Składka na ubezpieczenie wypadkowe

   Zgodnie z ustawą z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych wysokość składki na ubezpieczenie wypadkowe jest zróżnicowana w zależności od wielkości płatnika składek oraz zagrożeń zawodowych i ich skutków. Zasady różnicowania składki określa Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia  29 listopada 2002 r.  oraz  Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 marca 2009 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie różnicowania stopy procentowej składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w zależności od zagrożeń zawodowych i ich skutków.

Składka na ubezpieczenie wypadkowe ustalana jest na rok składkowy obejmujący okres od 1 kwietnia danego roku do 31 marca roku następnego. Płatnicy składek podzieleni zostali na dwie grupy:

• zgłaszający do ubezpieczenia wypadkowego nie więcej niż 9 ubezpieczonych;
• zgłaszający do ubezpieczenia wypadkowego co najmniej 10 ubezpieczonych.

Dla wszystkich płatników składek zgłaszających do ubezpieczenia wypadkowego nie więcej niż 9 ubezpieczonych stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe jest taka sama i wynosi 50% najwyższej stopy procentowej ustalonej na dany rok składkowy dla danej grupy działalności.

Dla płatników składek zgłaszających do ubezpieczenia wypadkowego co najmniej 10 ubezpieczonych stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe jest zróżnicowana. Podstawę zróżnicowania stanowi kategoria ryzyka ustalana zarówno na poziomie poszczególnych grup działalności jak i płatników składek.

Kategorie ryzyka i stopy procentowe składki na ubezpieczenie wypadkowe dla grup działalności ustala na okres maksimum trzech lat składkowych Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w zależności od ryzyka określonego dla tych grup ustalanego na podstawie stosownych wskaźników częstości.

Stopa procentowa składki jest zróżnicowana na poziomie poszczególnych płatników składek. Podstawę rokrocznego ustalania przez ZUS składki dla poszczególnych płatników składek stanowi kategoria ryzyka dla poszczególnych płatników składek ustalana w zależności od stopnia ryzyka określonego według następujących wskaźników częstości:

• poszkodowanych w wypadkach przy pracy ogółem;
• poszkodowanych w wypadkach przy pracy śmiertelnych i ciężkich;
• zatrudnionych w warunkach zagrożenia czynnikami szkodliwymi dla zdrowia.

Kategoria ryzyka ustalana jest na podstawie danych za trzy kolejne lata kalendarzowe przekazywanych przez poszczególnych płatników składek do odpowiednich oddziałów lub inspektoratów ZUS na formularzu ZUS IWA (zasady wypełniania można znaleźć w poradniku ZUS pod adresem: http://e-inspektorat.zus.pl/pliki/poradniki/porad17.pdf). Na podstawie przekazanych danych ustalony zostaje rokrocznie dla płatników składek wskaźnik korygujący. Podstawę obliczenia wskaźnika korygującego stanowi porównanie kategorii ryzyka obliczonej dla danego płatnika składek z kategorią ryzyka ustaloną dla grupy działalności, do której dany płatnik został zaliczony.

Stopy procentowe składek dla powyższej grupy płatników stanowią iloczyn stopy procentowej składki określonej dla grupy działalności, do której został zakwalifikowany płatnik, oraz indywidualnego wskaźnika korygującego, wynoszącego od 0,5 do 1,5. Ogólnie biorąc, jeśli kategoria ryzyka ustalona dla płatnika składek będzie wyższa od kategorii ryzyka ustalonej dla danej grupy działalności, wskaźnik korygujący będzie wyższy od 1, jeśli niższa, wskaźnik korygujący będzie niższy od 1. W przypadku, gdy kategoria ryzyka ustalona dla płatnika składek będzie wyższa o 2 lub 3 kategorie od kategorii ryzyka ustalonej dla danej grupy działalności wówczas wskaźnik korygujący wyniesie odpowiednio 1,1 lub 1,2. Jeżeli z kolei kategoria ta będzie niższa o 2 lub 3 kategorie wówczas wskaźnik korygujący wyniesie odpowiednio 0,9 lub 0,8.