Komunikowanie tematyki bezpieczeństwa pracy w przedsiębiorstwie musi służyć pracownikom. Komunikacja powinna być efektywna, przemyślana, spójna i nie angażować zbyt dużo czasu i środków. Dlatego wiele osób zajmujących się przekazywaniem pracownikom informacji z zakresu bezpieczeństwa pracy poszukuje nowych metod poprawy efektywności tego procesu. W artykule przedstawiono założenia metody design thinking i możliwości jej wykorzystania do poprawy efektywności komunikowania tematyki bezpieczeństwa pracy.

Konflikty w pracy są zjawiskiem naturalnym i zdarzają się nawet w najlepiej współpracujących zespołach. Kluczową kwestię stanowi rozpoznanie podłoża sytuacji konfliktowej i dobranie odpowiednich sposobów jej rozwiązania. Konstruktywne rozstrzyganie konfliktów powinno przede wszystkim prowadzić do integracji zespołu i współpracy jego członków.

W CIOP-PIB opracowano kompleksową metodę oceny zagrożeń w środowisku termicznym. Została ona oparta na normach europejskich. Jej zaletą jest to, że pozwala na ocenę różnych rodzajów środowiska termicznego (zimnego, gorącego, mieszanego) – inaczej niż w normach, które dotyczą wyłącznie jednego, określonego rodzaju środowiska termicznego.

W artykule zaprezentowano ogólne zasady stosowania metody, a także opisano aplikację internetową metody oceny zagrożeń, umieszczoną na stronie internetowej CIOP-PIB. Przedstawiono sposób weryfikacji metody oceny zagrożeń z udziałem pracowników zakładów pracy ze stanowiskami w zimnym i/lub gorącym środowisku.

Wraz z rosnącym wiekiem pracowników coraz większe znaczenie dla wykonywania pracy mają cechy charakterystyczne pracowników, odnoszące się do możliwości siłowych, zakresów ruchu w stawach, umiejętności koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz utrzymania równowagi ciała.

W artykule scharakteryzowano parametry opisujące psychofizyczne możliwości pracowników oraz sposoby pomiaru tych parametrów. Ze względu na to, że ich wartości ulegają zmianie w miarę upływu lat, mogą one stanowić podstawę dla wytycznych do projektowania stanowisk pracy dla starszych pracowników.

W artykule przedstawiono wymagania dotyczące stosowania systemów oświetlenia awaryjnego zawarte w aktualnych przepisach prawnych, z uwzględnieniem zapisów znowelizowanej normy PN-EN 1838 z 25 listopada 2013 r. Dokonano interpretacji niektórych, niezbyt jednoznacznych, zapisów zawartych w normach przedmiotowych, a także omówiono rozbieżności pomiędzy wymaganiami zawartymi w różnych dokumentach prawnych. Zaprezentowano podział oświetlenia awaryjnego oraz omówiono cele, wymagania i przykładowe zastosowania poszczególnych rodzajów oświetlenia ewakuacyjnego: oświetlenia dróg ewakuacyjnych, strefy otwartej (zapobiegające panice) i oświetlenia strefy wysokiego ryzyka. Przedstawiono także ogólne zasady umieszczania opraw oświetlenia ewakuacyjnego.