Krawiec
MIĘDZYNARODOWA KARTA CHARAKTERYSTYKI ZAGROŻEŃ ZAWODOWYCH

 

 

KRAWIEC
Kto to jest krawiec?

 

Jest to pracownik, który projektuje, kroi i szyje odzież lekką, ciężką, w tym skórzaną.
Jakie zagrożenia wiążą się z wykonywaniem tego zawodu?
  • W pracy krawca istnieje możliwość wystąpienia urazów mechanicznych (ukłucia, przeszycie palca, rany cięte) wynikających z nieuważnej obsługi maszyn do szycia, nożyc, igieł, szpilek oraz poparzeń gorącą powierzchnią maszyn prasowalniczych w czasie prasowania.
  • W pracy kuśnierza istnieje możliwość podrażnienia błon śluzowych, skóry rąk w wyniku narażenia na działanie substancji grzybobójczych i pyłów.
  • Praca krawca jest pracą wymagającą wykonywania czynności powtarzalnych, wykonywaną głównie w pozycji siedzącej. Może to powodować bóle pleców, ramion i rąk.
  • Stosowane przez krawców środki czyszczące i usztywniające mogą być przyczyną uczuleń.
Czynniki środowiska pracy związane z wykonywanym zawodem oraz ich możliwe skutki dla zdrowia

 

Czynniki mogące powodować wypadki

  • Ruchome elementy, ostre, wystające części maszyn do szycia, - możliwość urazów w wyniku ukłucia, przebicia, przecięcia, przekłucia, rany rąk spowodowane pośpiechem lub niefortunnych pochwyceniu nożyczek
  • Przeszycia palców rąk, spowodowane pośpiechem, nie stosowaniem odpowiednich elementów maszyny np. Stopek, demontażem osłon
  • Gorące powierzchnie maszyn prasowalniczych, zgrzewarek - możliwość poparzeń
 
  • Prąd elektryczny - możliwość porażenia w przypadku wadliwie działającego sprzętu elektrycznego

  • Upadki na tym samym poziomie – poślizgnięcia, potknięcia, zwłaszcza podczas wstawania od maszyny – możliwość powstania urazów ciała
 
Czynniki fizyczne

  • Wibracje miejscowe – głównie przenoszone kończynami górnymi, występujące na maszynach szyjących oraz podczas pracy noży ręcznych pionowych, możliwość zespołu wibracyjnego
  • Nadmierny hałas w halach produkcyjnych, przy dużej ilości maszyn, lub w przypadku większych maszyn stosowanych w krawiectwie ciężkim( typu adler) - możliwość uszkodzenia słuchu
  • Niedostateczne oświetlenie lub zbyt mocne, nieodpowiednie skierowane światło - możliwość wystąpienia objawów zmęczenia wzroku i chorób narządu wzroku na skutek ciągłych odblasków od elementów maszyny i np. nożyczek
Czynniki chemiczne i pyły

  • Substancje toksyczne z tkanin naturalnych i syntetycznych oraz skór (garbniki, barwniki, kwas octowy, formaldehyd, kwas siarkowy, sole chromu) - możliwość alergicznych chorób skóry
 
  • Pyły podczas krojenia surowców (tkanina, skóra, trawa morska, gąbka, wkłady bawełniane) - możliwość reakcji uczuleniowych, obciążenie układu oddechowego
Czynniki biologiczne

  • Mole, pleśń w składowanych materiałach - możliwość reakcji uczuleniowych
 
Czynniki ergonomiczne, psychospołeczne i związane z organizacją pracy

  • Średnio ciężka, manualna praca wykonywana w pozycji siedzącej lub stojącej, wykonywanie czynności powtarzalnych - możliwość dolegliwości bólowych wynikających z przeciążenia układu mięśniowo-szkieletowego
Działania profilaktyczne

 

Należy stosować ochronniki słuchu.
Należy zastosować odpowiednie oświetlenie miejscowe na stanowisku pracy.
Należy wprowadzić przerwy podczas dnia pracy w celu zmiany pozycji ciała i należy wykonywać ćwiczenia relaksujące.
Należy sprawdzić stan techniczny urządzeń elektrycznych przed pracą oraz zlecać uprawnionemu pracownikowi naprawę ewentualnych uszkodzeń i okresowy przegląd urządzeń.
Należy wykonywać systematyczne pomiary środowiska pracy, zwracając szczególną uwagę na hałas, drgania, wibracje i zapylenie.
Wszystkie maszyny i urządzenia powinny być sprawne, powinny być poddawane systematycznym przeglądom, powinny posiadać odpowiednie osłony
Pracownik powinien mieć możliwość zmiany pozycji ciała, tak aby odciążać kręgosłup i ramiona
Informacje szczegółowe

 

Synonimy  
Definicja i/lub opis zawodu

Krawiec projektuje, kroi i szyje odzież lekką (bluzki, suknie itp.) lub ciężką (garnitury, płaszcze itp.), w tym skórzaną. Krawiec szyje odzież miarową na indywidualne zamówienie klienta według jego wymiarów lub szyje odzież konfekcyjną według standardu wymiarowego dla przemysłu odzieżowego. Krawiec w małym zakładzie jest odpowiedzialny za uszycie ubioru od momentu otrzymania zlecenia do odbioru gotowego wyrobu. W większych zakładach większość zadań jest rozdzielana między różnych pracowników.
Zawody pokrewne Projektant odzieży, kuśnierz, krojczy-wykrawacz elementów odzieży, bieliźniarz, szwaczka, krawcowa, pracownik produkcji szwalniczej.
Wykonywane czynności W małym zakładzie krawieckim: dokonywanie przymiarek i dopasowywanie odzieży do sylwetki klienta, fastrygowanie poszczególnych elementów odzieży, odwzorowanie formy na materiale, prasowanie, przygotowanie formy na papierze, termiczne formowanie wybranych elementów odzieży i ich podklejanie wkładami usztywniającymi i wzmacniającymi, ustalanie wymiarów zamówionej odzieży, wykańczanie, wykrawanie poszczególnych elementów odzieży z materiałów podstawowych, dodatkowych, watoliny i podszewki, zszywanie elementów odzieży.W dużym zakładzie odzieżowym: kontrola operacji szycia, sklejania i prasowania, krojenie materiałów odzieżowych, ocenianie jakości wyrobu i kwalifikowanie go do odpowiedniej jakości, opracowanie dokumentacji procesów produkcyjnych, opracowywanie formy odzieży według danego projektu, przygotowywanie pierwowzoru i wzoru końcowego, przyszywanie metek do ubrań, wykrawanie elementów odzieży według standardu wymiarowego.
Podstawowy stosowany sprzęt Igły, szpilki, nożyce, liniały krawieckie, kreda krawiecka, naparstek, żelazko, komputer do opracowywania projektów form odzieży, maszyny szwalnicze, maszyny krojcze, wykrojniki, maszyny specjalne: stebnówki, dziurkawki, pikówki, overloki, zgrzewarki, maszyny prasowalnicze: prasy parowe, elektryczne, manekiny.
Miejsca/obszary, gdzie zawód występuje powszechnie Małe prywatne zakłady usługowe, duże zakłady odzieżowe a w nich działy: wzorcownia, dział przygotowania produkcji, krajalnia, szwalnia, wykańczalnia, dział kontroli, prasowalnia.
Piśmiennictwo

  1. Rozporządzenie MPiPS z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t.j. Dz. U z 2003 r., Nr 169, poz. 1650 z póź.zm);
  2. Rozporządzenie MZiOS z 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy. (Dz. U. Nr 69, poz.332 z póź.zm);
  3. Rozporządzenie RM z 10 września 1996 r. w sprawie wykazu prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet (Dz. U. Nr 114, poz. 545 z póź.zm)
  4. ROZPORZĄDZENIE MPiPS z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr.82, poz. 537);
  5. ROZPORZĄDZENIE MEN z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie podstaw programowych Podstawy programowe kształcenia w zawodach: elektromechanik, górnik eksploatacji otworowej, korektor i stroiciel instrumentów muzycznych, krawiec, mechanik precyzyjny, pszczelarz, technik górnictwa otworowego, technik informatyk, technik rachunkowości i zegarmistrz (Dz. U. Nr 154., poz. 1033)
  6. Informator - "Środki ochrony indywidualnej". INFOCHRON. Warszawa. CIOP 2000
 
MIKRO-BHP

Program MIKRO-BHP jest prostą w obsłudze aplikacją wyposażoną w zestaw funkcji, wspomagających  obowiązkowe czynności z zakresu bhp, zawierającą wyprofilowane branżowo kompendium wiedzy z tej dziedziny oraz instruktażowe informacje i opisy działań z zakresu prewencji wypadkowej, ułatwiające podnoszenie poziomu stanu bhp w mikrofirmach.

Ulotka informacyjna  nt. MIKRO-BHP 
Wersja DEMO programu MIKRO-BHP