Misją Instytutu jest dzialalność naukowo-badawcza prowadząca do nowych rozwiązań technicznych i organizacyjnych użytecznych w kształtowaniu warunków pracy zgodnych z zasadami bezpieczeństwa pracy i ergonomii oraz ustalanie podstaw naukowych do właściwego ukierunkowywania polityki społeczno-ekonomicznej państwa w tym zakresie.
Dnia 4 kwietnia 1950 r. Sejm Ustawodawczy Rzeczpospolitej Polskiej, dostrzegając rolę bezpieczeństwa pracowników w odradzającej gospodarce kraju, uchwalił ustawę o powołaniu Centralnego Instytutu Ochrony Pracy.
Instytut został kontynuatorem powołanej jeszcze w okresie międzywojennym Wzorcowni Urządzeń Bezpieczeństwa i Higieny Pracy.
Od 26 maja 1950 r., kiedy zarządzeniem przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego został uchwalony statut, Instytut zyskał osobowość prawną oraz uprawnienia – do wydawania opracowań naukowych i popularnych z zakresu ochrony pracy oraz do produkcji urządzeń i sprzętu do celów bezpieczeństwa i higieny pracy. Instytut składał się wówczas z 9 zakładów problemowych, mieszczących się w budynkach przy ul. Tamka 1 w Warszawie oraz 4 zakładów terenowych o charakterze branżowym (w Krakowie, Bytomiu, Łodzi i Gdańsku).
W ciągu siedmiu dekad działalności Instytutu dokonało się wiele zmian w świecie pracy, występujących w nim zagrożeniach, technice i technologii, wymaganiach pracy oraz możliwościach i priorytetach pracowników.
Zmieniał się także zakres zadań Instytutu, wykorzystywane narzędzie, a nawet siedziba główna, która obecnie – wraz z nowoczesnymi laboratoriami Tech-Safe-Bio – znajduje się przy ul. Czerniakowskiej 16 w Warszawie.
Nie zmieniło się tylko jedno: to człowiek pozostaje – pracownik i pracodawca, pozostaje w centrum wszelkich działań na rzecz ochrony pracy.
Z kart historii…