Projektant stron internetowych

PROJEKTANT STRON INTERNETOWYCH


1. Informacje ogólne


  Głównym zadaniem projektanta (webmastera) jest wykonanie strony internetowej zgodnie z otrzymanym zamówieniem. Projektuje strukturę i komunikację witryny internetowej. Stosuje specjalistyczne programy komputerowe do opracowywania elementów stron internetowych. Publikuje opracowane strony w Internecie. Wykonuje testowanie i walidację opracowanych witryn. Współpracuje z zespołem projektantów w ramach wykonania wspólnego projektu witryny internetowej. Przeprowadza szkolenia z zakresu obsługi systemu zarządzania treścią witryny. Do szczegółowych zadań projektanta należy:

  • projektowanie struktury i komunikacji witryny internetowej
  • pisanie programów na użytek stron internetowych, posługiwanie się językami programowania
  • przygotowanie dostępnego interfejsu oraz szaty graficznej
  • tworzenie sekwencji animacji
  • publikowanie w Internecie opracowanych stron internetowych
  • pozycjonowanie strony, czyli uzyskiwanie możliwie najwyższych pozycji w wyszukiwarkach
  • zapewnienie bezpieczeństwa oraz wydajności oprogramowania udostępniającego serwis użytkownikom
  • dbanie o bezawaryjne działanie serwisu w sieci
  • aktualizacja strony, czyli dodawanie nowych treści
  • przyjmowanie zleceń od klientów i wykonywanie kalkulacji usługi w zakresie projektowania stron internetowych
  • organizowanie pracy zespołu do wykonania witryny internetowej
  • podejmowanie współpracy w zespole projektantów w ramach wykonania wspólnego projektu witryny internetowej
  • testowanie poprawności i użyteczności witryny internetowej.

   W zależności od wielkości firmy lub zlecenia webmaster sam wykonuje wszystkie zadania lub też czynności są podzielone na poszczególnych członków zespołu, zgodnie z ich specjalizacją (np. webmaster projektant, grafik, pozycjoner, projektant animacji internetowych, administrator serwisu lub serwera www).
  Zaprojektowanie strony może być jednorazowym zleceniem albo zleceniodawca może nawiązać z projektantem stałą współpracę. Do jego zadań należy wówczas aktualizowanie i rozbudowywanie strony oraz tworzenie nowych zabezpieczeń.
Zazwyczaj projektant pracuje w pomieszczeniu biurowym. W zależności od miejsca i charakteru pracy może swoje zadania wykonywać również w domu.

   Webmaster pracuje najczęściej samodzielnie i indywidualnie, ale ma stały kontakt ze zleceniodawcą, w przypadku pracy w zespole musi komunikować się i współpracować z pozostałymi członkami grupy.
Czas pracy projektanta jest najczęściej zmienny, uzależniony od terminu zlecenia.
Czynnikiem uciążliwym w pracy projektanta może być konieczność długotrwałego siedzenia w wymuszonej pozycji oraz zmęczenie gałki ocznej.


2. Wymagania


   W pracy projektanta stron internetowych bardzo przydatna jest zdolność koncentracji uwagi, dobra pamięć, umiejętność logicznego myślenia, twórcze podejście do problemów, a zwłaszcza kreatywność, wyobraźnia i pomysłowość.
   Wskazane są uzdolnienia techniczne, dokładność i cierpliwość. Konieczna jest elastyczność i umiejętność pracy w szybkim tempie. Samodzielność to kolejna cecha niezbędna w pracy, którą projektant sam sobie organizuje i planuje, działając zgodnie
z własnym grafikiem. Wskazane jest, aby webmaster był osobą łatwo nawiązującą kontakt, miał zdolności negocjacyjne, umiejętność współdziałania, a także – w przypadku stanowisk kierowniczych – zainteresowania menedżerskie, zwłaszcza dla
osób mających własną działalność gospodarczą.
   Projektant stron internetowych nie musi spełniać szczególnych wymagań fizycznych i zdrowotnych, gdyż jego praca wymaga niewielkiego obciążenia fizycznego.
  Powinien mieć dobry wzrok, w tym ostrość widzenia, widzenie stereoskopowe, rozróżnianie barw oraz odznaczać się zręcznością rąk i palców (obsługa komputera).
Ze względu na stały kontakt ze współpracownikami i klientami przydatny jest stan słuchu pozwalający na swobodną komunikację werbalną, w przeciwnym razie znaczenie ma możliwość wprowadzenia alternatywnych form komunikacji.

 

3. Czynniki utrudniające zatrudnienie w zawodzie

 

   Czynnikiem utrudniającym pracę w zawodzie są zaburzenia znacznego stopnia sprawności kończyn górnych, w szczególności w zakresie zręczności palców i rąk.

   Trudności mogą mieć osoby z dysfunkcjami takimi jak: brak widzenia stereoskopowego, zaburzenia w rozróżnianiu barw, wady i dysfunkcje narządu wzroku niedające się skorygować szkłami optycznymi lub soczewkami kontaktowymi oraz brak koordynacji wzrokowo-ruchowej.

  Ograniczeniem na niektórych stanowiskach pracy może być niepełnosprawność narządu słuchu, która nie może być skorygowana aparatem słuchowym w przypadku co najmniej jednego ucha, tak aby była możliwa komunikacja werbalna, lub gdy nie mogą być wprowadzone alternatywne względem komunikacji werbalnej formy kontaktowania się z innymi osobami, a więc gdy utrudnione będzie prowadzenie konsultacji oraz współpraca z klientami lub współpracownikami.

 

4. Możliwość zatrudnienia w zawodzie osób z niepełnosprawnością

 

4.1. Osoby z dysfunkcją narządu ruchu

   Możliwe jest zatrudnienie osób z niesprawnymi kończynami dolnymi, także poruszających na wózkach inwalidzkich, po identyfikacji indywidualnych barier i racjonalnym dostosowaniu technicznych i organizacyjnych warunków środowiska pracy oraz stanowiska pracy. Wymagane jest wówczas takie ograniczenie lub zmodyfikowanie zakresu pracy, aby zadania mogły być wykonywane w pozycji siedzącej.

   Możliwe jest także zatrudnienie osoby z dysfunkcją niewielkiego i dużego stopnia kończyn górnych, w tym przypadku warunkiem jest dostosowanie obiektu, pomieszczenia i stanowiska pracy.

 

4.2. Osoby z dysfunkcją narządu wzroku

  Osoby słabowidzące o lekkim upośledzeniu widzenia, których dysfunkcja narządu wzroku może być skorygowana dzięki zastosowaniu pomocy optycznych, mogą wykonywać zawód pod warunkiem właściwego przygotowania środowiska i stanowiska pracy.

 

4.3. Osoby z dysfunkcją narządu słuchu

   Zawód mogą wykonywać osoby słabosłyszące, głuche i głuchonieme. W przypadku osób wykonujących czynności, takie jak zarządzanie zespołem czy negocjowanie z zamawiającymi, warunkiem zatrudnienia może być możliwość skorygowania niepełnosprawności narządu słuchu przez zastosowanie odpowiednich pomocy technicznych tak, że możliwe będzie prowadzenie komunikacji werbalnej.

 

4.4. Osoby z dysfunkcją sfery psychicznej

Osoby z chorobami psychicznymi mogą pracować w zawodzie pod warunkiem, że praca, poza wyjątkowymi sytuacjami (wyjazdy, sytuacje kryzysowe w firmie), nie zaburza rytmu dnia i nocy pracownika i zachowana jest zasada równego traktowania pracowników.

4.5. Osoby z epilepsją

Osoby cierpiące na padaczkę mogą wykonywać zawód, na wybranych stanowiskach pracy, pod warunkiem, że napady padaczkowe występują sporadycznie i są sygnalizowane przez aurę, występują głównie wieczorem lub w nocy, nie powodują zbytniego zmęczenia i stosunkowo szybko następuje regeneracja sił po ich wystąpieniu oraz przebieg choroby nie prowadzi do charakteropatii padaczkowej.

Osoby z epilepsją mogą być zatrudnione warunkowo, po racjonalnym ograniczeniu zakresu zadań do sytuacji, w których możliwy jest stały nadzór i ewentualna szybka pomoc, a stanowisko pracy nie stwarza potencjalnych zagrożeń w razie emisji choroby.

 

5. Potrzeba przystosowania stanowiska pracy do potrzeb i możliwości osób z niepełnosprawnością

 

5.1. Osoby z dysfunkcją narządu ruchu

 

Osoby z dysfunkcją kończyn górnych

   Osoby z niewielką dysfunkcją kończyn górnych mogą potrzebować ograniczenia lub eliminacji zadań wymagających dużej sprawności rąk i palców oraz zastosowania indywidualnych pomocy technicznych usprawniających pracę przy komputerze i biurową czy obsługę urządzeń. Osobom z dysfunkcją jednej kończyny górnej mogą być potrzebne pomoce techniczne (ortezy, protezy) ułatwiające lub umożliwiające pracę, w tym obsługę komputera. Obecny stan technologiczny dotyczący dostosowywania sprzętu komputerowego do potrzeb osób ze znacznymi dysfunkcjami kończyn górnych pozwala na korzystanie z niego osobom z porażeniami i przykurczami. Dostosowanie może dotyczyć obsługi klawiatury komputerowej (z nakładką ograniczającą, dużymi klawiszami bądź dotykowej) czy myszy z dużymi trackballami.

 

Osoby z dysfunkcją kończyn dolnych

   Osoby poruszające się o kulach mogą potrzebować zainstalowania uchwytów i poręczy ułatwiających wstawanie i podpieranie w czasie stania. Kolejna możliwa adaptacja to dostosowanie wielkości stanowiska pracy i wysokości blatów biurka do indywidualnych potrzeb oraz umieszczenie wykorzystywanych urządzeń i narzędzi pracy w zasięgu rąk pracownika. Również siedzisko należy przystosować do indywidualnych potrzeb pracownika z niepełnosprawnością (regulowana wysokość, uchylne siedzisko, regulowany podnóżek, blokada kół, regulowane lub indywidualnie profilowane oparcie tylne, regulowane i odchylane podłokietniki).

   Osoby nawet ze znacznym uszkodzeniem kończyn dolnych, w tym z amputacjami nóg, mogą być zatrudnione, gdyż praca wykonywana jest w pozycji siedzącej lub w pozycji stojącej z podparciem bioder i pleców.

   W przypadku osób ze znaczną dysfunkcją kończyn dolnych, poruszających się na wózkach inwalidzkich, niezbędna jest likwidacja barier architektonicznych w miejscu i środowisku pracy oraz w drodze do zakładu pracy. W miejscu pracy zachodzi potrzeba powiększenia przestrzeni manewrowej wokół stanowiska pracy oraz dostosowania wielkości stanowiska pracy i wysokości blatu stołu do indywidualnych potrzeb oraz zapewnienia dostępności do szaf i szafek czy regałów na odpowiedniej wysokości, bez konieczności manewrowania wózkiem. Konieczne jest również usunięcie i zniwelowanie barier architektonicznych w obrębie toalet, parkingów, chodników, podjazdów, drzwi wejściowych, podłóg wewnątrz budynku.

Często istotne jest także zainstalowanie uchwytów w odpowiednich miejscach, tak aby ułatwić przesiadanie się z wózka i na wózek.

Z uwagi na ograniczoną mobilność, praca wymaga właściwej organizacji pracy.

 

5.2. Osoby z dysfunkcją narządu wzroku

   Wskazane jest zapewnienie odpowiednich pomocy optycznych korygujących wadę wzroku (soczewek kontaktowych, szkieł korekcyjnych). Pomocne może być także odpowiednie oświetlenie miejsca i stanowiska pracy, zastosowanie dodatkowych powiększających przyrządów optycznych (lupy, lunety, monookulary), przygotowanie kontrastowego tła biurka i eliminacji potencjalnych źródeł olśnienia (matowanie powierzchni).

   Dla osób pracujących na stanowisku projektanta stron internetowych pomocne będzie specjalne oprogramowanie (np. edytory tekstu powiększające litery i grafikę).

 

5.3. Osoby z dysfunkcją narządu słuchu

 

Osoby słabosłyszące

   Osoby słabosłyszące powinny stosować aparaty słuchowe korygujące słuch (zwłaszcza w częstotliwościach pasma mowy) w stopniu umożliwiającym swobodne, werbalne komunikowanie się z innymi ludźmi (słuch wydolny socjalnie). Ponadto, należy rozpatrzyć, czy ewentualny niedostatek możliwości werbalnego komunikowania się można zastąpić innymi formami kontaktu (np. na piśmie). Zaleca się ograniczenie hałasu tła oraz pogłosu w pomieszczeniu pracy w celu poprawy warunków percepcji dźwięku oraz poprawy warunków komunikacji werbalnej.

   Wskazane jest również rozszerzenie sygnalizacji ostrzegawczej o sygnalizację świetlną lub wizyjną uzupełniającą dźwiękowe sygnały bezpieczeństwa w miejscach potencjalnego przebywania pracownika (pomieszczenie pracy, toaleta, pokój socjalny itp.) lub sygnalizację wibracyjną, informującą o ewentualnym niebezpieczeństwie.

   Zaleca się, aby w miarę możliwości urządzenia teleinformatyczne, takie jak telefon, komputer itp., były dostosowane do aparatów słuchowych (np. mogą być wyposażone w systemy pętli indukcyjnej lub systemy FM). Urządzenia komunikacyjne mogą być również wyposażone w sygnalizację wizyjną, drganiową lub opartą na przewodnictwie kostnym.

 

Osoby głuche i głuchonieme

(dotyczy tylko osób potrafiących posługiwać się językiem polskim w piśmie)

  Istnieje możliwość zatrudnienia, na wybranych stanowiskach pracy, osób głuchych, zwłaszcza tych, które potrafią odczytywać mowę z ust i których mowa jest wyraźna, mimo ograniczeń w przypadku konieczności częstego kontaktowania się z innymi ludźmi. Zawód mogą wykonywać także osoby głuchonieme po odpowiednim dostosowaniu zadań.

   W odniesieniu do konkretnego stanowiska pracy należy rozpatrzyć, czy nie ma możliwości wprowadzenia alternatywnych względem komunikacji werbalnej form kontaktowania się (np. na piśmie, w przypadku posługiwania się językiem polskim właśnie w tej formie), tak aby pracę na tym stanowisku mogła wykonywać osoba z niepełnosprawnością narządu słuchu.

   Wskazane jest, aby osoby głuche lub głuchonieme pracowały samodzielnie lub w zespołach, gdzie nie ma konieczności kontaktowania się z osobami z zewnątrz. Możliwe jest uzyskanie warunków sprzyjających zatrudnieniu osób głuchych i głuchoniemych, gdy praca wykonywana jest przez zespół projektantów, którzy dzielą się zadaniami. Zatrudnienie osób głuchych lub głuchoniemych wymaga właściwej organizacji pracy, ewentualnie współpracy tłumacza języka migowego oraz wprowadzenia wewnętrznego systemu komunikacji z osobami słyszącymi w zespole pracowniczym. Komunikowanie się z zespołem ułatwiają znaki bądź symbole ułatwiające szybkie porozumiewanie w trakcie pracy. Dodatkowo niezbędne jest zapewnienie bezpieczeństwa pracy poprzez zainstalowanie np. sygnalizacji świetlnej, wizyjnej lub wibracyjnej informującej o ewentualnym niebezpieczeństwie w miejscach potencjalnego przebywania pracownika (pomieszczenie pracy, toaleta, pokój socjalny itp.) lub o stanie wykorzystywanych urządzeń. Napisy, tablice informacyjne i ostrzegawcze powinny być umieszczane w miejscach, w których mogą wystąpić sytuacje szczególnie niebezpieczne dla pracowników, czyli wewnętrznych drogach komunikacyjnych, przy schodach, przy drzwiach wyjściowych itp. Szczególnie odnosi się to do uzupełnienia wszelkiego rodzaju ostrzeżeń dźwiękowych wyraźnymi i łatwo zauważalnymi informacjami wizualnymi i/lub sygnałami wibracyjnymi.

Zaleca się, aby osobie z tego rodzaju niepełnosprawnością był przydzielony opiekun na wypadek ewakuacji (w przypadku osoby głuchoniemej – ze znajomością podstaw języka migowego).

 

5.4. Osoby z dysfunkcją sfery psychicznej

   Osoby podejmujące pracę powinny być w przyjazny sposób zapoznawane ze strukturą i kulturą organizacyjną firmy. Powinny także otrzymać jasne i niedwuznaczne informacje oraz instrukcje odnośnie do podejmowanych zadań.

  W firmie zatrudniającej pracownika z tą niepełnosprawnością należy wprowadzić przyjazny tryb informowania o jego problemach zdrowotnych czy społecznych, najlepiej, gdy wie o nich „osoba zaufania”. Można wypracować także obyczaj, że członkowie zespołu pracowniczego interesują się sytuacją społeczną i zdrowotną pracownika, i biorą ją pod uwagę we współpracy. Mogą się przy tym uczyć podmiotowego traktowania pracownika z niepełnosprawnością – pozyskiwać wiedzę o jego sytuacji, przede wszystkim od niego samego, lub – za jego wiedzą i aprobatą – z innych źródeł.

   W sytuacji kłopotów z psychiczną i społeczną stroną swojej pracy pracownik mógłby korzystać ze wsparcia asystenta zawodowego/trenera pracy. Trener pracy może wywodzić się spośród współpracowników lub być specjalnie w tej roli zatrudniony w firmie.

   Może też wspierać pracownika z ramienia upoważnionej do tego organizacji. Możliwości wsparcia trenera pracy byłyby jednak ograniczone tylko do sfery emocji i relacji z innymi, nie dotycząc kompetencji zawodowych, i powinny obejmować tylko pewien niedługi okres/okresy czasu pracy. Na co dzień pracownik powinien jednak pracować samodzielnie – zgodnie z samodzielnym charakterem stanowiska pracy.

   Ponadto, zatrudniona osoba powinna mieć możliwość elastycznego czasu pracy i zakresu obowiązków, co oznacza, że w wyjątkowej sytuacji (związanej z chorobą czy niepełnosprawnością osoby) zakres obowiązków na tym stanowisku zostanie zmodyfikowany w sposób możliwy do zaakceptowania przez pracodawcę. Powinna istnieć także możliwość okresowego zastąpienia pracownika przez inną osobę.

 

5.5. Osoby z epilepsją

   Osoby chore na padaczkę, które uzyskały akceptację lekarza specjalisty, powinny pracować na wybranych stanowiskach pracy, w zespole, a praca powinna być nadzorowana. Praca powinna być spokojna, niewywołująca stresów ani napięć, które mogłyby prowokować napady.

   Osoba z epilepsją powinna dobrze znać swoją chorobę i umieć szybko rozpoznawać aurę poprzedzającą napad.

Współpracownicy powinni być poinformowani, w jaki sposób, w razie wystąpienia napadu, mogą prawidłowo udzielić pomocy.

 

Uwaga. Każdy przypadek zatrudnienia osoby z niepełnosprawnością oraz przystosowania stanowiska pracy do potrzeb i możliwości tej osoby należy rozpatrywać indywidualnie.