Misją Instytutu jest dzialalność naukowo-badawcza prowadząca do nowych rozwiązań technicznych i organizacyjnych użytecznych w kształtowaniu warunków pracy zgodnych z zasadami bezpieczeństwa pracy i ergonomii oraz ustalanie podstaw naukowych do właściwego ukierunkowywania polityki społeczno-ekonomicznej państwa w tym zakresie.
Diagnostyka i leczenie
Podstawowym badaniem diagnostycznym w cukrzycy jest oznaczenie stężenia glukozy w osoczu krwi żylnej. U zdrowej osoby na czczo powinno ono wynosić 60-99 mg/dl (3,4-5,5 mmol/l). Oczywiście na podstawie jednego nieprawidłowego wyniku oznaczenia glikemii u osoby bez wyraźnych objawów nie można rozpoznać cukrzycy. W takim wypadku badanie powinno być powtórzone w celu uzyskania całkowitej pewności i możliwości ustalenia dalszego postępowania z chorym, a jeśli wynik nadal jest nieprawidłowy, powinien zostać wykonany doustny test tolerancji glukozy (test obciążenia glukozą, krzywa cukrowa), który sprawdzi, jak organizm radzi sobie z dużą dawką cukru [12].
Innym ważnym testem w diagnostyce cukrzycy jest badanie poziomu hemoglobiny glikowanej (HbAlc), które ma zastosowanie w ocenie wyrównania metabolicznego cukrzycy, a także testy na obecność glukozy w moczu oraz ciał ketonowych we krwi i moczu i reakcja pacjenta na podanie insuliny.
Fot. 3. Glukometr - aparat do mierzenia poziomu cukru we krwi
Pomimo ogromnego postępu, jaki dokonał się w ostatnich latach w dziedzinie medycyny, cukrzyca nadal zaliczana jest do chorób nieuleczalnych [13]. Podstawowy schemat leczenia cukrzycy polega na zastosowaniu odpowiedniego leku przeciwcukrzycowego w zależności od typu cukrzycy (insuliny lub doustnego leku przeciwcukrzycowego), wprowadzeniu diety (kontrola zarówno ilości, jak i jakości spożywanych wciągu dnia posiłków) oraz kontroli wysiłku fizycznego. Terapia niefarmakologiczna odgrywa w leczeniu cukrzycy bardzo ważną rolę, zwłaszcza w początkowych stadiach cukrzycy typu 2 [12]. Wtedy to, modyfikacja diety i odpowiedni wysiłek fizyczny wystarczają do kontroli glikemii. Niestety, rozpoznanie cukrzycy w Polsce następuje zbyt późno, zazwyczaj w momencie, kiedy możliwe do leczenia są tylko powikłania choroby.
_________________________
[12] Grzeszczak W. i wsp. Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2010. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. „Diabetologia Praktyczna" 2010;11 (supl. A)
[13] Jankowska B., Jakimik U., Sierakowska M., Krajewska- Kułak E., Klimaszewska K., Kowalczuk K., Baranowska A. Zakres edukacji zdrowotnej chorych na cukrzycę typu 1 w odniesieniu do ich wiedzy o chorobie. „Annnales Academiae Medicae Silesiensis" 2006, 60, 6, s. 476-481
Ostatnio udostępnione tematy
w BHP-Info: