NARAŻENIE NA PROMIENIOWANIE OPTYCZNE UV I PODCZERWONE

Promieniowanie optyczne występuje jako naturalny składnik promieniowania słonecznego oraz wytwarzane jest w sposób sztuczny przez człowieka w celu wykorzystania w różnych procesach technologicznych w przemyśle, medycynie, kosmetyce czy pracach badawczych. Promieniowanie to stanowi również produkt uboczny działalności zawodowej człowieka i występuje np. podczas spawania lub podczas gorących procesów technologicznych w hutnictwie. W związku z faktem, że promieniowanie to może powodować szkodliwe skutki dla zdrowia człowieka zalicza się je do czynników szkodliwych w środowisku pracy.
Promieniowanie optyczne jest promieniowanie elektromagnetyczne o długości fal w zakresie od 100 nm do 1 mm. Promieniowanie to dzieli się na promieniowanie nadfioletowe (UV), widzialne (VIS) i podczerwone (IR)
 W przypadku pracowników narażonych na swych stanowiskach pracy na promieniowanie optyczne należy ograniczać ich ekspozycję na to promieniowanie i przestrzegać przepisów prawnych odnoszących się do postępowania w przypadku ekspozycji pracowników na czynniki szkodliwe w środowisku pracy, zatrudniania młodocianych i kobiet oraz szkolenia i profilaktycznych badań lekarskich.

NORMY TECHNICZNE

1. PN-T-05687:2002. Ochrona przed promieniowaniem optycznym. Metody pomiaru promieniowania widzialnego i podczerwonego na stanowiskach pracy.
   
   
2. PN-T-06589: 2002. Ochrona przed promieniowaniem optycznym. Metody pomiaru promieniowania nadfioletowego na stanowiskach pracy.
   
   
3. PN-T-06704: 2003. Zestawienie maksymalnych dopuszczalnych ekspozycji dla niekoherentnego (nielaserowego) promieniowania optycznego
   
   
4. PN-E-01005: 1990: Technika świetlna. Terminologia