Budując system pierwszej pomocy w przedsiębiorstwie należy uwzględnić możliwość niepożądanego i nieplanowanego zachowania zarówno pracownika poszkodowanego w wypadku, jak i pracownika wyznaczonego do udzielania pomocy poszkodowanym.

   Aktywna obecność w systemie pierwszej pomocy to dla pracownika nowa rola. Nie każdy potrafi poradzić sobie z nią w takim samym stopniu. Przygotowywanie pracownika do pełnienia roli „wyznaczonego” (kursy, ćwiczenia, warsztaty) zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia poczucia bezradności i związanych z nim nieprawidłowych zachowań. Procedury postępowania utrwalone podczas ćwiczeń i symulacji umożliwiają prawidłowe funkcjonowanie w sytuacji, w której współpracownicy czy nawet koledzy stają są poszkodowani w wypadku i wymagają pomocy.

   Niezależnie od rodzaju wypadku przy pracy należy postępować zgodnie z podstawowymi zasadami udzielania pierwszej pomocy. Takie zasady stanowić może model „7 kroków”, które mają ustaloną kolejność i mogą być zastosowane w każdym rodzaju kryzysu, a więc również w sytuacji wypadku przy pracy w przedsiębiorstwie.

Model „7 kroków” postępowania:

• Ocena zagrożenia życia (poszkodowanego i innych osób, także osoby udzielającej pomocy)
• Budowanie poczucia zaufania i porozumienia (przekonanie poszkodowanego, że jest w dobrych rękach i otrzyma fachową pomoc)
• Identyfikacja głównych problemów (poprzez ocenę środowiska oraz rozmowę z poszkodowanym i innymi osobami zaangażowanymi w sytuację wypadku przy pracy)
• Wyrażenie uczuć i emocji oraz dostarczenie wsparcia osobie poszkodowanej (emocjonalnego, informacyjnego, instrumentalnego i rzeczowego)
• Szukanie możliwych alternatyw
• Ustalenie planu działania
• Dalsze działania długofalowe.

  Dzięki przyjęciu koncepcji „7 kroków” osoba wyznaczona do udzielania pierwszej pomocy może uniknąć poczucia bezradności w kontakcie z poszkodowanymi i prawidłowo realizować procedury wpisane w system.