W czasie zaopatrywania ran należy pamiętać o stosowaniu rękawiczek gumowych. Jeśli krwotok z ran skóry jest lekki, krew sączy się kroplami. Krwotok ustaje zwykle samoistnie po kilku minutach, gdy skrzep powstający w miejscu krwawienia zamknie ubytek naczynia. Na czas transportu tego typu ranę należy zabezpieczyć jałowym opatrunkiem.

Opatrunek tymczasowy może być nieco ciaśniej założony.

Opatrunek uciskowy i uniesienie kończyny najczęściej zatrzymują krwotok.
W przypadku krwotoku z rany kończyny dolnej można ucisnąć – palcami lub pięścią – tętnicę udową w pachwinie

  Silny krwotok (krew wypływa z rany ciągłym strumieniem lub tryska pulsując), należy natychmiast zatamować, stosując miejscowy ucisk rany. W przypadku bardzo silnych krwotoków z dużych ran może być konieczny (np. w celu zatrzymania wypływu krwi w pierwszej chwili po amputacji) ucisk czterema palcami dużej okolicznej tętnicy. Na kończynie górnej najczęściej jest to tętnica ramienna, a na kończynie dolnej – tętnica udowa.

  Ranę należy przykryć jałowym gazikiem i przymocować go kodofixem. Na rany silnie krwawiące oprócz gazika nakłada się elastyczną poduszeczkę wykonaną np. z drugiego opatrunku osobistego, złożonej gazy lub bandaża. Całość opatrunku umocowuje się ciasno zwojami bandaża. Poduszeczka – uciskając ranę i jej okolicę – wpływa na zmniejszenie światła okolicznych naczyń, co powoduje zatrzymanie krwawienia.

  Zakładając opatrunek uciskowy należy pamiętać, aby przy zaciskaniu zwojów opaski nie doprowadzić do zastoju krwi w bardziej odległej od opatrunku części kończyny. Nie wolno stosować opasek prowizorycznych (sznurka, liny, kabla elektrycznego itp.). Opaska musi być szeroka i nieco elastyczna. Zastój powstaje wtedy, gdy żyły powierzchowne zostaną zaciśnięte, a główne tętnice, głębiej położone, zachowują drożności i nadal pompują krew do tej części kończyny. Krew nie ma drogi odpływu, więc następuje przepełnienie naczyń i nasilenie krwotoku, zaś kończyna przybiera kolor siny. W takim wypadku należy natychmiast zdjąć opatrunek i założyć go ponownie, nieco słabiej napinając opaskę.

W pojedynczych przypadkach nie można zakładać na krwawiącą ranę typowego opatrunku uciskowego. Te przypadki to:

• rana, w której utkwiły ciała obce
• otwarte złamanie
• amputacja
• krwotok z rozległej powierzchni rany.

Do opatrywania głowy najlepiej używać specjalnej siatki

  Tamowanie silnego krwotoku na głowie, szyi i tułowiu wykonuje się podobnie jak na kończynach, stosując w pierwszej chwili mocny ucisk palcami, najlepiej przez jałowy opatrunek. Następnie zakłada się opatrunek uciskowy. Najczęściej opatrunek ten należy – do czasu przybycia pomocy – dociskać palcami [7].

Gdy nie masz nic pod ręką, zawiąż na ranie czystą chustę trójkątną

  Poszkodowanego z krwotokiem z nosa sadza się z głową lekko pochyloną ku przodowi. Po stronie krwawienia należy ucisnąć lekko skrzydełko nosa, na nasadę nosa i kark można przyłożyć zimny kompres. Poszkodowany nie powinien łykać krwi. Kiedy krwotok lub inne obrażenia ciała powodują objawy przedwstrząsowe – i wyłącznie wtedy – poszkodowanego należy położyć. Zalecane jest ułożenie na brzuchu lub na boku, tak aby krew swobodnie wyciekała przez nozdrza. Zaciągnięcie krwi do płuc grozi zachłyśnięciem, a połykanie – wymiotami, które mogą być przyczyną dodatkowych powikłań. Nie należy wkładać do nosa gazy lub innych środków opatrunkowych. Krwotok z nosa zwykle nie jest groźny. Zdarza się po silnym uderzeniu w nos, na skutek mocnego kichnięcia lub manipulowania w nosie.

Posadź dziecko z głową pochyloną do przodu. Przez 10 min ściskaj skrzydełka nosa. Poproś, aby oddychało przez usta. Jeśli po 10 min krwawienie nie ustanie, dalej próbuj zatrzymać krwotok w ten sam sposób. Zwykle odnosi to skutek. Pozwól dziecku odpocząć. Przez kilka godzin nie powinno czyścić nosa

  Krwotok wewnętrzny jest trudny do rozpoznania. Nie widząc na zewnątrz ciała krwi, rozpoznanie można oprzeć jedynie na objawach pośrednich, sugerujących krwawienie. Należy zwrócić uwagę na uwypuklenie się nasiąkających krwią tkanek w przypadku urazu kończyn, na objawy wstrząsu na tułowiu, a w przypadku urazu głowy – na stan świadomości poszkodowanego.

Poszkodowany z krwotokiem wewnętrznym przyjmuje najwygodniejszą dla siebie pozycję.
Nie zmieniaj jej!