Misja Instytutu jest dzialalnosc naukowo-badawcza prowadzona do nowych rozwiazan technicznych i organizacyjnych uzytecznych w ksztaltowaniu warunków pracy zgodnych z zasadami bezpieczenstwa pracy i ergonomii oraz ustalenie podstaw naukowych do wlasciwego ukierunkowania polityki spoleczno-ekonomicznej panstwa w tym zakresie.
Każde złamanie może być przyczyną wstrząsu. W każdym przypadku złamania kości zostają również uszkodzone naczynia krwionośne. Wylew krwawy ogranicza się zwykle do okolicy złamania. Jeżeli odłamki kostne uszkodzą przebiegające w pobliżu duże naczynie krwionośne, to wylew krwi do tkanek jest duży i utrata krwi może sięgać, np. w złamaniu kości udowej, nawet kilku litrów. Prowadzi to do wstrząsu.
Dodatkowe uszkodzenie tkanek jest spowodowane samym urazem lub ostrymi krawędziami złamanych kości. Oprócz naczyń uszkodzeniu ulegają też nerwy i mięśnie, co objawia się zaburzeniami czucia i porażeniami.
Zatory tłuszczowe są rzadkim typem powikłań w złamaniach kości długich. Przyczyną zatoru tłuszczowego jest przedostanie się drobnych fragmentów tkanki tłuszczowej lub szpiku żółtego do światła uszkodzonych naczyń krwionośnych. Zator powoduje zaburzenie w ukrwieniu narządów, a fakt, że drobne naczynia krwionośne mózgu, płuc lub serca ulegają najczęściej zaczopowaniu wyjaśnia, jak groźne mogą być jego następstwa (zawał serca, mózgu, płuc).
Zakażenie skóry i tkanek głębiej położonych następuje najczęściej przy złamaniu otwartym: otwarta rana to wrota, przez które wnikają drobnoustroje chorobotwórcze. Zakażenie może objąć tylko skórę, ale zdarza się, że obejmuje również wszystkie tkanki miękkie oraz kość. Powikłane zakażeniem złamanie goi się trudno, często z pozostawieniem ubytków tkankowych.