Nazwa | Tetrachloroeten | Numer CAS | 127-18-4 | Synonimy | czterochloroetylen, tetrachloroetylen, perchloroetylen, czterochloroeten, |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Carc. 2 (Rakotwórczość kat. 2), H351; Aquatic Chronic 2 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego, kat. 2), H411;
| Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H351: Podejrzewa się, że powoduje raka . H411: Działa toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 85 mg/m3 | NDSCh: | 170 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04325:2006 PN-Z-04118-01:1978(w) PN-Z-04118-02:1983(w) PiMOŚP 2000, nr 3(25) |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 165,85 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: podobny do zapachu chloroformu Temperatura topnienia: -23,35°C Temperatura wrzenia: 121,1°C Gęstość w temp. 20°C: 1,62 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 5,83 Prężność par: - w temp. 20°C: 18,7 hPa - w temp. 30°C: 32 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 127 g/m3 - w temp. 30°C: 211 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 25°C: 0,015% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w większości rozpuszczalników organicznych | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 347,1°C Ciśnienie krytyczne: 4,49 MPa Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,5058 Lepkość w temp. 20°C: 8,8 mPa s Ciepło właściwe: 0,90 J/(g K) Ciepło parowania: - w temp. wrzenia: 209,5 J/g - w temp. 25°C: 238,99 J/g Ciepło spalania: -4,10 kJ/g Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 2,6 |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 34,5-345 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 2629 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - 34200 mg/m3 (8 h) LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych TCL0 (człowiek, inhalacja) - 660 mg/m3 (7 h)
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, hepatotoksyczna i nefrotoksyczna.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci pary powoduje zaczerwienienie spojówek, kaszel, ból i zawroty głowy, zaburzenia chodu, nadmierne pocenie się, senność i halucynacje ustępujące po przerwaniu narażenia. W bardzo dużym stężeniu - śpiączkę, z ryzykiem zaburzeń rytmu serca i nagłego zatrzymania akcji serca.
Skażenie oczu może spowodować uszkodzenie rogówki.
Skażenie skóry wywołuje miejscowe znieczulenie, a oblanie dużej powierzchni skóry może wywołać takie objawy ogólne jak zatrucie drogą inhalacyjną. Zatrucie droga pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, biegunkę; mogą wystąpić objawy ze strony układu nerwowego i zaburzenia akcji serca. Następstwem zatrucia jest uszkodzenie wątroby i nerek.
Objawy zatrucia przewlekłego: przewlekłe narażenie inhalacyjne może wywołać uszkodzenie wątroby i nerek. Powtarzany lub przewlekły kontakt ze skórą może wywołać jej stan zapalny. Następstwem narażenia mogą być nowotwory (prawdopodobnie rak przełyku, chłoniaki). |
|
|
Niezbędne leki: tlen, parafina płynna. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza. Kontrolować akcję serca.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Natychmiast wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG). Nie podawać adrenaliny i innych amin katecholowych. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, umyć skórę dużą ilością bieżącej, chłodnej wody z mydłem. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie wystąpienia objawów zatrucia - postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym; skażenie skóry, zwłaszcza dużej jej powierzchni, uzasadnia potrzebę transportu do szpitala ze względu na ryzyko wystąpienia opóźnionych objawów zatrucia.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać dużą ilością chłodnej, bieżącej wody około 15 minut. Unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko uszkodzenia rogówki. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast po połknięciu (w ciągu 5 minut) poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny. Nie podawać mleka, tłuszczów i alkoholu. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|