| Nazwa | Siarkowodór | | Numer CAS | 7783-06-4 | | Synonimy | |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Gas 1 (Gas łatwopalny, kat.1), H220;
Press. Gas (Gaz pod ciśnieniem);
Acute Tox. 2(*) inhal. (Toksyczność ostra, kat.2 – droga oddechowa), H330;
Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400;
| | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |     | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H220: Skrajnie łatwopalny gaz.
H330: Wdychanie grozi śmiercią.
H400: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P260: Nie wdychać pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
P315: Natychmiast zasięgnąć porady/zgłosić się pod opiekę lekarza.
P377: W przypadku płonięcia wyciekającego gazu: Nie gasić, jeżeli nie można bezpiecznie zahamować wycieku.
P381: W przypadku wycieku wyeliminować wszystkie źródła zapłonu.
P405: Przechowywać pod zamknięciem.
P403: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 7 mg/m3 | | NDSCh: | 14 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 34,08
Stan skupienia w temp. 20°C: gaz
Barwa: bezbarwny
Zapach: silny, bardzo nieprzyjemny (zgniłych jaj)
Temperatura topnienia (1013 hPa): - 85,49°C
Temperatura wrzenia (1013 hPa): - 60,2°C
Temperatura zapłonu: nie dotyczy
Temperatura samozapłonu: 260°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 4,3% obj.
- górna: 45% obj.
Stężenie stechiometryczne: 12,28% obj.
Gęstość gazu (10°C, 1013 hPa): 1,54 g/dml
Gęstość cieczy (60,33°C): 0,993 g/cm3
Gęstość gazu względem powietrza: 1,19
Prężność gazu:
- w temp. 20°C: 1,83 MPa
- w temp. 30°C: 2,35 MPa
Stężenie pary nasyconej: gaz
Rozpuszczalność w wodzie (0°C, 1013 hPa): 0,67% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholach, aldehydach,ketonach, eterach, aminach, węglanach, dwuwęglanach, węglowodorach, ciekłej siarce | | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 100,4°C
Ciśnienie krytyczne: 9,02 MPa
Współczynnik załamania światła (0°C, 1013 hPa): 1,000644
Lepkość (15°C, 1013 hPa): 0,0124 mPa s
Ciepło właściwe (25°C, 1013 hPa): Cp = 1,005 J/(g K), Cv = 0,758 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 548,47 J/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 0,14 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - nie dotyczy
LC50 (szczur, inhalacja) - 629 mg/m3
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
LCL0 (człowiek, inhalacja) - 1134 mg/m3 (5 min)
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja bardzo toksyczna, drażniąca, dusząca chemicznie wskutek hamowania oddychania tkankowego (inhibitor oksydazy cytochromów i innych enzymów).
Drogi wchłaniania: przez drogi oddechowe.
Objawy zatrucia ostrego: w stężeniach nieznacznie przekraczających 10 mg/m3 wywołuje łzawienie, kaszel; w większych stężeniach powoduje upośledzenie węchu (zapach przestaje być wyczuwalny), ból i łzawienie oczu, obrzęk i przekrwienie spojówek, obrzęk rogówki ze światłowstrętem; mogą wystąpić: ból i zawroty głowy, mdłości, wymioty, ból brzucha, stan pobudzenia psychoruchowego. W stężeniach przekraczających 300 mg/m3 siarkowodór może wywołać obrzęk płuc (po okresie utajenia trwającym 24-72 h od momentu narażenia). Pod wpływem siarkowodoru w bardzo dużych stężeniach (ok. 750 mg/m3) w ciągu paru minut następuje utrata przytomności z zaburzeniami oddechu, zaburzeniami akcji serca, sinicą, drgawkami i zgonem. Bezpośrednim następstwem ostrego zatrucia może być ostre zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc (zachłystowe - w związku z wymiotami); po zatruciu mogą się utrzymywać zmiany w układzie nerwowym, w mięśniu sercowym, zmiany w narządzie wzroku (uszkodzenie rogówki).
Objawy zatrucia przewlekłego: bóle głowy, ogólne osłabienie, przewlekłe zapalenie spojówek i brzegów powiek; zmiany w układzie nerwowym. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon, furosemid, Relanium w amp. po 10 mg.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: tlenoterapia i leczenie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zapewnić bezwzględny spokój w pozycji półleżącej lub siedzącej (wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc). Podać przez maskę tlen do oddychania. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Obrzęk powiek i światłowstręt oraz ból głowy, przyśpieszenie oddechów - jako wczesne wskaźniki ciężkiego zatrucia - uzasadniają inhalacyjne podanie deksametazonu. Ze względu na ryzyko wystąpienia opóźnionego obrzęku płuc - w każdym przypadku transport do szpitala karetką reanimacyjną pod nadzorem lekarza, bez przerywania podawania tlenu.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Natychmiast wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania stosować intubację dotchawiczą i wspomagane oddychanie aparatem typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG). Spadek ciśnienia tętniczego uzasadnia podanie hydrokortyzonu dożylnie. W razie drgawek należy podać powoli dożylnie 10 mg Relanium. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej, podanie dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. W każdym przypadku zatrucia transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
Izolowane objawy ze strony oczu
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Łzawienie i zaczerwienienie oczu, obrzęk i przekrwienie powiek, światłowstręt - uzasadniają płukanie oczu zimną wodą, najlepiej bieżącą. Chronić oczy przed światłem.
Pomoc lekarska:
Konieczne pilne badanie okulistyczne. Osoba z objawami ocznymi powinna być traktowana jako narażona na niebezpieczeństwo zatrucia i wymaga nadzoru lekarskiego. |
|
|
|
|
