| Nazwa | Ozon | | Numer CAS | 10028-15-6 | | Synonimy | |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Ox. Gas, 1 (Gaz utlaniający), H270;
Eye Irrit. 2 (działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319;
Acute Tox. 1 (Toksyczność ostra, kat.1), H330; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |    | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H270: Może spowodować lub intensyfikować pożar; utleniacz.
H319: Działa drażniąco na oczy.
H330: Wdychanie grozi śmiercią.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | | | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 0,15 mg/m3 | | NDSCh: | - | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 47,998
Stan skupienia w temp. 20°C: gaz
Barwa: bezbarwny lub niebieskawy
Zapach: ostry, charakterystyczny
Temperatura topnienia (1013 hPa): -192,5°C
Temperatura wrzenia (1013 hPa): -111,9°C
Gęstość gazu (0°C, 1013 hPa): 2,14 g/dml
Gęstość gazu względem powietrza: 1,66
Prężność gazu:
- w temp. -140°C: 13,3 hPa
- w temp. -12°C: 5,5 MPa
Stężenie pary nasyconej: nie dotyczy - gaz
Rozpuszczalność w wodzie (0°C, 1013 hPa): 0,494 obj. w 1 obj. wody
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w chlorku etylu, trójchlorofluorometanie, czterochlorku węgla, kwasie i bezwodniku octowym, octanie etylu | | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: -12,1°C
Ciśnienie krytyczne: 5,53 MPa
Współczynnik załamania światła (0°C, 1013 hPa): 1,000776
Lepkość (-183°C): 1,57 mPa s
Ciepło właściwe (25°C, 1013 hPa): Cp = 0,82 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 297,4 J/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - nie dotyczy
LC50 (szczur, inhalacja) - 14,5 - 16,1 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
TCL0 (człowiek, inhalacja) - 2 mg/m3
LCL0 (człowiek, inhalacja) - 100 mg/m3 (30 min)
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: gaz bardzo toksyczny, drażniący, powodujący głównie uszkodzenie tkanki płucnej i naczyń włosowatych.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe.
Objawy zatrucia ostrego: w stężeniach ok. 2 mg/m3 może wystąpić ból głowy, ból i łzawienie oczu, kaszel, kichanie, uczucie suchości nosogardzieli. Po przerwaniu narażenia objawy te ustępują bez następstw. W większych stężeniach rozwija się duszność, silne łzawienie oczu, zaburzenia widzenia, ból i zawroty głowy, dezorientacja, przyspieszenie lub zwolnienie oddechów, spadek ciśnienia tętniczego krwi, zwolnienie czynności serca. Może wystąpić skurcz oskrzeli i obrzęk płuc bezpośrednio po narażeniu lub w kilka godzin po przerwaniu narażenia, z zejściem śmiertelnym. Następstwem zatrucia może być toksyczne zapalenie płuc.
Objawy zatrucia przewlekłego: zmniejszenie wydolności wysiłkowej, częste stany zapalne układu oddechowego. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, prep. Atrovent, deksametazon do inhalacji, hydrokortyzon, furosemid.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej (wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc). Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen, najlepiej przez maskę. W razie duszności ze świszczącym oddechem można podać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie skurczowej reakcji oskrzeli podać do inhalacji deksametazon. W razie duszności założyć stałą drogę dożylną. Kontrolować ciśnienie krwi i częstość oddechów. W razie zaburzeń oddechowo-krążeniowych, obrzęku płuc podać dożylnie hydrokortyzon, ewentualnie furosemid. W każdym przypadku narażenia na ozon w dużym stężeniu transport do szpitala karetką reanimacyjną ze względu na zagrażające zaburzenia krążeniowo-oddechowe i obrzęk płuc.
SKAŻENIE SKÓRY
ciekłym (skroplonym) ozonem
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Odmrożone części ciała obficie polewać chłodną wodą (o temperaturze pokojowej), nie zdejmując ubrania; następnie ostrożnie zdjąć mokrą odzież, założyć jałowy opatrunek na uszkodzoną skórę, okryć ciało prześcieradłem i kocem, chroniąc przed dalszą utratą ciepła. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W zależności od rozległości oparzeń - transport do szpitala karetką PR w celu zapewnienia pomocy chirurgicznej lub dermatologicznej. |
|
|
|
|
