Nazwa | 2-Nitrotoluen | Numer CAS | 88-72-2 | Synonimy | o-nitrotoluen, 1-metylo-2-nitrobenzen |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Carc. 1B (Rakotwórczość kat. 1B), H350; Muta. 1B (Mutagenność kat.1B), H340; Repr. 2 (Szkodliwość na rozrodczość kat. 2), H361f ***; Acute Tox. 4 *, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; Aquatic Chronic 2 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego, kat. 2), H411; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H350: Może powodować raka . H340: Może powodować wady genetyczne . H361f***: Podejrzewa się, że działa szkodliwie na płodność. H302: Działa szkodliwie po połknięciu. H411: Działa toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P201: Przed użyciem zapoznać się ze specjalnymi środkami ostrożności. P273: Unikać uwolnienia do środowiska. P308 + P313: W przypadku narażenia lub styczności: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 11 mg/m3 | - | NDSCh: | - | - | NDSP: | - | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 137,13 Stan skupienia: ciecz Barwa: żółta Zapach: słaby, podobny do zapachu gorzkich migdałów Temperatura topnienia: 51,8°C Temperatura wrzenia: 222°C Temperatura zapłonu: 106°C Temperatura samozapłonu: 450°C Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: brak danych Stężenie stechiometryczne: 2,64% obj. Gęstość w temp. 20°C: 1,12 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 4,72 Prężność par: - w temp. 20°C: 0,13 hPa - w temp. 30°C: 0,29 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 0,73 g/m3 - w temp. 30°C: 1,6 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,04% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w większości rozpuszczalników organicznych | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 55°C: 1,5318 Lepkość w temp. 60°C: 1,20 mPa s Ciepło topnienia w temp. topnienia: 112,6 J/g Ciepło parowania w temp. wrzenia: 363,3 J/g Ciepło spalania: -27,14 kJ/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - brak danych LD50 (szczur, doustnie) - 891 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna, wywołuje methemoglobinemię.
Drogi wchłaniania: nieuszkodzona skóra, drogi oddechowe, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: wdychanie par może powodować sinoniebieskie zabarwienie warg, paznokci i skóry, duszność, zaburzenia świadomości, może dojść do utraty przytomności. Oblanie skóry lub odzieży kontaktującej się ze skórą wywołuje sinoniebieskie zabarwienie błon śluzowych i skóry, ból i zawroty głowy, duszność, zaburzenia świadomości. Połknięcie niewielkiej ilości substancji może wywołać nudności, wymioty, ból brzucha i objawy jak w zatruciu przez skórę. Bezpośrednim następstwem zatrucia mogą być zmiany we krwi, charakterystyczne dla działania substancji wywołujących methemoglobinemię (niedokrwistość hemolityczną). Uwaga: informacje oparto głównie na badaniach eksperymentalnych.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie opisywano. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, odtrutki specyficzne: 1-procentowy roztwór błękitu metylenowego, witamina C w amp. po 500 mg. Leczenie: tlen, błękit metylenowy dożylnie.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój, wygodne ułożenie w dowolnej pozycji. Podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę twarzową. Chronić przed utratą ciepła. Nie podawać alkoholu w żadnej postaci. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podawać dożylnie 10 ml 1-procentowego roztworu błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C. Transport do szpitala (ośrodka ostrych zatruć) bez przerywania podawania tlenu.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie stwierdzenia utraty przytomności, należy również wziąć pod uwagę inne jej przyczyny niż zatrucie o-nitrotoluenem. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, należy podać dożylnie (powoli) 10 ml 1-procentowego roztworu błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C. Kontynuować podawanie tlenu. W przypadku zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Uwaga: poprawa powinna nastąpić po 30 ÷ 40 min. Jeżeli sinica nie ustąpiła, można powtórzyć iniekcję błękitu metylenowego. Nie przekraczać całkowitej dawki 7 mg/kg, tj. łącznie 0,5 g błękitu metylenowego. Transport do szpitala karetką reanimacyjną, bez przerywania leczenia (brak poprawy uzasadnia wymienne przetaczanie krwi po potwierdzeniu methemoglobinemii).
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, obmyć skórę dużą ilością chłodnej wody (o temperaturze pokojowej), najlepiej bieżącej. Następnie postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Wystąpienie sinoniebieskiego zabarwienia błon śluzowych i skóry uzasadnia postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy chłodną wodą, najlepiej bieżącą, co najmniej 15 minut. Poszkodowany może sam wykonać płukanie oczu. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Konieczna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Nie podawać mleka ani alkoholu. Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|