| Nazwa | Heksan-2-on | | Numer CAS | 591-78-6 | | Synonimy | metylo-n-butyloketon, n-butylometyloketon, keton metylo-n-butylowy, heksanon-2, keton butylowo-metylowy, keton n-butylowo-metylowy |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 3 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 3), H226;
Repr. 2 (Szkodliwość na rozrodczość kat. 2), H361f***;
STOT RE 1 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 1), H372**;
STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H336; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |    | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H226: Łatwopalna ciecz i pary.
H361f***: Podejrzewa się, że działa szkodliwie na płodność.
H372**: Powoduje uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie .
H336: Może wywoływać uczucie senności lub zawroty głowy.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P261: Unikać wdychania pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P251: Nie przekłuwać ani nie spalać, nawet po zużyciu.
P314: W przypadku złego samopoczucia zasięgnąć porady/zgłosić się pod opiekę lekarza.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 10 mg/m3 | | NDSCh: | - | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04165-3:2001
PiMOŚP 1998, z. 19 |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 100,16
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: ostry, gryzący
Temperatura topnienia: -56,9°C
Temperatura wrzenia: 128°C
Temperatura zapłonu: 23°C
Temperatura samozapłonu: 530°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 1,22% obj.
- górna: 8,0% obj.
Stężenie stechiometryczne: 2,41% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 0,81 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,45
Prężność par:
- w temp. 20°C: 3,5 hPa
- w temp. 30°C: 7,33 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 14 g/m3
- w temp. 30°C: 29 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 1,4% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: dobrze rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym | | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,40072
Ciepło właściwe: 2,32 J/(g K)
Ciepło spalania: -37,4 kJ/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 0,3-0,4 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 2590 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 33360 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, skóra) - 4800 mg/kg
TCL0 (człowiek, inhalacja) - 4170 mg/m3
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna, drażniąca, działa narkotycznie na ośrodkowy układ nerwowy oraz toksycznie na obwodowy układ nerwowy.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w bardzo dużym stężeniu, znacznie przekraczającym najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe, wywołuje łzawienie i zaczerwienienie oczu, ból gardła, pobudzenie psychoruchowe, ból głowy, mdłości, wymioty. W zatruciach mieszaniną z innymi rozpuszczalnikami (metylo-etyloketonem, n-heksanem) mogą wystąpić zaburzenia koordynacji ruchów, zawroty głowy, zaburzenia świadomości.
Skażenie skóry ciekłą substancją może wywołać jej zaczerwienienie.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje ból i zaczerwienienie spojówek.
Drogą pokarmową może wywołać mdłości, wymioty, biegunkę.
Objawy zatrucia przewlekłego: zmiany w nerwach obwodowych odsiebnych części kończyn górnych i dolnych z zaburzeniami czuciowo-ruchowymi. Przewlekłe stany zapalne skóry. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, parafina płynna.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe. Jeżeli objawy lub dolegliwości utrzymują się - transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Pilnie wezwać lekarza. Jeżeli poszkodowany nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka).
Pomoc lekarska:
Lekarz powinien uwzględnić prawdopodobieństwo innej przyczyny utraty przytomności niż zatrucie metylo-n-butyloketonem i udzielić pomocy zgodnie z ogólnymi zasadami postępowania. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością letniej bieżącej wody (z mydłem, jeżeli nie ma zmian na skórze).
Pomoc lekarska:
W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR lub zapewnienie konsultacji dermatologicznej.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością zimnej wody, najlepiej bieżącej, co najmniej 15 minut.
Uwaga: osoby narażone na ryzyko skażenia oczu powinny być pouczone o sposobie i konieczności ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po połknięciu poszkodowany może sam wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny. Nie podawać mleka, tłuszczów i alkoholu. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w stanach nieprzytomności. |
|
|
|
|
