GLUTARALDEHYD
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
NazwaGlutaraldehyd
Numer CAS111-30-8
Synonimyaldehyd glutarowy, glutaral, pentano-1,5-dial
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPAcute Tox. 2(Toksyczność ostra, kat 2) H330;
Acute Tox. 3 (Toksyczność ostra, kat 3) H301;
STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat.) H335;
Skin Corr. 1B (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 1B) H314;
Resp. Sens. 1 (Działanie uczulające na drogi oddechowe/skórę, kat. 1) H334;
Skin Sens. 1 A (Działanie uczulające na skórę, kat.1 A) H317;
Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1) H400;
Aquatic Chronic 2 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie przewlekłe, kat. 2) H411
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H330: Wdychanie grozi śmiercią.
H301: Działa toksycznie po połknięciu.
H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych.
H314: Powoduje poważne oparzenia skóry oraz uszkodzenia oczu.
H334: Może powodować objawy alergii lub astmy lub trudności w oddychaniu w następstwie wdychania.
H317: Może powodować reakcję alergiczną skóry.
H410: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
P270: Nie jeść, nie pić ani nie palić podczas używania produktu.
P260: Nie wdychać pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P308 + P313: W przypadku narażenia lub styczności: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza.
Dodatkowe kody zwrotówEUH071: Działa żrąco na drogi oddechowe.
Specyficzne stężenia graniczneSTOT SE 3; H335: 0,5 % ≤C < 5 % M = 1
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 0,4 mg/m3
NDSCh:0,6 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04290:2002
PiMOŚP 1997, z. 16
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 100,13
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: ostry
Temperatura topnienia: -14°C
Temperatura wrzenia: rozkład pod wpływem temperatury
Temperatura zapłonu: 71°C
Temperatura samozapłonu: brak danych
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: brak danych
Gęstość w temp. 20°C: 0,72 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,46
Prężność par w temp. 20°C: 17 hPa
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie: rozpuszcza się bardzo dobrze
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: bardzo dobrze rozpuszcza się w alkoholu etylowym, acetonie, dwumetylosulfotlenku; dobrze w eterze etylowym, benzenie
Właściwości dodatkoweWłaściwości dodatkowe
Współczynnik załamania światła w temp. 25°C: 1,4338
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 0,17 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 134 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - samce - 98,4 mg/m3 (4 h), samice - 180,4 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, skóra) - 795 mg/kg

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna, żrąca i uczulająca.

Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.

Objawy zatrucia ostrego: w postaci par w stężeniu ok. 0,05 mg/m3 może wywołać ból głowy i mdłości; w większych stężeniach wywołuje piekący ból, łzawienie i zaczerwienienie oczu, ból gardła i błony śluzowej nosa, kaszel, duszność. Może wystąpić przyspieszenie akcji serca, spadek ciśnienia tętniczego krwi. W bardzo dużych stężeniach mogą wystąpić objawy oskrzelowe, przypuszczalnie obrzęk płuc.

Skażenie skóry ciekłą substancją wywołuje miejscowe zaczerwienienie i ból oraz ostre kontaktowe zapalenie skóry.

Skażenie oczu ciekłą substancją lub roztworem wywołuje łzawienie i ból oczu, oparzenie z ryzykiem uszkodzenia rogówki.

Drogą pokarmową wywołuje nudności, wymioty, ból brzucha z ryzykiem krwawienia z przewodu pokarmowego.

Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzane (w celach terapeutycznych) stosowanie roztworu 10-procentowego powodowało brunatne zabarwienie skóry i paznokci, świąd i przewlekły stan zapalny skóry. U narażonych mogą występować stany zapalne górnych dróg oddechowych, astma oskrzelowa, zapalenie spojówek.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, Atrovent i deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon, furosemid, pyralgina w amp. do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: tlenoterapia i postępowanie objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić lub wynieść zatrutego z miejsca narażenia, zapewnić bezwzględny spokój. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Podać tlen do oddychania przez maskę. W razie uczucia duszenia się można podać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia).
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu; w razie objawów spastycznych oskrzelowych podać deksametazon do wdychania. Kontrolować akcję serca (EKG), ciśnienie tętnicze krwi. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej, podanie dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu.
W każdym przypadku transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza, ze względu na ryzyko obrzęku płuc.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, umyć skórę dużą ilością letniej, bieżącej wody. Założyć na oparzenia skóry jałowy opatrunek. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Zależnie od charakteru zmian transport do szpitala w celu zapewnienia konsultacji dermatologicznej.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej. Unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
W każdym przypadku konieczna pilna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Nie wywoływać wymiotów, można podać do wypicia białko jaj kurzych, poza tym nie podawać niczego doustnie. Pilnie wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Założyć stałą drogę dożylną ze względu na ryzyko krwotoku i wstrząsu. Można podać pozajelitowo pyralginę. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
INFORMACJE DODATKOWE