| Nazwa | Glicerol | | Numer CAS | 56-81-5 | | Synonimy | gliceryna; alkohol trihydroksylowy; 1,2,3-trihydroksypropan; 1,2,3-propantriol |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| frakcja wdychalna | | NDS: | 10 mg/m3 | | NDSCh: | - | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04374:2009
PiMOŚP 2003, nr 4(38) |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 92,09
Stan skupienia w temp. 20 °C: ciecz higroskopijna
Barwa: bezbarwna
Zapach: bez zapachu
Temperatura topnienia: 20 °C
Temperatura wrzenia: 290 °C z rozkładem
Temperatura zapłonu: 199 °C (zamknięty tygiel)
177 °C (otwarty tygiel)
Temperatura samozapłonu: 370 °C
Granice wybuchowości w powietrzu:
- dolna: 0,9% obj.
- górna brak danych
Stężenie stechiometryczne: brak danych
Gęstość w temp. 20 °C: 1,26 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,17
Prężność par:
- w temp. 20 °C: 0,266 Pa
- w temp. 50 °C: 0,33 hPa
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20 °C: rozpuszcza się nieograniczenie ze zmianą objętości (kontrakcja)
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się umiarkowanie w octanie etylu, eterze etylowym, acetonie
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log Pow): -1,76 | | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła nD w temp. 20 °C: 1,479 |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - bez zapachu
LD50 (szczur, doustnie) - 12 600 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) > 570 mg/m3/1 h
LD50 (królik, skóra) > 10 000 mg/kg
TDL0 (człowiek, doustnie) - 1428 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka:
substancja drażniąca.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci mgły może wywołać łzawienie i zaczerwienienie oczu, kaszel.
Skażenie skóry może wywołać miejscowe podrażnienie - zaczerwienienie, ból.
Skażenie oczu może wywołać ból i łzawienie, zaczerwienienie spojówek.
Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, ból brzucha, silną i długotrwałą biegunkę. Po spożyciu bardzo dużych dawek wywołuje ból i zawroty głowy, uczucie pragnienia, spadek ciśnienia tętniczego krwi (odwodnienie), zaburzenia rytmu serca, hemolizę krwi (rozpad czerwonych krwinek), uszkodzenie nerek, zaburzenia elektrolitowe, śpiączkę z możliwością zgonu.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie opisywano. |
|
|
Niezbędne leki: tlen.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić poszkodowanego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji.
Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej.
Pomoc lekarska:
W przypadku wystąpienia zmian skórnych konieczna konsultacja dermatologiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po połknięciu poszkodowany powinien sam prowokować u siebie wymioty.
Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe.
W każdym przypadku wypicia dużej ilości, transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza ze względu na możliwość rozwinięcia się objawów zatrucia. |
|
|
|
|
