| Nazwa | Fenylohydrazyna | | Numer CAS | 100-63-0 | | Synonimy | fenylodwuamid |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Carc. 1B (Rakotwórczość kat. 1B), H350;
Muta. 2 (Mutagenność kat. 2), H341;
Acute Tox. 3 *, inhal. (Toksyczność ostra, kat.3 – droga oddechowa), H331;
Acute Tox. 3 *, dermal (Toksyczność ostra, kat.3 – skóra), H311;
Acute Tox. 3 *, oral (Toksyczność ostra, kat.3 – droga pokarmowa), H301;
STOT RE 1 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 1), H372 **;
Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319;
Skin Irrit. 2 (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 2), H315;
Skin Sens. 1 (Działanie uczulające na skórę, kat.1), H317;
Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |    | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H350: Może powodować raka .
H341: Podejrzewa się, że powoduje wady genetyczne .
H331: Działa toksycznie w następstwie wdychania.
H311: Działa toksycznie w kontakcie ze skórą.
H301: Działa toksycznie po połknięciu.
H372**: Powoduje uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie .
H319: Działa drażniąco na oczy.
H315: Działa drażniąco na skórę.
H317: Może powodować reakcję alergiczną skóry.
H400: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P201: Przed użyciem zapoznać się ze specjalnymi środkami ostrożności.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
P302 + P352: W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody lub...
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 1,9 mg/m3 | | NDSCh: | - | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 108,14
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna (brunatnieje pod
wpływem powietrza i światła)
Zapach: słaby, aromatyczny
Temperatura topnienia: 19,6°C
Temperatura wrzenia: 243,5°C, z rozkładem
Temperatura zapłonu: 89°C
Temperatura samozapłonu: 174°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 1,4% obj.
- górna: 18,2% obj.
Stężenie stechiometryczne: 2,56% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 1,1 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,7
Prężność par:
- w temp. 20°C: 0,06 hPa
- w temp. 71,8°C: 1,3 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 0,27 g/m3
- w temp. 30°C: 5,1 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 25°C: 12,6% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, acetonie, benzenie | | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,60837
Lepkość w temp. 20°C: 1,34 mPa s
Ciepło właściwe: 1,6 J/(g K)
Ciepło topnienia w temp. topnienia: 130,2 J/g
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 450,8 J/g
- w temp. 25°C: 615,8 J/g
Ciepło spalania: -33,9 kJ/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - 188 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne: substancja toksyczna, drażniąca, uczulająca, hepato- i nefrotoksyczna, może wywołać uszkodzenie krwinek czerwonych: hemolizę oraz czasem upośledzenie funkcji hemoglobiny (methemoglobinemię).
Drogi wchłaniania: skóra, drogi oddechowe, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par powoduje łzawienie i ból oczu, ból gardła, kaszel, obrzęk skóry twarzy, ślinotok, narastającą duszność, spadek ciśnienia tętniczego krwi, obrzęk płuc. Jednocześnie może wystąpić pobudzenie układu nerwowego, drgawki.
Uszkodzenie nabłonka oddechowego (oparzenie dróg oddechowych) może spowodować śmierć po paru dniach.
Następstwem zatrucia może być uszkodzenie wątroby i nerek.
Skażenie oczu wywołuje ból, łzawienie oczu, zaczerwienienie z ryzykiem uszkodzenia rogówki.
Skażenie skóry wywołuje ból, miejscowe zaczerwienienie i oparzenie chemiczne. Szybkie wchłonięcie przez skórę może wywołać niedokrwistość, uszkodzenie wątroby i nerek.
Drogą pokarmową wywołuje nudności, wymioty, ból brzucha i biegunkę.
Objawy zatrucia przewlekłego: przewlekłe zapalenie skóry, zmiany uczuleniowe. W efekcie narażenia zawodowego oraz stosowania terapeutycznego występowała anemia hemolityczna, powiększenie i uszkodzenie wątroby, nerek, ogólne osłabienie, zaburzenia trawienia, spadek ciśnienia tętniczego krwi. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, hydrokortyzon, pyralgina do podawania pozajelitowego i doustnie, Relanium w ampułkach.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności podawać tlen, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Kontrolować ciśnienie tętnicze krwi. Duszność uzasadnia podanie hydrokortyzonu dożylnie. Pobudzenie i drgawki - uzasadniają pozajelitowe podanie Relanium.
W każdym przypadku zatrucia transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza, bez przerywania leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej. Nie stosować mydła. Założyć na oparzenia jałowy opatrunek. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie potrzeby można podawać doustnie lub pozajelitowo leki przeciwbólowe (np. pyralginę). W zależności od lokalizacji i rozległości oparzeń transport do szpitala karetką PR z zapewnieniem pomocy chirurgicznej lub konsultacji dermatologicznej. Skażenie dużej powierzchni skóry uzasadnia przewiezienie do szpitala karetką reanimacyjną PR i ewentualne postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki).
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
W każdym przypadku skażenia oczu konieczna pilna konsultacja okulistyczna ze względu na ryzyko uszkodzenia rogówki. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Nie wywoływać wymiotów. Podać do wypicia białko jaj kurzych, ewentualnie mleko. Poza tym nie podawać niczego doustnie. Nie podawać środków zobojętniających. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Założyć stałą drogę dożylną ze względu na ryzyko krwotoku z przewodu pokarmowego. Można podać pozajelitowo leki przeciwbólowe (np. pyralginą).
Transport do szpitala kartką reanimacyjną PR w celu zapewnienia pomocy specjalistycznej. |
|
|
|
|
