| Nazwa | Eter dimetylowy | | Numer CAS | 115-10-6 | | Synonimy | tlenek dimetylu, metoksymetan, eter drzewny |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Gas 1 (Gaz łatwopalny, kat.1), H220;
Press. Gas (Gaz pod ciśnieniem);
| | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |   | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H220: Skrajnie łatwopalny gaz.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P377: W przypadku płonięcia wyciekającego gazu: Nie gasić, jeżeli nie można bezpiecznie zahamować wycieku.
P381: W przypadku wycieku wyeliminować wszystkie źródła zapłonu.
P403: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 1000 mg/m3 | | NDSCh: | - | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04414:2009
PiMOŚP 2007, nr 1(51) |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 46,07
Stan skupienia w temp. 20 °C: gaz
Barwa: bezbarwny
Zapach: eterowy
Temperatura topnienia (1013 hPa): -138,5 °C
Temperatura wrzenia (1013 hPa): -23,7 °C
Temperatura zapłonu: -42 °C
Temperatura samozapłonu: 350 °C
Granice wybuchowości w powietrzu:
- dolna: 3,4% obj.
- górna: 18% obj. (inne źródła - 27% obj.)
Stężenie stechiometryczne: 6,54% obj.
Gęstość gazu (25 °C; 1013 hPa): 1,20 g/dml
Gęstość gazu względem powietrza: 1,59
Gęstość cieczy (-23,5 °C; 1013 hPa): 0,724 g/cm3
Prężność gazu:
- w temp. 16,8 °C: 463,9 kPa
- w temp. 49,75 °C: 1136,6 kPa
Stężenie pary nasyconej: nie dotyczy - gaz
Rozpuszczalność w wodzie (18 °C, 1013 hPa): 7% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu, eterze i większości rozpuszczalników organicznych | | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 128,8 °C
Ciśnienie krytyczne: 5,32 MPa
Gęstość krytyczna: 0,271 g/cml
Ciepło właściwe Cp (25 °C, 1013 hPa): 1,427 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 467,4 J/g
Ciepło spalania: 31,75 kJ/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - brak danych
LC50 (szczur, inhalacja) - 308000 mg/m3
LD50 (królik, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja drażniąca i działająca narkotycznie.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci gazowej może wywołać łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, kaszel. W wysokim stężeniu może wywołać ból i zawroty głowy, mdłości, wymioty, splątanie, bradykardię, hipotermię, drgawki i śpiączkę.
Skażenie skóry skroplonym gazem powoduje zaczerwienienie, a przy dużej powierzchni skażenia mogą wystąpić objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.
Skażenie oczu skroplonym gazem może wywołać ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, uszkodzenie rogówki.
Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, ból brzucha i objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.
Objawy zatrucia przewlekłego: podrażnienie skóry, oczu i błon śluzowych. Mogą wystąpić bóle głowy, brak apetytu. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, bromek ipratropium (Atrovent) do podawania inhalacyjnego, diazepam (Relanium) w amp. po 10 mg do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie duszności z oskrzelowymi objawami spastycznymi należy podać do inhalacji Atrovent - 1-2 rozpylenia.
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia.
Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Chronić przed utratą ciepła. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej.
Jeżeli zatruty oddycha - podać tlen przez maskę.
Jeżeli nie oddycha - zastosować sztuczny oddech metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka).
Natychmiast wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU. Kontynuować podawanie tlenu. W przypadku wystąpienia drgawek podać pozajelitowo Relanium 10 mg (1 amp.)
Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej.
Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Ze względu na możliwość wystąpienia objawów ogólnych zatrucia przy dużej powierzchni skażenia skóry w każdym przypadku transport do szpitala karetką PR reanimacyjną.
Na odmrożenia założyć jałowy opatrunek. Konieczna konsultacja dermatologiczna lub/i chirurgiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty. |
|
|
|
|
