| Nazwa | Diboran (6) | | Numer CAS | 19287-45-7 | | Synonimy | diboran, boroetan, heksawodorek diboru, dwuborowodór, dwuboran |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Gas 1 (Gas łatwopalny, kat.1), H220;
Press. Gas (Gaz pod ciśnieniem);
liquefied gas, H280;
Acute Tox. 1, Inhal. 1 (Toksyczność ostra, kat.1 – droga oddechowa), H330; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |    | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H330: Wdychanie grozi śmiercią.
H220: Skrajnie łatwopalny gaz.
H280: Zawiera gaz pod ciśnieniem; ogrzanie grozi wybuchem.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P260: Nie wdychać pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
P315: Natychmiast zasięgnąć porady/zgłosić się pod opiekę lekarza.
P377: W przypadku płonięcia wyciekającego gazu: Nie gasić, jeżeli nie można bezpiecznie zahamować wycieku.
P381: W przypadku wycieku wyeliminować wszystkie źródła zapłonu.
P405: Przechowywać pod zamknięciem.
P403: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 0,1 mg/m3 | | NDSCh: | 0,2 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
| metoda zalecana przez jednostki badawczo-rozwojowe w dziedzinie medycyny pracy |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 27,675
Stan skupienia w temp. 20°C: gaz
Barwa: bezbarwny
Zapach: słodkawy, charakterystyczny
Temperatura topnienia (1013 hPa): -164,9°C
Temperatura wrzenia: -92,5°C
Temperatura zapłonu: palny gaz
Temperatura samozapłonu: 38-52o C
Granica wybuchowości:
- dolna: 0,9% obj.
- górna: 98,0% obj.
Gęstość gazu (w temp. 0°C, 1013 hPa): 1,24 g/dml
Gęstość gazu względem powietrza: 0,96
Gęstość cieczy (w temp. -120,4°C): 0,47 g/cm3
Prężność par: nie dotyczy - gaz
Stężenie pary nasyconej: nie dotyczy - gaz
Rozpuszczalność w wodzie: hydroliza do kwasu bornego i wodoru
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: brak danych | | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 16,7°C
Ciśnienie krytyczne: 4,05 MPa
Ciepło właściwe (25°C, 1013 hPa): 2,1 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 509,5 J/g
Ciepło topnienia w temp. topnienia: 161,6 J/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 2,0 ÷ 4,0 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - brak danych
LC50 (szczur, inhalacja) - 46,05 mg/m3/4 h (0,046 mg/l/4 h)
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja bardzo toksyczna, działa silnie drażniąco i narkotycznie.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra.
Objawy zatrucia ostrego: w dużych stężeniach wywołuje ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, kaszel, duszność, gorączkę. Może wystąpić skurcz oskrzeli, zawroty głowy, senność, zaburzenia rytmu serca, spadek ciśnienia tętniczego krwi, śpiączka, z możliwością wystąpienia drgawek. Obrzęk płuc może wystąpić w czasie do 24 h od momentu narażenia.
Skażenie skóry (zwłaszcza wilgotnej) wywołuje ból i miejscowe zaczerwienienie, pęcherze.
Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzana ekspozycja może prowadzić do wystąpienia astmy oskrzelowej oraz zaburzeń neurologicznych pod postacią bólów i zawrotów głowy, ogólnego osłabienia, drżenia mięśni (tremor). |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Atrovent, deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon, furosemid, pyralgina, Relanium do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie duszności z oskrzelowymi objawami spastycznymi należy podać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia).
Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają: podanie tlenu, założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjne deksametazonu lub/i dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu.
Kontrolować akcję serca (EKG).
Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej protezy i inne ruchome ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontynuować podawanie tlenu.
Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają: podanie tlenu, założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjne deksametazonu lub/i dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu.
W razie wystąpienia drgawek podać pozajelitowo Relanium 10 mg (1 amp.)
Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej. Na oparzenia założyć jałowy opatrunek. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza w celu zapewnienia konsultacji chirurgicznej. Należy podać pozajelitowo leki przeciwbólowe, np. pyralginę.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, co najmniej 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty. |
|
|
|
|
