| Nazwa | Diazotan(V) glikolu etylenowego | | Numer CAS | 628-96-6 | | Synonimy | nitroglikol, dwuazotan glikolu etylenowego, dwuazotan etylenu, diazotan(V) etylenu |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Unst. Expl. (Materiał wybuchowy), H200;
Acute Tox. 2 * inhal. (Toksyczność ostra, kat.2 – droga oddechowa), H330;
Acute Tox. 1, dermal (Toksyczność ostra, kat.1 – skóra), H310;
Acute Tox. 2 *, oral (Toksyczność ostra, kat.2 – droga pokarmowa), H300;
STOT RE 2 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 2), H373 **; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |    | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H200: Materiały wybuchowe niestabilne.
H330: Wdychanie grozi śmiercią.
H310: Grozi śmiercią w kontakcie ze skórą.
H300: Połknięcie grozi śmiercią.
H373**: Może powodować uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie .
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 0,3 mg/m3 | | NDSCh: | 0,4 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 152,08
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna lub żółta
Zapach: charakterystyczny
Temperatura topnienia: -20°C
Temperatura wrzenia: 197,5
Temperatura zapłonu: brak danych
Temperatura samozapłonu: brak danych
Granica wybuchowości: brak danych
Stężenie stechiometryczne: brak danych
Gęstość w temp. 20°C: 1,49 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 5,25
Prężność par:
- w temp. 15°C: 0,023 hPa
- w temp. 20°C: 0,048 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 0,33 g/m3
- w temp. 30°C: 0,90 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 25°C: 55% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: miesza się z chloroformem, czterochlorkiem węgla, metanolem, eterem etylowym, acetonem, benzenem, toluenem | | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 21°C: 1,4463
Lepkość w temp. 20°C: 4,61 mPa s
Ciepło topnienia w temp. topnienia: 125,6 J/g
Ciepło wybuchu: -7390 kJ/kg
Szybkość detonacji: 7300 m/s
Temperatura deflagracji: 217°C
Wrażliwość na uderzenie: 0,2 N•m
Wrażliwość na tarcie: przy 353 N - brak
Średnica krytyczna: 24 mm |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - brak danych
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja bardzo toksyczna, drażniąca, działająca toksycznie na układ krążenia oraz methemoglobinotwórczo.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, przewód pokarmowy, skóra.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par wywołuje ból i zawroty głowy, mdłości, bóle w klatce piersiowej, spadek ciśnienia tętniczego krwi, przyspieszenie czynności serca, zaburzenia rytmu serca oraz sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, drgawki, utratę przytomności.
Skażenie skóry wywołuje zaczerwienienie oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.
Skażenie oczu może wywołać zaczerwienienie spojówek.
Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.
Możliwość nagłych zgonów osób przewlekle narażonych po przerwaniu narażenia w dniach weekendu - w poniedziałek, przy pierwszym wysiłku, z powodu niewydolności naczyń wieńcowych (tzw. zgony poniedziałkowe).
Objawy zatrucia przewlekłego: brak danych. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Relanium do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: 1-proc. błękit metylenowy - do podawania dożylnego, witamina C - amp. po 500 mg.
Leczenie: tlen i odtrutka specyficzna: 1-proc. błękit metylenowy do podawania dożylnego, najlepiej w warunkach szpitalnych.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-proc. błękitu metylenowego, a następnie witaminę C - 1 amp. (500 mg). Kontrolować akcję serca (EKG) i ciśnienie tętnicze krwi. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Ułożyć zatrutego w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej.
Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę.
Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczny oddech metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu.
Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną.
Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych podać powoli dożylnie 10 ml 1-proc. błękitu metylenowego, a następnie witaminę C. W razie wystąpienia drgawek podać dożylnie Relanium - 1 amp. (10 mg). Kontrolować akcję serca (EKG) i ciśnienie tętnicze krwi
Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia.
(Podanie większej dawki odtrutek można powtórzyć - brak poprawy uzasadnia wymienne przetaczanie krwi po potwierdzeniu methemoglobinemii).
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej, z mydłem. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów ogólnych zatrucia wskutek skażenia skóry w każdym przypadku konieczny jest transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-proc. błękitu metylenowego, a następnie witaminę C - 1 amp. (500 mg). Kontrolować akcję serca (EKG) i ciśnienie tętnicze krwi.
W razie wystąpienia zmian skórnych wskazana konsultacja dermatologiczna lub chirurgiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie omyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-proc. błękitu metylenowego, a następnie witaminę C - 1 amp. (500 mg). Kontrolować akcję serca (EKG) i ciśnienie tętnicze krwi. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia. |
|
|
|
|
