Woda amoniakalna, gnojowica i gnojówka zawierają związki azotowe łatwo przyswajalne przez rośliny pod warunkiem, że dostarczone są do gleby w odpowiednim czasie agrotechnicznym.

Strefy składowania gnojowicy lub gnojówki znajdują się najczęściej w pobliżu budynków inwentarskich. Z uwagi na przemieszczających się tam ludzi, powinny być oznakowane tablicami ostrzegawczymi o występowaniu niebezpiecznych dla zdrowia gazów oraz o zagrożeniu pożarowym.

Wszystkie zbiorniki na gnojowicę należy zabezpieczyć przed dostaniem się do nich ludzi i zwierząt. Zbiorniki podziemne powinny mieć zamykane włazy o dużej wytrzymałości.

Zamykany właz podziemnego zbiornika na gnojowicę

Zbiorniki naziemne powinny mieć zabezpieczenie w postaci ogrodzenia o wysokości ok. 180 centymetrów wokół zbiornika.

Ogrodzenie zbiornika naziemnego

Ten sposób przechowywania gnojowicy jest jednak uciążliwy dla otoczenia ze względu na przykry zapach ulatniających się gazów.

Osoby, które przebywają w strefach zagrożenia zatruciem gazami, powinny stosować maski ochronne. Prace w zbiornikach, szczególnie zamkniętych, należy wykonywać w zespole trzyosobowym, z wykorzystaniem szelek i lin asekuracyjnych. W czasie pracy dwie osoby pozostają na zewnątrz, asekurując osobę pracującą w strefie zagrożenia.

Do wywożenia i nawożenia gnojówką lub gnojowicą używane są wozy asenizacyjne, które mechanizują ciężką i nieprzyjemną pracę. Mogą one wylewać nawóz na powierzchnię gruntu lub wprowadzać doglebowo, jeśli wóz asenizacyjny jest do tego przystosowany.

Wóz asenizacyjny przystosowany do doglebowego wprowadzania nawozu

W czasie pracy wozu asenizacyjnego z aparatami rozlewającymi nawóz na powierzchnię gleby, w odległości mniejszej niż 20 metrów nie powinni przebywać ludzie.

Należy pamiętać o zamknięciu włazu zbiornika, z którego czerpany był nawóz, każdorazowo po napełnieniu beczki asenizacyjnej.