Nazwa | Tetrahydrofuran | Numer CAS | 109-99-9 | Synonimy | czterowodorofuran, 1,4-epoksybutan, tlenek czterometylenu |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225; Carc. 2 (Rakotwórczość kat.2), H351; Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319; STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335;
| Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary. H351: Podejrzewa się, że powoduje raka . H319: Działa drażniąco na oczy. H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić. P233: Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty. P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy. P370 + P378: W przypadku pożaru: Użyć … do gaszenia …. P501: Zawartość/pojemnik usuwać do … .
| Dodatkowe kody zwrotów | EUH019: Może tworzyć wybuchowe nadtlenki.
|
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 150 mg/m3 | - | NDSCh: | 300 mg/m3 | - | NDSP: | - | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04481:2017-10 PiMOŚP 2015, nr 4(86) |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 72,1 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: eterowy Temperatura topnienia: -108,5°C Temperatura wrzenia: 64°C Temperatura zapłonu: -21,5°C Temperatura samozapłonu: 215°C Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: - dolna: 1,5% obj. - górna: 12,0% obj. Stężenie stechiometryczne: 3,68% obj. Gęstość w temp. 20°C: 0,89 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 2,5 Prężność par: - w temp. 20°C: 200 hPa - w temp. 30°C: 280 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 592 g/m3 - w temp. 30°C: 800 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie: miesza się bez ograniczeń Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholach, estrach, ketonach | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 268°C Ciśnienie krytyczne: 5,19 MPa Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4070 Lepkość w temp. 20°C: 0,486 mPa s Ciepło właściwe: 1,96 J/(g K) Ciepło parowania: - w temp. wrzenia: 410,5 J/g - w temp. 25°C: 432,2 J/g Ciepło spalania: -43,7 kJ/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 7,3-10,2 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 1650 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - 62982,5 mg/m3 LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych TCL0 (człowiek, inhalacja) - 74979,2 mg/m3
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja drażniąca, w dużych stężeniach działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: pary mogą spowodować łzawienie oczu, uczucie drapania w gardle, kaszel; w dużych stężeniach, znacznie przekraczających wartości dopuszczalne; wywołuje śpiączkę.
Skażenie skóry powoduje umiarkowane jej podrażnienie oraz objawy ogólne jak w zatruciu inhalacyjnym.
Skażenie oczu może wywołać łzawienie i przekrwienie spojówek.
Drogą pokarmową powoduje nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunkę oraz objawy ogólne jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
Niezbędne leki: tlen. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia, ułożyć w pozycji dowolnej. Zapewnić spokój. Podać tlen do oddychania przez maskę. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub aparatem typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością chłodnej wody (o temperaturze pokojowej), najlepiej bieżącej. Następnie postępować jak w zatruciu inhalacyjnym. Na uszkodzoną (zaczerwienioną) skórę założyć jałowy opatrunek. Pomoc lekarska: W razie wystąpienia zmian skórnych wskazana konsultacja dermatologiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy chłodną wodą co najmniej 15 minut. Poszkodowany może sam wykonać płukanie oczu. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Wskazana konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast po połknięciu (w ciągu 5 minut) poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty. Nie podawać mleka, tłuszczów ani alkoholu. Dalsze postępowanie - jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|