Zgodnie z definicją podaną w normie PN-EN 50321:2002 [1] obuwie elektroizolacyjne oznacza obuwie, które chroni przed porażeniem elektrycznym, zapobiegając przepływowi prądu rażenia przez ciało człowieka poprzez stopy. Obuwie to powinno być używane jednocześnie z innym elektroizolacyjnym sprzętem ochronnym, takim jak rękawice lub osłony. Wymieniona wyżej norma dotyczy obuwia elektroizolacyjnego do prac przy instalacjach niskiego napięcia. W odniesieniu do zastosowania, obuwie to klasyfikuje się według następujących klas elektrycznych:

Cecha elektroizolacyjności jest dla obuwia bezpiecznego, ochronnego i zawodowego cechą dodatkową. Obuwie to powinno spełniać wymagania podstawowe, ustalone odpowiednio w normach: PN-EN ISO 20345: 2012, PN-EN ISO 20346: 2007 i PN-EN ISO 20347: 2012 [2,3,4] oraz powinno przejść z wynikiem pozytywnym badania napięciowe oraz badania wytrzymałości elektrycznej właściwe dla danej klasy, opisane w normie PN-EN 50321:2002 [1]. Ocenia się wartość prądu upływu podczas badania obuwia napięciem probierczym zależnym od klasy obuwia oraz napięcie wytrzymywane.

Przez napięcie wytrzymywane rozumie się określoną wartość napięcia, które wyrób, część lub element powinny wytrzymać bez wyładowania niszczącego, przebicia lub innego uszkodzenia elektrycznego podczas próby napięciem o danej wartości w określonych warunkach. Wymaga się, aby napięcie wytrzymywane było równe 5 kV w przypadku obuwia klasy 00 i 10 kV w przypadku obuwia klasy 0. Obuwie elektroizolacyjne może mieć model konstrukcji typu A, B, C lub D. W przypadku modelu A wymaga się, aby odległość od podpodeszwy/wyściółki do najniższego punktu górnego brzegu cholewki, mierzona w części obcasa, nie była mniejsza niż 65 mm. Zgodnie z normą PN-EN 50321:2002 [1] oznakowanie obuwia powinno zawierać (oprócz informacji odnoszących się do oznaczenia obuwia, jego producenta, wielkości, norm odniesienia, dodatkowych właściwości ochronnych) symbol podwójnego trójkąta, klasę elektryczną, numer serii lub partii, miesiąc i rok produkcji. Dodatkowo na każdym egzemplarzu obuwia powinien znajdować się pasek lub miejsce umożliwiające oznaczenie daty rozpoczęcia użytkowania oraz daty okresowych badań elektrycznych obuwia.

Na poziom ochrony podczas użytkowania mogą wpływać uszkodzenia obuwia, takie jak nacięcia, przecięcia, pęknięcia, przetarcia lub zanieczyszczenie produktami chemicznymi. Stąd konieczne są regularne przeglądy obuwia i rygorystyczne przestrzeganie instrukcji użytkowania.

Literatura

1.PN-EN 50321:2002 Obuwie elektroizolacyjne do prac przy instalacjach niskiego napięcia
2. PN-EN ISO 20345:2012 Środki ochrony indywidualnej – Obuwie bezpieczne
3. PN-EN ISO 20346:2007 Środki ochrony indywidualnej – Obuwie ochronne
4. PN-EN ISO 20347:2012 Środki ochrony indywidualnej – Obuwie zawodowe