Spawacz
MIĘDZYNARODOWA KARTA CHARAKTERYSTYKI ZAGROŻEŃ ZAWODOWYCH

 

 

SPAWACZ
Kto to jest spawacz?

 

Jest to pracownik, który spawa elektrycznie, gazowo, tnie łukiem lub tlenem.
Jakie zagrożenia wiążą się z wykonywaniem tego zawodu?
  • Spawacze łukiem elektrycznym narażeni są na poparzenia odpryskującymi, gorącymi kawałkami metalu.
  • Podczas spawania/cięcia łukiem elektrycznym emitowane jest promieniowanie ultrafioletowe, które może mieć niekorzystny wpływ na pracownika.
  • Spawanie gazowe niesie za soba ryzyko pożaru i wybuchu gazów spawalniczych
  • Narażenie spawacza na dymy spawalnicze podczas wykonywania prac powoduje skutki zdrowotne.
  • Praca spawacza/przecinacza odbywa się często w wymuszonej pozycji ciała (spawanie w podwójnych zbiornikach itp.), co może powodować bóle pleców, ramion, rąk i nóg.
  • Praca spawacza/przecinacza często wymaga przenoszenia ciężkich narzędzi i elementów, co może być przyczyną urazów kręgosłupa.
Czynniki środowiska pracy związane z wykonywanym zawodem oraz ich możliwe skutki dla zdrowia

 

Czynniki mogące powodować wypadki

  • Śliskie, nierówne nawierzchnie, drabiny, podesty – możliwość urazów w wyniku poślizgnięcia, potknięcia i upadku, w tym upadku z wysokości
  • Prąd elektryczny – możliwość porażenia w przypadku wadliwie działającego sprzętu elektrycznego (napięcie na obudowie spawarki elektrycznej, elementach spawanych)
  • Bardzo wysoka temperatura iskier w kontakcie z palnymi materiałami (np. benzyną, olejem, farbą, drewnem, acetylenem, wodorem), roztopione krople metali, gorące elementy spawane – możliwość poparzeń rąk, twarzy, szyi i nóg
 
  • Opiłki metalu, iskry, krople kwasów - możliwość urazów mechanicznych oczu i twarzy i ciała
  • Urazy kończyn dolnych, spowodowane głównie niewłaściwie mocowanymi elementami ciętymi lub spawanymi
 
  • Urazy kończyn górnych, spowodowane pośpiechem, nieuwagą podczas pacy z ostrymi i szorstkimi elementami.
 
  • Zapalenie się ubrania roboczego, wywołane nieodpowiednim lub zabrudzonym, głównie substancjami łatwopalnymi.
 
Czynniki fizyczne

  • Niedostateczne oświetlenie miejsca pracy zwłaszcza podczas prac w nietypowych miejscach (ciasnych korytarzach, zbiornikach itp.) - możliwość zmęczenia wzroku
 
  • Promieniowanie ultrafioletowe (uv), podczerwone (ir) - możliwość uszkodzeń oczu (zaćma), i skóry (poparzenia słoneczne), a po wielu latach ekspozycji także rozwoju nowotworów skóry [patrz: uwaga 1]
  • Nadmierny hałas – możliwość uszkodzenia słuchu
  • Wybuch, pożar, spowodowane nieszczelnością instalacji lub buti gazowej (acetylenowej), uszkodzenie palnika lub cofnięcie płomienia, może to spowodować poważne oparzenia lub śmierć.
 
Czynniki chemiczne i pyły

  • Pyły i dymy nieorganiczne – możliwość przewlekłego zapalenia oskrzeli i zwłóknienia płuc (pylica spawaczy elektrycznych). Zapylenie, może powodować bóle głowy, duszności lub schorzenia dróg oddechowych.

  • Beryl - możliwość rozwoju zmian nowotworowych
 
  • Dymy metali (w szczególności cynku) - możliwość występowania tzw. gorączki odlewniczej (stan podwyższonej temperatury ciała podobny w przebiegu do grypy)

  • Mangan, kadm, związki chemiczne wchodzące w skład ekranów ochronnych (argon, hel, dwutlenek węgla) a także chrom, nikiel, stal i inne metale - możliwość zatrucia
Czynniki biologiczne

  • Brak czynników specyficznych dla zawodu
 
Czynniki ergonomiczne, psychospołeczne i związane z organizacją pracy

  • Średnio-ciężka i ciężka praca fizyczna, wykonywana w wymuszonej pozycji ciała (stojącej, pochylonej, kucznej), często w małych przestrzeniach (podwójne dna statków, zbiorników) - możliwość dolegliwości bólowych wynikających z przeciążenia układu mięśniowo-szkieletowego [patrz: uwaga 2]


  • Ręczny transport ciężkich przedmiotów (narzędzia, butle i inne) - możliwość urazów kręgosłupa
Działania profilaktyczne

 

Należy stosować specjalne okulary, przyłbice i tarcze chroniące oczy przed promieniowaniem, pyłami, opiłkami metali, iskrami oraz środki ochrony układu oddechowego, ochronniki słuchu, odzież ochronną  oraz rękawice ochronne.
Należy zainstalować skuteczną wentylację wywiewną i klimatyzację w celu zapobiegania zanieczyszczeniu powietrza i stresowi cieplnemu.
Należy stosować bezpieczne metody podnoszenia i przenoszenia ciężkich lub nieporęcznych ładunków oraz stosować urządzenia mechaniczne ułatwiające podnoszenie i przenoszenie.
Należy stosować obuwie ochronne zapewniające komfort w czasie długich okresów pracy w pozycji stojącej. Należy stosować maty podłogowe dla zmniejszenia zmęczenia nóg.
Należy stosować przerwy w pracy na odpoczynek i ćwiczenia dla zapobieżenia urazom wynikającym z przeciążenia układu mięśniowo–szkieletowego.
Należy sprawdzić drabinę przed wejściem na nią. Nigdy nie należy wchodzić na niestabilnie ustawioną drabinę lub drabinę o śliskich szczeblach.
Należy stosować ochronniki słuchu.
Należy sprawdzić stan techniczny urządzeń elektrycznych przed pracą oraz zlecać uprawnionemu pracownikowi naprawę ewentualnych uszkodzeń i okresowy przegląd urządzeń.
Należy poddawać systematycznym kontrolom butle gazowe oraz ich osprzęt, zwracając szczególną uwagę na stan przewodów gumowych, zaworów i butli
Informacje szczegółowe

 

Synonimy  
Definicja i/lub opis zawodu

Spawacz łączy lub przecina łukiem elektrycznym w osłonie gazowej lub bez osłony części i elementy konstrukcyjne wykonane ze stali, żeliwa, metali nieżelaznych, i ich stopów, wchodzące w skład maszyn, urządzeń, środków transportu, konstrukcji mostów, budynków, używając elektrycznego źródła ciepła. Dokonuje tego przez stopienie metalu w miejscu łączenia, z dodawaniem spoiwa (z tego samego materiału co elementy spawane), napawanie powierzchni warstwą stopionego materiału przy jednoczesnym topieniu podłoża. Wykonuje spawanie żużlowe, elektronowe i laserowe.
Zawody pokrewne Zawody, w których wykorzystywane są niektóre techniki spawania/cięcia: blacharz, tokarz, kowal, ślusarz oraz spawacz ręczny gazowy, przecinacz, lutowacz, zgrzewacz.
Wykonywane czynności Obsługiwanie i konserwacja narzędzi, maszyn i urządzeń wykorzystywanych podczas spawania łukiem elektrycznym, przestrzeganie technologii procesów i doboru parametrów spawania w zależności od rodzaju konstrukcji, przygotowywanie powierzchni do spawania przez czyszczenie i ukosowanie krawędzi, spawanie łukiem elektrycznym w osłonie gazów obojętnych, sprawdzanie jakości wykonywanych prac spawalniczych na podstawie wyglądu zewnętrznego oraz na podstawie pomiarów za pomocą przyrządów i narzędzi do kontroli złącz spawanych, stosowanie odpowiednich metod spawania łukowego jak: elektrodą otuloną, w osłonie gazów ochronnych, łukiem krytym i łukiem węglowym itp., wykonywanie operacji przecinania metali z wykorzystaniem łuku elektrycznego, wykonywanie szkiców elementów spawanych oraz czytanie rysunków zestawieniowych złożonych konstrukcji spawanych.
Podstawowy stosowany sprzęt Przetwornice, prostowniki, transformatory spawalnicze, automaty i półautomaty spawalnicze, młotki, pilniki, przecinaki, szlifierki, szczotki, przyrządy kontrolno-pomiarowe, elektrody, druty, spawarki (wirujące, transformatorowe, prostownikowe).
Miejsca/obszary, gdzie zawód występuje powszechnie Prace spawalnicze wykonywane są w różnych pomieszczeniach (obszernych halach, małych warsztatach rzemieślniczych), często w kanałach, zbiornikach, podwójnych dnach i komorach statków, we wnętrzu urządzeń technicznych,  na wysokości, w kopalniach, w budownictwie.
Uwagi

  1. Tzw. „oko łukowe” u spawaczy jest wynikiem krótkotrwałego działania UV na narząd wzroku i objawia się w postaci zapalenia spojówek i rogówki a nawet czasowej ślepoty.
  2. Spawanie na bardzo ograniczonej przestrzeni utrudnia stosowanie środków ochrony indywidualnej. Należy zwrócić szczególną uwagę na właściwe ich stosowanie w takich warunkach.
Piśmiennictwo

  1. Rozporządzenie MPiPS z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t.j. Dz. U z 2003 r., Nr 169, poz. 1650 z póź.zm);
  2. Rozporządzenie MZiOS z 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy. (Dz. U. Nr 69, poz.332 z póź.zm);
  3. Rozporządzenie MPiPS z dnia 14 marca 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy ręcznych pracach transportowych (Dz. U. Nr 26, poz. 313 z późn.zm.)
  4. ROZPORZĄDZENIE MPiPS z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr.82, poz. 537);
  5. ROZPORZĄDZENIE MG z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych (Dz. U. Nr 40, poz. 470);
  6. ROZPORZĄDZENIE MG z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy budowie i przebudowie oraz remoncie jednostek pływających (Dz. U. Nr 73, poz. 770 z późn.zm.);
  7. Rozporządzenie MI z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie bezpieczeństwo i higiena pracy podczas wykonywania robót budowlanych (Dz. U. Nr 47, poz. 401)
  8. Informator - „Środki ochrony indywidualnej”. INFOCHRON. Warszawa. CIOP 2000.
 
MIKRO-BHP

Program MIKRO-BHP jest prostą w obsłudze aplikacją wyposażoną w zestaw funkcji, wspomagających  obowiązkowe czynności z zakresu bhp, zawierającą wyprofilowane branżowo kompendium wiedzy z tej dziedziny oraz instruktażowe informacje i opisy działań z zakresu prewencji wypadkowej, ułatwiające podnoszenie poziomu stanu bhp w mikrofirmach.

Ulotka informacyjna  nt. MIKRO-BHP 
Wersja DEMO programu MIKRO-BHP