Technik hodowca zwierząt

TECHNIK HODOWCA ZWIERZĄT


1. Informacje ogólne


   Zadaniem technika hodowcy zwierząt jest dbanie o właściwy przebieg procesu chowu i hodowli zwierząt gospodarskich (owiec, drobiu, trzody chlewnej, bydła, koni).
   Zwierzęta te mogą być chowane w podgrupach gatunkowych lub mieszanych. Technik hodowca zwierząt organizuje ten proces i sprawuje nad nim nadzór. Do obowiązków technika hodowcy zwierząt należy:

  • dobór rasy i typu użytkowego zwierząt do hodowli
  • dobór i zapewnienie dostatecznej ilości odpowiedniego pożywienia dla zwierząt
  • nadzór nad prawidłowym żywieniem zwierząt
  • dbanie o właściwe warunki hodowli, tj. czystość pomieszczeń, usuwanie nieczystości itp.
  • znakowanie zwierząt
  • dbanie o właściwy przebieg zabiegów pielęgnacyjnych
  • regularne kontrolowanie przyrostu masy zwierząt (kontrolowanie wagi)
  • ocena efektów prowadzonej hodowli
  • prowadzenie odpowiedniej dokumentacji z przebiegu procesów chowu i hodowli
  • regularne kontrolowanie i ocena zgodnie ze standardami rozwoju i kondycji zwierząt
  • dobór zwierząt reprodukcyjnych
  • dbanie o zwierzęta cielne i odbieranie porodów
  • zapewnienie i przygotowanie odpowiednich pomieszczeń dla matek karmiących i potomstwa
  • obecność podczas zabiegów weterynaryjnych
  • użytkowanie urządzeń i odpowiedzialność za nie (gnojowniki, przenośniki, wagi itp.)
  • rozdysponowywanie wytworów hodowli (mleka, jaj itp.).

   Dodatkowo technik hodowca może uczestniczyć w organizowanych przez specjalistów doświadczeniach i badaniach.
   Technik hodowca zwierząt może pracować w przedsiębiorstwie, gdzie realizuje plan hodowli. Jest wówczas członkiem średniej kadry kierowniczej (stanowiska zarządzające lub nadzorujące). Może także pracować we własnym gospodarstwie. Pełni tam funkcje kierownicze, ale jednocześnie samodzielnie wykonuje większość czynności związanych z hodowlą. Ponadto prowadzi uprawy w celu zapewnienia zwierzętom pasz. Technik hodowca zwierząt zatrudniony w okręgowej stacji hodowli zwierząt zajmuje się oceną wartości użytkowej zwierząt, np. regularne sprawdza wydajność mleczną bydła mlecznego.
   W zależności od miejsca zatrudnienia i wykonywanych czynności może pracować w pomieszczeniach biurowych, halach produkcyjnych, chlewniach, magazynach, paszarniach, oborach. Często musi pracować lub przemieszczać się w terenie w zmiennych warunkach atmosferycznych. Ponadto jest narażony na pogryzienie, zarażenie chorobami odzwierzęcymi i chorobami skóry (grzybicą, świerzbem), zapylenie powietrza oraz gazy (amoniak, dwutlenek węgla, siarkowodór).
   Technik hodowca zwierząt w zależności od miejsca zatrudnienia ma różne godziny pracy. Często musi pracować w weekendy lub święta oraz w porach nocnych. Właściciel gospodarstwa sam dysponuje swoim czasem, nierzadko pracując ponad 8 godz. dziennie. Technicy hodowcy mogą rozpoczynać pracę w bardzo wczesnych godzinach. Technik hodowca zwierząt zatrudniony w okręgowej stacji kontroli często przemieszcza się między różnymi gospodarstwami.


2. Wymagania


  Cechy psychiczne wymagane w zawodzie technika hodowcy zwierząt to: spostrzegawczość, umiejętność obserwacji, wytrwałość i cierpliwość, szybki refleks, umiejętność pracy w warunkach monotonnych, zdolność do pracy w szybkim tempie i
do koncentracji uwagi, podzielność uwagi, a ponadto zdecydowanie, odwaga i umiejętność podejmowania szybkich decyzji.
W zawodzie tym wymagana jest sprawność kończyn górnych, w szczególności zręczność rąk i palców, oraz kończyn dolnych. Ze względu na pracę w ciągłym ruchu pożądana jest ogólna dobra sprawność fizyczna, a więc prawidłowe funkcjonowanie podstawowych układów: krążenia, oddechowego, nerwowego, trawiennego, mięśniowego, kostno-stawowego. Bardzo ważną cechą jest także wytrzymałość na długotrwały wysiłek.
   Niezbędny w pracy technika hodowcy zwierząt jest dobry wzrok, a także widzenie stereoskopowe, dobre widzenie o zmroku, koordynacja wzrokowo -ruchowa, sprawność zmysłu równowagi. Przydatne jest prawidłowe rozpoznawanie barw oraz dobrze rozwinięty zmysł dotyku.
Oczekiwana jest podstawowa kierunkowa wiedza z zakresu hodowli i rozwoju zwierząt oraz umiejętność praktycznego jej stosowania w pracy.

 

3. Czynniki utrudniające zatrudnienie w zawodzie

 

   Dla osób bezpośrednio obsługujących zwierzęta ograniczeniami w wykonywaniu zawodu są zaburzenia, niewielkiego i znacznego stopnia, sprawności kończyn górnych, szczególnie zręczności palców i rąk, a także dysfunkcja, niewielkiego i znacznego stopnia, kończyn dolnych.

   W zawodzie technika hodowcy zwierząt trudności mogą mieć także osoby z wadami i dysfunkcjami narządu wzroku, które nie mogą być skorygowane szkłami optycznymi lub soczewkami kontaktowymi.

   Czynnikiem utrudniającym pracę w zawodzie są również zaburzenia zmysłu równowagi i zmysłu dotyku, zaburzenia, niewielkiego i dużego stopnia, widzenia stereoskopowego i rozróżniania barw, a także koordynacji wzrokowo-ruchowej i percepcji kształtów.

   Ograniczenie stanowi także niepełnosprawność narządu słuchu, której nie można skorygować aparatem słuchowym w przypadku co najmniej jednego ucha, uniemożliwiająca komunikację werbalną. Dotyczy to szczególnie stanowisk zarządzających lub nadzorujących. Praca tego typu nie może być również wykonywana przez osoby, które nie posługują się językiem polskim w piśmie (osoby głuchonieme).

   Zgodnie z zasadami profilaktyki medycznej, nie zaleca się wykonywania zawodu m.in. osobom z odbiorczym trwałym podwyższeniem progu słyszenia (również wtedy, gdy dotyczy tylko jednego ucha) na stanowiskach, na których praca jest wykonywana w hałasie (parametry hałasu osiągają wartości NDN – najwyższego dopuszczalnego natężenia).

Przeciwwskazaniem bezwzględnym dla osób bezpośrednio obsługujących hodowlę jest padaczka.

W zawodzie nie mogą pracować osoby z alergią kontaktową i wziewną na sierść zwierząt oraz stosowane środki dezynfekcyjne.

Kolejnym przeciwwskazaniem bezwzględnym jest nosicielstwo chorób zakaźnych i choroby pasożytnicze.

 

4. Możliwość zatrudnienia w zawodzie osób z niepełnosprawnością

 

4.1. Osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu

   Na stanowiskach zarządzających lub nadzorujących mogą być zatrudnione osoby z niewielkimi dysfunkcjami kończyn górnych, a także osoby z niewielką dysfunkcją kończyn dolnych. Zatrudnienie jest warunkowe, po identyfikacji indywidualnych barier i racjonalnym dostosowaniu technicznych i organizacyjnych warunków środowiska i stanowiska pracy.

 

4.2. Osoby z dysfunkcją narządu wzroku

   Możliwość wykonywania zawodu mają osoby słabowidzące, głównie na stanowiskach zarządzających, oraz z wadami i dysfunkcjami narządu wzroku, które mogą być skorygowane szkłami optycznymi lub soczewkami kontaktowymi.

 

4.3. Osoby z dysfunkcją narządu słuchu

   Zawód mogą wykonywać osoby słabosłyszące (z wyłączeniem czynności wykonywanych w hałasie), jeśli zostaną im zapewnione odpowiednie pomoce techniczne oraz właściwie przygotowane środowisko i stanowiska pracy, np. pod kątem stworzenia możliwości percepcji sygnałów alarmowych. W przypadku osób słabosłyszących, których praca wymaga komunikacji werbalnej, konieczna jest odpowiednia korekcja słyszenia aparatem słuchowym.

   Możliwość zatrudnienia osób głuchych i głuchoniemych jest ograniczona. Osoby te mogą wykonywać zawód na wybranych stanowiskach pracy warunkowo, po racjonalnym dostosowaniu zakresu zadań, identyfikacji indywidualnych barier i przystosowaniu środowiska i stanowiska pracy (technicznym i organizacyjnym).

 

4.4. Osoby z dysfunkcją sfery psychicznej

   Osoby z chorobami psychicznymi mogą pracować w zawodzie pod warunkiem, że praca, poza wyjątkowymi sytuacjami (wyjazdy, sytuacje kryzysowe w firmie), nie zaburza ich rytmu dnia i nocy oraz zachowana jest zasada równego traktowania pracowników.

   Osoby z autyzmem/zespołem Aspergera mogą wykonywać prace pomocnicze w małych zespołach. Osoby te powinny być dodatkowo przebadane pod kątem chorób układu trawiennego i immunologicznego, ze względu na częste występowanie dodatkowych dolegliwości w obrębie tych układów. Osoby z nadwrażliwością słuchową lub dotykową powinny unikać tego zawodu. Wymuszona pozycja w trakcie pracy i konieczność zachowania dużej sprawności fizycznej w ciągu wielu godzin pracy są wymaganiami trudnymi do spełnienia przez osoby z zespołem Aspergera.

 

4.5. Osoby z dysfunkcją sfery intelektualnej

   W zawodzie mogą być zatrudnione osoby z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim po uzyskaniu akceptacji lekarza specjalisty i psychologa. Warunkiem jest właściwy dobór stanowiska pracy i obowiązków zawodowych oraz odpowiednia organizacja pracy. Osoby te mogą uzyskać odpowiednie kwalifikacje w specjalnych szkołach zawodowych lub podczas szkolenia w zakładzie. Powinny być uczone konkretnych zadań praktycznych. Osobom z lekkim stopniem niepełnosprawności intelektualnej zaleca się pracę w zespole i wykonywanie na początku prostych, nieskomplikowanych czynności pod nadzorem. W miarę nabywania doświadczenia mogą wykonywać zadania trudniejsze i bardziej złożone.

 

4.5. Osoby z epilepsją

   Osoby cierpiące na padaczkę mogą pracować na wybranych stanowiskach pracy po uzyskaniu akceptacji lekarza specjalisty i pod warunkiem, że napady padaczkowe występują sporadycznie, są sygnalizowane przez aurę, występują głównie wieczorem lub w nocy, nie powodują zbytniego zmęczenia i stosunkowo szybko następuje regeneracja sił po ich wystąpieniu, a przebieg choroby nie prowadzi do charakteropatii padaczkowej.

   Osoby te mogą wykonywać zawód warunkowo, po racjonalnym ograniczeniu zakresu zadań do sytuacji, w których możliwy jest stały dozór i ewentualna szybka pomoc, a stanowisko pracy nie stwarza potencjalnych zagrożeń w razie emisji choroby.

 

5. Potrzeba przystosowania stanowiska pracy do potrzeb i możliwości osób z niepełnosprawnością

 

5.1.Osoby z dysfunkcją narządu ruchu

 

Osoby z dysfunkcją kończyn górnych

   Osoby z nieznacznymi dysfunkcjami kończyn górnych, w tym jednoręczne, mogą być zatrudnione w tym zawodzie, głównie na stanowiskach zarządzających, pod warunkiem opanowania umiejętności posługiwania się sprzętem specjalistycznym stosowanym w hodowli i wspomagania przez kończynę zaopatrzoną w odpowiednią protezę. Dla osób tych niezbędne może być ograniczenia lub eliminacja zadań wymagających sprawności kończyn górnych, w szczególności rąk i palców, oraz zastosowanie indywidualnych pomocy technicznych. Poleca się częściowe lub całkowite wyeliminowanie zadań i czynności roboczych wymagających dużej sprawności i koordynacji wzrokowo-ruchowej. Można też wprowadzić automatyzację stosowanych urządzeń i sterowania sprzętem technicznym.

 

Osoby z dysfunkcją kończyn dolnych

   Możliwe jest dostosowanie wybranych stanowisk pracy (stanowisk zarządzających) do potrzeb osób z nieznaczną dysfunkcją kończyn dolnych. Ze względu na ich ograniczoną mobilność wymagana jest właściwa organizacja pracy. Osoby z niewielką dysfunkcją kończyn dolnych mogą potrzebować uchwytów i poręczy ułatwiających wstawanie i podpieranie się w czasie stania. Kolejna możliwa adaptacja to dostosowanie do indywidualnych potrzeb przestrzeni stanowiska pracy i wysokości blatu lub biurka (dotyczy to stanowisk zarządzających, biurowych), a także zapewnienie odpowiedniej przestrzeni pod blatem.

   Jeżeli pracownik korzysta z siedziska, należy pamiętać o przystosowaniu go do indywidualnych potrzeb tego pracownika, co może zapewnić m.in. regulowana wysokość, siedzisko uchylne, regulowany podnóżek, blokada kół, regulowane lub indywidualnie profilowane oparcie tylne, regulowane i odchylane podłokietniki.

   Należy częściowo lub całkowicie wyeliminować zadania i czynności robocze wymagające dużej sprawności i koordynacji wzrokowo-ruchowej.

 

5.2.Osoby z dysfunkcją narządu wzroku

   Osoby słabowidzące mogą być zatrudnione na wybranych stanowiskach pracy. Dysfunkcję narządu wzroku powinny korygować szkłami korekcyjnymi lub soczewkami kontaktowymi. Należy w określonych sytuacjach częściowo lub całkowicie wyeliminować zadania i czynności robocze wymagające dobrej koordynacji wzrokowo-ruchowej. Wymagane jest też dobre doświetlenie miejsca i stanowiska pracy.

Do pracy przy komputerze można wykorzystywać specjalne edytory tekstu służące do powiększania liter i grafiki.

 

5.3. Osoby z dysfunkcją narządu słuchu

 

Osoby słabosłyszące

  Aparat słuchowy powinien korygować słuch (zwłaszcza w częstotliwościach pasma mowy) w stopniu umożliwiającym komunikację werbalną (słuch wydolny socjalnie), co jest szczególnie ważne w przypadku osób pełniących funkcje nadzorcze i kontrolne.

   Zaleca się, o ile to możliwe, ograniczenie hałasu tła oraz pogłosu w pomieszczeniu pracy w celu poprawy warunków percepcji dźwięku i warunków komunikacji werbalnej.

   Zaleca się również rozszerzenie sygnalizacji ostrzegawczej o sygnalizację świetlną lub wizyjną uzupełniającą dźwiękowe sygnały bezpieczeństwa w miejscach potencjalnego przebywania pracownika (pomieszczenie pracy, toaleta, pokój socjalny itp.), sygnalizację wibracyjną lub sygnalizację z wykorzystaniem przewodnictwa kostnego.

   Urządzenia teleinformatyczne, takie jak telefon, komputer itp., powinny być, w miarę możliwości, dostosowane do aparatów słuchowych (np. mogą być wyposażone w systemy pętli indukcyjnej lub systemy FM). Urządzenia komunikacyjne mogą być również wyposażone w sygnalizację wizyjną bądź drganiową.

   Zgodnie z zasadami profilaktyki medycznej, osoby, u których występuje m.in. odbiorcze trwałe podwyższenie progu słyszenia (również wtedy, gdy dotyczy tylko jednego ucha), nie mogą wykonywać pracy w hałasie.

Pomocny w pracy jest wewnętrzny system komunikacji z osobami słyszącymi.

 

Osoby głuche i głuchonieme

   Istnieje możliwość zatrudnienia osoby z tego rodzaju niepełnosprawnością. Osoba głucha lub głuchoniema powinna pracować na wybranych stanowiskach (włącznie z eliminacją pracy w hałasie), wykonując prac samodzielne we współpracy z małym zespołem współpracowników, bez konieczności kontaktowania się z osobami z zewnątrz. Wymagana jest właściwa organizacja pracy, ewentualnie współpraca z tłumaczem języka migowego, oraz wprowadzenie wewnętrznego systemu komunikacji z osobami słyszącymi.

   W komunikowaniu się z zespołem pomagają również znaki bądź symbole ułatwiające szybkie porozumiewanie się w trakcie pracy. Dodatkowo zapewnia bezpieczeństwo pracy zainstalowanie np. sygnalizacji świetlnej, wizyjnej lub wibracyjnej ostrzegającej o ewentualnym niebezpieczeństwie w miejscach potencjalnego przebywania pracownika (pomieszczenie pracy, toaleta, pokój socjalny itp.) lub informującej o stanie urządzeń.

Zaleca się, aby osobie z tego rodzaju dysfunkcją był przydzielony opiekun na wypadek ewakuacji.

 

5.4. Osoby z dysfunkcją sfery psychicznej

   Pracownik podejmujący pracę w tym zawodzie powinien być w przyjazny sposób zapoznawany ze strukturą i kulturą organizacyjną firmy. Powinien także otrzymać jasne i jednoznaczne informacje oraz instrukcje odnośnie do podejmowanych zadań.

   W firmie zatrudniającej pracownika z tą niepełnosprawnością należy wprowadzić przyjazny tryb informowania o jego problemach zdrowotnych czy społecznych. Najlepiej, gdy wie o nich „osoba zaufania”. Można także wypracować obyczaj interesowania się członków zespołu pracowniczego sytuacją społeczną i zdrowotną pracownika i brania jej pod uwagę we współpracy. Członkowie zespołu mogą się przy tym uczyć podmiotowego traktowania pracownika z niepełnosprawnością – pozyskiwać wiedzę o jego sytuacji, przede wszystkim od niego samego lub, za jego wiedzą i aprobatą, z innych źródeł.

   W sytuacji kłopotów z psychiczną i społeczną stroną swojej pracy pracownik mógłby korzystać ze wsparcia asystenta zawodowego/trenera pracy. Trenerem pracy może być współpracownik lub osoba specjalnie w tej roli zatrudniona w firmie. Wsparciem może też służyć pracownik upoważnionej do tego organizacji. Wsparcie trenera pracy powinno dotyczyć wyłącznie sfery emocji i relacji z innymi, nie zaś kompetencji zawodowych, i obejmować tylko pewien niedługi okres/okresy pracy. Na co dzień pracownik powinien pracować samodzielnie – zgodnie z samodzielnym charakterem stanowiska pracy.

Ponadto pracownik powinien mieć możliwość korzystania z elastycznego czasu pracy i zakresu obowiązków, co oznacza, że w wyjątkowej sytuacji (związanej z chorobą czy niepełnosprawnością) zakres obowiązków na jego stanowisku może być zmodyfikowany w sposób możliwy do zaakceptowania przez pracodawcę. Powinna istnieć także możliwość okresowego zastąpienia pracownika przez inną osobę.

   Osoby z autyzmem/zespołem Aspergera powinny podejmować pracę, która nie wymaga długotrwałego wysiłku fizycznego, gdyż nie są w stanie osiągnąć oczekiwanej wydolności w dłuższym czasie. Mogą koncentrować się na powtarzalnych czynnościach niewymagających długotrwałego wysiłku fizycznego. Korzystny jest w tym wypadku niepełny wymiar czasu pracy.

   Osoby z tego typu niepełnosprawnością powinny pracować w małych zespołach, w miejscu cichym, nienarażone na liczne bodźce sensoryczne, uciążliwy ruch i hałas, a także na przeciążenie i stres. Zaleca się dokładne określenie ich obowiązków i zależności służbowych, przy czym obowiązki te nie powinny polegać na zarządzaniu pracą innych osób ani wiązać się z licznymi kontaktami z pracownikami/klientami. Wymagana jest dobra organizacja pracy, duża przewidywalność zdarzeń, precyzyjne i klarowne przekazywanie poleceń. W niektórych przypadkach lub w okresie po podjęciu pracy osobom tym może być potrzebny trener pracy lub mentor, od których mogłyby zasięgać wszechstronnych informacji.

 

5.5. Osoby z dysfunkcją sfery intelektualnej

   Osoby z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim (wybrane osoby, po akceptacji lekarza i psychologa) mogą być zatrudnione w tym zawodzie pod warunkiem, że dobór zadań i czynności zawodowych będzie odpowiadał ich potencjałowi intelektualnemu. Mogą wykonywać czynności proste, powtarzalne, zlecone przez przełożonego, bardziej odtwórcze niż twórcze. Zakres prac musi być jednorodny i powtarzalny, a praca nadzorowana i kontrolowana możliwie często, zwłaszcza w początkowym okresie. Mogą też potrzebować pomocy w kształtowaniu prawidłowych zachowań w różnych sytuacjach zawodowych. Istnieje potrzeba ograniczenia potencjalnych sytuacji konfliktogennych i stresujących. Osoby z niepełnosprawnością intelektualną mogą potrzebować dłuższego wprowadzania w zakres obowiązków oraz stałego wsparcia w okresie zatrudnienia (np. dodatkowych szkoleń okresowych).

 

5.6. Osoby z epilepsją

   Osoby chore na padaczkę, których zatrudnienie zostało zaakceptowane przez lekarza specjalistę, powinny pracować na wybranych stanowiskach pracy (bez kontaktu z maszynami w ruchu), w zespole. Ich praca powinna być nadzorowana, spokojna, niewywołująca stresów i napięć, które mogłyby prowokować napady.

   Pracownik wykonujący prace biurowe może, mimo sygnalizowania napadów, korzystać z fotela z odpowiednimi pasami zabezpieczającymi kończyny górne i dolne, zgodnie z zasadami.

   Osoba z epilepsją powinna dobrze znać swoja chorobę i umieć szybko rozpoznawać aurę poprzedzającą napad.

   Istotne jest poinformowanie współpracowników o prawidłowym sposobie udzielenia pomocy w razie wystąpienia napadu.

 

Uwaga. Każdy przypadek zatrudnienia osoby z niepełnosprawnością oraz przystosowania stanowiska pracy do potrzeb i możliwości tej osoby należy rozpatrywać indywidualnie.