Architekt krajobrazu

ARCHITEKT KRAJOBRAZU

 

1. Informacje ogólne

 

  Architekt krajobrazu zajmuje się zagospodarowaniem otoczenia człowieka przy wykorzystaniu środowiska naturalnego: rzeźby terenu i roślinności, a także architektury oraz elementów kultury danego miejsca. Celem jest podkreślenie jego różnorodności i piękna oraz stworzenie harmonijnej całości. Architekt krajobrazu w swojej pracy czerpie zatem wiedzę z wielu dziedzin: od biologii i ekologii, przez socjologię i kulturoznawstwo, po architekturę. Teren, który zagospodarowuje, może być ogrodem osoby prywatnej lub obszarem zieleni miejskiej czy dużą inwestycją urbanistyczną w centrum miasta.

   Od architekta krajobrazu wymaga się dobrego planowania i odpowiedzialności za wykonanie wielu elementów tworzących projekt. Architekt powinien stworzyć przestrzeń, w której roślinność (występująca na danym terenie bądź odpowiednio dobrana) współgra z elementami architektonicznymi (już istniejącymi bądź dopiero planowanymi w danym miejscu). Całość ma być idealnie dopasowana. Efekt końcowy powinien być doskonały wizualnie oraz pod względem pomysłowości rozwiązań i ergonomii zagospodarowania.

   Pomysły architekta realizowane są w tworzonych przez niego planach: rozrysowaniu projektu zagospodarowania terenu, doborze materiałów, kolorystyce, wyborze roślin z uwzględnieniem ich właściwości (wielkości, dostosowania do warunków atmosferycznych, koloru kwiatów, itp.).

   Do zadań architekta krajobrazu należy ocena wpływu danej inwestycji (w przypadku większych inwestycji miejskich) na środowisko. Wszelkie plany muszą być tworzone z dbałością o zasoby naturalne, tak aby unikać ewentualnych szkód w środowisku, do których mogłoby dojść w sytuacji zbytniej ingerencji człowieka, lub przynajmniej je minimalizować.

   Do zadań architekta krajobrazu należy również rewaloryzacja krajobrazu miejskiego, np. parków, skwerów, ogrodów botanicznych, a także punktów widokowych czy terenów rekreacyjnych. Architekt może także zaprojektować zagospodarowanie terenu wokół obiektów publicznych takich jak szpitale, centra handlowe, budynki administracji publicznej, szkoły. Nieco skromniejsze projekty mogą dotyczyć ogrodów osób prywatnych: od niewielkich powierzchni po duże tereny zielone wokół rezydencji.

   Architekt wykonuje swoje zadania w pracowni projektowej oraz w terenie. Najpierw dokładnie poznaje miejsce, którego będzie dotyczył projekt, następnie wykonuje planowanie i rozrysowywanie pomysłów w odpowiednio wyposażonej pracowni. W pracy korzysta ze specjalistycznych programów komputerowych (np. ArchiCAD, AutoCAD, 3Ds max, Adobe Photoshop, CorelDRAW), choć zdarza się jeszcze, że wykorzystuje również tradycyjne metody kreślarskie.

   Praca architekta wiąże się z częstymi i intensywnymi kontaktami z ludźmi: z klientami, którzy zlecają projekt oraz z członkami zespołu (architekt zwykle pracuje w zespole i współpracuje z innymi architektami czy specjalistami z innych dziedzin, np. budownictwa, ogrodnictwa). Sama praca jednak jest indywidualna, architekt sam organizuje sobie czas oraz ustala metody i techniki pracy.

   Czas pracy architekta krajobrazu wynosi średnio od 6 do 9 godzin, choć w zależności od sytuacji i potrzeb (gdy ma ważne i trudne zlecenie z krótszym terminem realizacji) zdarza się, że jego czas pracy może znacznie się wydłużyć.

   Praca architekta krajobrazu należy do kategorii prac niezrutynizowanych, ponieważ każde zlecenie jest inne i w każdym architekt może napotkać inne problemy, które wymagają od niego nowych rozwiązań. Praca architekta uznawana jest za pracę lekką. Do czynników szkodliwych na tym stanowisku pracy można zaliczyć pracę w zmiennych warunkach atmosferycznych, pracę na wysokości oraz ewentualny kontakt z substancjami alergizującymi, takimi jak pyłki roślin.

 

2. Wymagania

 

   Aby stworzyć dobry projekt, architekt krajobrazu musi nie tylko posiadać dużą wiedzę z wielu dziedzin, lecz także być osobą bardzo twórczą, posiadać zdolności plastyczne i wyobraźnię przestrzenną. Powinien być bardzo spostrzegawczy, umieć dostrzegać i przewidywać ewentualne problemy, a w planowaniu i wykonywaniu projektu powinien być bardzo dokładny. Przydatne w zawodzie architekta krajobrazu cechy to samodzielność oraz inicjatywa w proponowaniu nowych rozwiązań.

   Jako że praca wiąże się ze stałym kontaktem z ludźmi, powinien posiadać nie tylko umiejętność nawiązywania kontaktu z ludźmi i współdziałania, lecz także postępowania z nimi i przekonywania ich do swoich racji i pomysłów.

W zawodzie architekta krajobrazu bardzo ważna jest duża sprawność narządu wzroku, w tym ostrość widzenia, widzenie głębi oraz rozróżnianie barw, zdolność do porównywania lub odróżniania kolorów pod względem odcieni, nasycenia i jasności, rozpoznawania pojedynczych barw lub ich kombinacji oraz spostrzeganie kombinacji barw kontrastowych.

  Choć ze względu na konieczność wykonywania projektów graficznych bardzo istotna jest sprawność rąk, architekci krajobrazu korzystają w dużej mierze z programów komputerowych, obecnie zaś istnieją coraz większe możliwości dostosowania sprzętu komputerowego do potrzeb osób z problemami z układem ruchu.

   Pożądane u architekta krajobrazu są uzdolnienia techniczne pozwalające na szybkie i sprawne opanowanie obsługi programów przeznaczonych do projektowania.

 

3. Czynniki utrudniające zatrudnienie w zawodzie

 

  Czynnikiem utrudniającym pracę w zawodzie architekta krajobrazu jest znaczna dysfunkcja narządu wzroku, której nie można skorygować pomocami optycznymi. Nie może wykonywać tego zawodu osoba cierpiąca na daltonizm.

   Ograniczeniem mogą być także dysfunkcje narządu słuchu w stopniu znacznym oraz dysfunkcje narządu ruchu w zakresie kończyn górnych (w stopniu znacznym) i dolnych (w stopniu znacznym w przypadku pracy w terenie).

 

4. Możliwość zatrudnienia w zawodzie osób z niepełnosprawnością

 

4.1. Osoby z dysfunkcją narządu ruchu

   Istnieje możliwość zatrudnienia na stanowisku architekta krajobrazu osoby z dysfunkcją narządu ruchu w stopniu lekkim, obejmującą kończyny górne i dolne, pod warunkiem zadbania o odpowiednie dostosowanie stanowiska pracy. W przypadku głębszych dysfunkcji może pojawić się problem z praktycznym wykonywaniem projektów (w przypadku dysfunkcji kończyn górnych) oraz z pracą w terenie (w przypadku dysfunkcji kończyn dolnych). Dla osób poruszających się na wózkach, wykonujących pracę w terenie, problemem mogą być bariery architektoniczne.

 

4.2. Osoby z dysfunkcją narządu wzroku

   Osoby z dysfunkcją narządu wzroku mogą wykonywać zawód architekta krajobrazu pod warunkiem, że ich dysfunkcję można skorygować przy zastosowaniu szkieł optycznych bądź soczewek kontaktowych, które pozwalają uzyskać dobrą ostrość widzenia. Nie ma możliwości wykonywania pracy na tym stanowisku przez osoby nie rozróżniające barw oraz pozbawione zdolności widzenia głębi.

 

4.3. Osoby z dysfunkcją narządu słuchu

   Osoby z dysfunkcją narządu słuchu mogą wykonywać zawód architekta krajobrazu pod warunkiem, że ich dysfunkcję można skorygować za pomocą indywidualnych aparatów słuchowych, które umożliwiają kontakt z innymi ludźmi. W przypadku dysfunkcji znacznego stopnia możliwości zatrudnienia takiej osoby są ograniczone.

 

4.4. Osoby z dysfunkcją sfery psychicznej

   Istnieje ograniczona możliwość wykonywania zawodu architekta krajobrazu przez osoby z niektórymi chorobami psychicznymi. Wskazane jest wyłączenie zadań wymagających częstych kontaktów z innymi ludźmi.

 

4.5. Osoby z epilepsją

   Osoby z epilepsją, z rzadkimi atakami poprzedzonymi aurą, mogą być zatrudnione na stanowisku architekta krajobrazu pod warunkiem zapewnienia odpowiednich środków bezpieczeństwa i dostosowania stanowiska pracy.

 

5. Potrzeba przystosowania stanowiska pracy do potrzeb i możliwości osób z niepełnosprawnością

 

5.1. Osoby z dysfunkcją narządu ruchu

   Praca architekta krajobrazu wykonywana jest w biurze oraz w terenie, który może być bardzo zróżnicowany. W biurze, w zależności od stopnia dysfunkcji ruchowej, osoba z niepełnosprawnością może potrzebować wielorakich udogodnień związanych z dostosowaniem stanowiska i dbałością o bezpieczeństwo fizyczne. Dostosowania może wymagać biurko, siedzisko i sprzęty z których osoba niepełnosprawna korzysta.

   W przypadku osób ze znacznymi dysfunkcjami kończyn dolnych, poruszających się na wózkach inwalidzkich, może zaistnieć potrzeba zapewnienia odpowiedniej przestrzeni manewrowej. Ciągi komunikacyjne powinny być wystarczająco szerokie i pozbawione progów. Potrzeby dostosowania stanowiska pracy mogą być bardzo indywidualne.

   Aktualny stan techniczny pozwala na bardzo zaawansowane rozwiązania dostosowania sprzętu komputerowego dla osób z dysfunkcjami rąk, nawet w stopniu znacznym.

   Ponieważ niemożliwe jest dostosowanie stanowiska pracy w sytuacjach spotkań z klientami oraz zapoznawania się z terenem, na którym jest realizowany projekt, sytuacje te albo muszą być wykluczone z zakresu obowiązków osoby z dysfunkcją narządu ruchu, albo osobie tej powinien ktoś towarzyszyć. Takie możliwości pojawiają się, gdy architekci pracują w zespołach i dzielą zadania między sobą.

 

5.2. Osoby z dysfunkcją narządu wzroku

   Osoby z dysfunkcją narządu wzroku powinny być zaopatrzone w szkła optyczne bądź soczewki kontaktowe, które będą całkowicie lub prawie całkowicie korygowały ostrość widzenia. Podczas wykonywania zadań w pracowni architektonicznej ważne jest zapewnienie odpowiedniego oświetlenia stanowiska pracy.

 

5.3. Osoby z dysfunkcją narządu słuchu

   Możliwości zatrudnienia osoby z dysfunkcją narządu słuchu w biurze projektowym są ograniczone ze względu na częste kontakty z ludźmi. Osoby z tego typu dysfunkcjami powinny być zaopatrzone w indywidualne aparaty słuchowe zapewniające zadowalającą ostrość słuchu pozwalającą na swobodny kontakt.

   Osoby z głębszymi problemami ze słuchem mogą pracować w zawodzie architekta krajobrazu pod warunkiem ograniczenia obowiązków wykonywanych w biurze projektowym. Jest to możliwe, gdy projekt wykonywany jest przez zespół specjalistów, którzy dzielą się zadaniami oraz gdy jest wdrożony wewnętrzny system komunikacji z osobą z niepełnosprawnością.

 

5.4. Osoby z dysfunkcją sfery psychicznej

   Osoby z niektórymi dysfunkcjami sfery psychicznej mogą być zatrudnione w zawodzie architekta krajobrazu w przypadku występowania długich okresów remisji choroby oraz pod warunkiem ograniczenia zakresu obowiązków o te czynniki, które mogą wpływać negatywnie na stan zdrowia pracownika. Należy również zadbać o dobrą i przyjazną atmosferę w pracy, w miarę możliwości pozbawioną czynników stresogennych i konfliktogennych.

 

5.5. Osoby z epilepsją

   Osoby z epilepsją, z rzadko występującymi atakami poprzedzonymi aurą, powinny mieć tak dostosowane stanowisko pracy, aby nie stanowiło źródła ataków, a w sytuacji wystąpienia ataku, nie było źródłem niebezpieczeństwa (np. powodem dodatkowych urazów). Osoba chora na epilepsję musi mieć zapewnione takie warunki, aby w przypadku wystąpienia ataku mogła szybko otrzymać pomoc.

 

Uwaga. Każdy przypadek zatrudnienia osoby z niepełnosprawnością oraz przystosowania stanowiska pracy do potrzeb i możliwości tej osoby należy rozpatrywać indywidualnie.