| Nazwa | Metylohydrazyna | | Numer CAS | 60-34-4 | | Synonimy | |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Carc. 1B (Rakotwórczość kat. 1B), H350; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |  | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H350: Może powodować raka .
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P260: Nie wdychać pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P264: Dokładnie umyć … po użyciu.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P284: [W przypadku nieodpowiedniej wentylacji] stosować indywidualne środki ochrony dróg oddechowych.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 0,02 mg/m3 | | NDSCh: | 0,1 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04148-4:2000 (w)
PiMOŚP 1997, z. 16 |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 46,09
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: amoniakalny
Temperatura topnienia: -52,4°C
Temperatura wrzenia: 87°C z rozkładem
Temperatura zapłonu: 16,7°C
Temperatura samozapłonu: 194°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 2,5% obj.
- górna: 98% obj.
Gęstość w temp. 25°C: 0,87 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 1,6
Prężność par:
- w temp. 20°C: 48 hPa
- w temp. 50°C: 228 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 91 g/m3
- w temp. 30°C: 161 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie: rozpuszcza się słabo
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym | | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4325
Lepkość w temp. 25°C: 0,89 mPa s
Ciepło właściwe: 2,93 J/(g K)
Ciepło topnienia w temp. topnienia: 226,3 J/g
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 876,4 J/g
Ciepło spalania: -28,3 kJ/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 3,3 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 32 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 65 mg/m3
LD50 (królik, skóra) - 95 mg/kg
LD50 (szczur, skóra) - 183 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna, drażniąca, żrąca; dotychczas nie potwierdzono rakotwórczości dla człowieka (według ACGIH - podejrzana o działanie rakotwórcze na człowieka).
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par lub mgły wywołuje ból, łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, obrzęk skóry twarzy; ból i zawroty głowy, niepokój, drżenia, drgawki, utratę przytomności. W czasie drgawek może nastąpić zatrzymanie oddechu, sinica, śmierć. Może wystąpić sinoniebieskie zabarwienie błon śluzowych i skóry wskutek methemoglobinemii oraz krwiste zabarwienie moczu wskutek rozpadu (hemolizy) krwinek czerwonych. Mogą wystąpić mdłości i uporczywe wymioty.
Nawet krótkotrwałe narażenie na stosunkowo małe stężenia może spowodować uszkodzenie błon śluzowych układu oddechowego, które po kilku dniach od czasu ekspozycji może spowodować śmierć wskutek obrzęku płuc.
Następstwem ostrego zatrucia może być uszkodzenie nerek (wskutek hemolizy).
Skażenie skóry ciekłą substancją wywołuje ból i miejscowe oparzenie chemiczne oraz ogólne objawy jak ZATRUCIE INHALACYJNE.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje oparzenie chemiczne oka z trwałym uszkodzeniem rogówki.
Nie opisywano zatruć
Drogą pokarmową u człowieka. Prawdopodobnie może wywołać oparzenie chemiczne błony śluzowej jamy ustnej, gardła, przełyku i inne zaburzenia żołądkowo-jelitowe oraz objawy ogólne jak w zatruciu inhalacyjnym.
Objawy zatrucia przewlekłego: opisano nawracające zapalenie spojówek, drżenia i nudności po każdorazowej ekspozycji zawodowej. W jednym przypadku - po 6 miesiącach narażenia stwierdzono: zaburzenia trawienne, uszkodzenie wątroby i nerek, które doprowadziło do zgonu. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Atrovent do podawania inhalacyjnego, pyralgina i Relanium w ampułkach (po 10 mg).
Odtrutki: błękit metylenowy 1-procentowy do podawania dożylnego w warunkach szpitalnych.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Wyprowadzić lub wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. W razie duszności można podać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia). Wezwać pilnie lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie wystąpienia drgawek podać pozajelitowo 10 mg relanium. Natychmiastowy transport do szpitala karetką reanimacyjną bez przerywania podawania tlenu.
Uwaga: sinica błon śluzowych i skóry może być spowodowana zaburzeniami oddychania i/albo methemoglobinemią. Podawanie błękitu metylenowego należy uzależnić od poziomu methemoglobiny we krwi.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej.
Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontynuować podawanie tlenu.
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza, bez przerywania leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością chłodnej wody (z mydłem, jeżeli nie ma oparzeń).
Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów ogólnych zatrucia wskutek skażenia skóry w każdym przypadku konieczny jest transport do szpitala karetką reanimacyjną PR. W razie bolesnych oparzeń można podać pyralginę pozajelitowo. W razie wystąpienia zmian skórnych wskazana jest ponadto konsultacja dermatologiczna lub chirurgiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki. Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie połknięcia poszkodowany powinien natychmiast u siebie wywołać wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Nie podawać mleka ani alkoholu. Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Podać pozajelitowo leki przeciwbólowe (pyralginę). Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|
|
