| Nazwa | Etylobenzen | | Numer CAS | 100-41-4 | | Synonimy | fenyloetan |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225;
Acute Tox. 4*. inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332;
STOT RE 2 (Działanie toksyczne na narządy docelowe -powtarzane narażenie, kat 2.), H373 (narząd słuchu);
Asp. Tox. 1 (Zagrożenie spowodowane aspiracją, kat. 1), H304;
| | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |    | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary.
H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania.
H373: Może powodować uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie .
H304: Połknięcie i dostanie się przez drogi oddechowe może grozić śmiercią.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P301 + P310: W przypadku połknięcia: natychmiast skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem.
P331: NIE wywoływać wymiotów.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 200 mg/m3 | | NDSCh: | 400 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04081.01 :1979 (w)
PiMOŚP 2011, nr 1(67) |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 106,16
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: aromatyczny
Temperatura topnienia: -94,9°C
Temperatura wrzenia: 136°C
Temperatura zapłonu: 15°C
Temperatura samozapłonu: 432°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 1,0% obj.
- górna: 7,8% obj.
Stężenie stechiometryczne: 1,96% obj.
Minimalna energia zapłonu: 0,35 mJ
Gęstość w temp. 20°C: 0,87 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,7
Prężność par:
- w temp. 20°C: 9,3 hPa
- w temp. 38°C: 16 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 41 g/m3
- w temp. 30°C: 67 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 25°C: 0,015% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, ciekłym dwutlenku siarki | | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 343,9°C
Ciśnienie krytyczne: 3,86 MPa
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4958
Lepkość w temp. 20°C: 0,678 mPa s
Ciepło właściwe: 1,21 J/(g K)
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 398,3 J/g
- w temp. 25°C: 335,2 J/g
Ciepło spalania: -43,03 kJ/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 3,15 |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 0,4-2,6 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 3500 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, skóra) - 17800 mg/m3
TCL0 (człowiek, inhalacja) - 442 mg/m3 (8 h)
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca; działa narkotycznie na ośrodkowy układ nerwowy.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par powoduje łzawienie oczu i zaczerwienienie spojówek, następnie kaszel, ból gardła, uczucie ściskania w klatce piersiowej, ból i zawroty głowy.
Parogodzinne narażenie na stężenia przekraczające NDSCh, poza podrażnieniem błon śluzowych, wywołuje senność i utratę świadomości, drgawki, ryzyko porażenia ośrodka oddechowego.
Skażenie skóry ciekłą substancją wywołuje jej zaczerwienienie. Oblanie dużej powierzchni skóry może spowodować ogólne objawy zatrucia po przedłużonym kontakcie.
Skażenie oczu ciekłym etylobenzenem, zwłaszcza nie rozcieńczonym, powoduje łzawienie oczu i ból.
Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, ból brzucha, może wystąpić toksyczne zachłystowe zapalenie płuc. Zatrucie wywołane dużą dawką może doprowadzić do utraty przytomności i zaburzeń rytmu serca.
Następstwem zatrucia może być uszkodzenie wątroby i nerek.
Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzające się narażenie skóry na ciekły etylobenzen może wywołać przewlekłe zapalenie, pękanie skóry. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, płynna parafina.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności podawać tlen, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu.
Kontrolować akcję serca (EKG), założyć stałą drogę dożylną. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością bieżącej, letniej wody (z mydłem, jeżeli nie ma zmian skórnych). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W zależności od powierzchni oblanej skóry i ewentualnych objawów ogólnych transport do szpitala. W razie potrzeby konsultacja dermatologiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po połknięciu (w ciągu 5 minut) poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny. Nie podawać mleka, tłuszczów ani alkoholu. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Kontrolować akcję serca.
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR. |
|
|
|
|
