W artykule przedstawiono pojęcie stereotypu i mechanizmy jego oddziaływania. Skoncentrowano się na starszych pracownikach, z uwagi na konieczność utrzymywania ich funkcjonowania zawodowego na wysokim poziomie w okresie wydłużenia wieku emerytalnego i starzenia się społeczeństwa. Na podstawie przeglądu literatury przytoczono stereotypy dotyczące pracowników starszych, zarówno pozytywne, jak i negatywne, funkcjonujące w Polsce i na świecie. Opisane zostały ich negatywne skutki: związek z niższą motywacją do pracy, rzadszym podnoszeniem kompetencji przez starszych pracowników oraz mniejszą zdolnością do pracy.

Zmiany demograficzne i wzrastający odsetek ludzi starszych aktywnych zawodowo stwarzają wymóg uwzględniania w rozpatrywaniu zagrożeń występujących w środowisku pracy specyfiki bardziej zaawansowanego wieku oraz poszerzenia zakresu badań naukowych w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy o badania starzejących się organizmów. W artykule omówiono funkcjonujące obecnie teorie starzenia się komórek, zmiany w tkankach i narządach związane z wiekiem oraz badania, jakie przeprowadza się obecnie na starzejących się komórkach in vitro.

W artykule zaprezentowano zagadnienia związane z rozwojem dolegliwości mięśniowo-szkieletowych (MSDs). Przedstawiono przyczyny rozwoju MSDs, model ich rozwoju uwzględniający ekspozycję, czyli obciążenie uwarunkowane stanowiskiem pracy; dawkę czyli obciążenie na poziomie struktur wewnętrznych, pojemność odpowiadającą możliwościom fizycznym pracownika oraz odpowiedź, która jest bezpośrednim elementem modelu, od którego zależy rozwój dolegliwości. Przedstawiono wybrane dane prezentujące  MSDs u pracowników UE (27) w różnych grupach wiekowych, wartości siły prostowania kolana w populacji osób starszych, a także zmiany w wartościach maksymalnej siły prostowania kolana, jakie objawiają się pod wpływem treningu siłowego. Jako podsumowanie przedstawiono stwierdzenie, iż przeciwdziałanie zmianom funkcjonalnym w układzie mięśniowo-szkieletowym zachodzącym wraz z wiekiem może odbywać się przez dostosowanie stanowisk pracy do możliwości osób starszych, a także za pomocą realizacji programów rehabilitacji osób starszych i z niepełnosprawnościami.

W sektorze poligraficznym funkcjonuje w Polsce około 8,8 tys. podmiotów zatrudniających ponad 49 tys. pracowników. Z badań przeprowadzonych przez GUS w 2013 r. na grupie 30655 pracowników wynika, że u 7625 (około 25%) wystąpiły zagrożenia podczas pracy. Ponad 15% z nich zatrudnionych było w warunkach zagrożenia. Zagrożenia te związane były ze środowiskiem pracy, uciążliwością pracy oraz czynnikami mechanicznymi. Artykuł ma na celu ocenę szkodliwości warunków pracy w drukarniach pod kątem rodzajów wypadków i ich częstotliwości w ciągu ostatnich lat. Analiza wykazała, że mimo szerokiego spektrum zagrożeń, jakie towarzyszą pracownikom branży poligraficznej, wypadki odnotowane w drukarniach miały z reguły charakter lekki i objęły niewielką grupę pracowników. W artykule dokonano również oceny ryzyka zawodowego zgodnie z PN-N-18002:2011.

Prawidłowe zaklasyfikowanie środków ochrony indywidualnej do jednej z trzech kategorii skutkuje wyborem odpowiedniej procedury postępowania podczas oceny zgodności tych wyrobów z zasadniczymi wymaganiami bezpieczeństwa i zdrowia zawartymi w dyrektywie 89/686/EWG przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu na rynek UE. Punktem wyjścia do kategoryzacji środków jest ich przeznaczenie, a tym samym zakres właściwości ochronnych, określony przez producenta. Podstawowym dokumentem, który zawiera informacje na temat kategoryzacji środków ochrony indywidualnej jest wspomniana dyrektywa. Komisja Europejska opracowuje również dokumenty będące wytycznymi do kategoryzacji, które zawierają przykłady kategorii różnych grup środków ochrony indywidualnej, ułatwiając producentom prawidłowy proces klasyfikacji. W artykule zostały omówione zasady kategoryzacji środków ochrony indywidualnej na przykładzie rękawic i obuwia, wskazano źródła informacji na temat kategoryzacji oraz podano przykłady rękawic i obuwia zaliczanych do każdej z trzech kategorii środków ochrony indywidualnej.