Nazwa | Butano-1-tiol | Numer CAS | 109-79-5 | Synonimy | merkaptan n-butylowy, butanotiol |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225; Acute Tox. 4, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; Acute Tox. 4, inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary. H302: Działa szkodliwie po połknięciu. H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić. P233: Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty. P403 + P235: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu. Przechowywać w chłodnym miejscu.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 1 mg/m3 | NDSCh: | 2 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Właściwości podstawowe Masa cząsteczkowa: 90,19 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: odrażający Temperatura topnienia: -115,7°C Temperatura wrzenia: 98,2°C Temperatura zapłonu: -2°C Temperatura samozapłonu: 290°C Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: - dolna: 1,4% obj. - górna: 9,8% obj. Stężenie stechiometryczne: 2,72% obj. Gęstość w temp. 20°C: 0,84 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 3,12 Prężność par w temp. 20°C: 40 hPa Stężenie pary nasyconej w temp. 25°C: 193 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,6% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w etanolu, eterze etylowym | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4430 Lepkość w temp. 20°C: 0,501 mPa s Ciepło właściwe: 1,91 J/(g K) Ciepło parowania: - w temp. wrzenia: 357,8 J/g - w temp. 25°C: 404,6 J/g Ciepło spalania: -38,64 kJ/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 0,001 ÷ 0,002 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 1500 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - 14794 mg/m3 (4 h) LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.
Drogi wchłaniania: pary - drogi oddechowe, ciecz - przewód pokarmowy; brak danych o wchłanianiu przez skórę.
Objawy zatrucia ostrego: pary wywołują łzawienie i uczucie pieczenia oczu, kaszel, mdłości, zawroty głowy. W dużych stężeniach prawdopodobnie mogą spowodować obrzęk płuc w okresie do 72 godzin po zatruciu. W bardzo dużych stężeniach (ponad 150 mg/m3) wywołują zawroty głowy, mdłości, wymioty i objawy narkotyczne z utratą przytomności.
Skażenie skóry powoduje jej zaczerwienienie.
Skażenie oczu ciekłą substancją może wywołać ból, stan zapalny. Brak informacji o zatruciach drogą pokarmową. Prawdopodobnie mogą wystąpić nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka wskutek utworzenia się siarkowodoru w kwaśnym soku żołądkowym.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie opisywano. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Atrovent do inhalacji, hydrokortyzon, deksametazon do podawania inhalacyjnego (np. Auxiloson), furosemid. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: tlenoterapia, postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Należy kontynuować podawanie tlenu. Ze względu na zagrożenie wystąpieniem obrzęku płuc założyć stałą drogę dożylną. W razie duszności, z objawami spastycznymi oskrzelowymi, należy podać do inhalacji Atrovent - 2-4 rozpylenia: działa rozszerzająco na oskrzela po 3-5 minutach. W razie rozpoczynającego się obrzęku płuc podać inhalacyjnie deksametazon (np. Auxiloson) lub dożylnie hydrokortyzon, furosemid. Ze względu na zagrażający obrzęk płuc w każdym przypadku transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza, bez przerywania leczenia.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli poszkodowany nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej, podanie dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. W każdym przypadku zatrucia, ze względu na zagrażający obrzęk płuc, transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza, z kontrolą układu krążenia i kontynuacją leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością letniej wody (z mydłem, jeżeli nie ma zmian skórnych). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR w celu zapewnienia konsultacji dermatologicznej.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy chłodną wodą, najlepiej bieżącą, co najmniej 15 minut. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Transport do szpitala karetką PR.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR. |
|
|
|