Nazwa | 4-Nitroanilina (p-nitroanilina) | Numer CAS | 100-01-6 | Synonimy | p-nitroanilina, p-aminonitrobenzen |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Acute Tox. 3*, inhal. (Toksyczność ostra, kat.3 – droga oddechowa), H331; Acute Tox. 3*, drmal, H311; Acute Tox. 3*, oral (Toksyczność ostra, kat.3 – droga pokarmowa), H301; STOT RE 2 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 2), H373**; Aquatic Chronic 3 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego, kat. 3), H412; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H331: Działa toksycznie w następstwie wdychania. H311: Działa toksycznie w kontakcie ze skórą. H301: Działa toksycznie po połknięciu. H373**: Może powodować uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie . H412: Działa szkodliwie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P273: Unikać uwolnienia do środowiska. P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy. P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania. P302 + P352: W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody lub...
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 3 mg/m3 | NDSCh: | 10 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 138,13 Stan skupienia w temp. 20°C: ciało stałe Barwa: żółta Zapach: charakterystyczny Temperatura topnienia: 148°C Temperatura wrzenia: 336°C z rozkładem Temperatura zapłonu: 199°C Temperatura samozapłonu: 500°C Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: brak danych Stężenie stechiometryczne: 3,13% obj. Gęstość w temp. 15°C: 1,44 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 4,8 Prężność par: - w temp. 20°C: 0,00025 Pa - w temp. 30°C: 0,0015 Pa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 0,000015 g/m3 - w temp. 30°C: 0,000055 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,08% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w etanolu, metanolu | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 160°C: 1,5401 Lepkość w temp. 172°C: 1,44 mPa s Ciepło właściwe: 1,34 J/(g K) Ciepło sublimacji w temp. 88°C: 714,2 J/g Ciepło topnienia w temp. topnienia: 152,5 J/g Ciepło spalania: -22,98 kJ/g Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 1,39 |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu brak danych LD50 (szczur, doustnie) - 535 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna, wywołuje methemoglobinemię i działa umiarkowanie drażniąco.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra (nieuszkodzona), przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: wdychanie pyłu lub par wywołuje uczucie suchości i pieczenia w gardle, może spowodować łzawienie i ból oczu; następnie pojawia się sinoniebieskie zabarwienie warg, paznokci i skóry, ból i zawroty głowy, narastająca duszność, zaburzenia świadomości. Może dojść do utraty przytomności wskutek niedotlenienia.
Skażenie skóry wywołuje sinoniebieskie zabarwienie błon śluzowych i skóry, ból i zawroty głowy, duszność, zaburzenia świadomości. Może dojść do utraty przytomności. W następstwie zatrucia w czasie do 48 godz. może nastąpić hemoliza (rozpad) czerwonych krwinek z uszkodzeniem nerek.
Skażenie oczu może wywołać łzawienie i ból oczu, zaczerwienienie spojówek. Bezpośrednim następstwem może być uszkodzenie rogówki. Połknięcie niewielkiej ilości substancji stałej lub rozpuszczonej wywołuje nudności, wymioty, ból brzucha i prawdopodobnie objawy jak w zatruciu przez skórę i drogi oddechowe.
Objawy zatrucia przewlekłego: może wystąpić uszkodzenie wątroby. |
|
|
Niezbędne leki:tlen. Odtrutki: 1-proc. roztwór błękitu metylenowego, witamina C w amp. po 500 mg. Leczenie: tlen, błękit metylenowy dożylnie.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój oraz wygodne ułożenie w dowolnej pozycji. Podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Chronić przed utratą ciepła. Nie podawać alkoholu w żadnej postaci. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podawać dożylnie 10 ml 1-proc. roztworu błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C. Transport do szpitala (ośrodka ostrych zatruć) bez przerywania podawania tlenu.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych uzasadnia podanie (powoli) 10 ml 1-proc. roztworu błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C, jeżeli nie ma wątpliwości, że nastąpiło zatrucie nitroaniliną. W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Uwaga: poprawa powinna nastąpić po 30 ÷ 40 min. Jeżeli sinica nie ustąpiła po 1 godz., można powtórzyć iniekcję błękitu metylenowego. Nie przekraczać całkowitej dawki 7 mg/kg, tj. łącznie 0,5 g błękitu metylenowego. Transport do szpitala karetką reanimacyjną, bez przerywania leczenia (brak poprawy uzasadnia wymienne przetaczanie krwi po potwierdzeniu methemoglobinemii).
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, obmyć skórę dużą ilością chłodnej wody (o temperaturze pokojowej), najlepiej bieżącej. Następnie postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. W razie miejscowego zaczerwienienia założyć jałowy opatrunek. Pomoc lekarska: Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów ogólnych zatrucia w każdym przypadku konieczny jest transport do szpitala karetką PR. Wystąpienie sinoniebieskiego zabarwienia błon śluzowych i skóry uzasadnia postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy chłodną wodą, najlepiej bieżącą, co najmniej 15 minut. Poszkodowany może sam wykonać płukanie oczu. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Konieczna konsultacja okulistyczna wobec ryzyka uszkodzenia rogówki. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Nie podawać mleka ani alkoholu. Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|