Nazwa | Disiarczek węgla | Numer CAS | 75-15-0 | Synonimy | dwusiarczek węgla, siarczek węgla |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225; Repr. 2 (Szkodliwość na rozrodczość kat. 2), H361fd; STOT RE 1 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 1), H372(**); Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319; Skin Irrit. 2 (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 2), H315;
| Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary. H361fd: Podejrzewa się, że działa szkodliwie na płodność. Podejrzewa się, że działa szkodliwie na dziecko w łonie matki. H372**: Powoduje uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie . H319: Działa drażniąco na oczy. H315: Działa drażniąco na skórę.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić. P233: Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty. P302 + P352: W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody lub... P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać. P308 + P313: W przypadku narażenia lub styczności: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza. P403 + P235: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu. Przechowywać w chłodnym miejscu.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 12,5 mg/m3 | NDSCh: | - | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04015-14:1999 PN-Z-04015-15:1999 PiMOŚP 1997, z. 16 |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 76,14 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna (żółknie na powietrzu) Zapach: charakterystyczny, słodkawy Temperatura topnienia: -111,6°C Temperatura wrzenia: 46°C Temperatura zapłonu: -30°C Temperatura samozapłonu: 102°C Granice wybuchowości w powietrzu: - dolna: 1,0% obj. - górna: 60% obj. Stężenie stechiometryczne: 6,54% obj. Gęstość w temp. 20°C: 1,26 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 2,6 Prężność par: - w temp. 20°C: 400 hPa - w temp. 30°C: 573 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 1250 g/m3 - w temp. 30°C: 1730 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,29% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, chloroformie, czterochlorku węgla, benzenie | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 279°C Ciśnienie krytyczne: 7,9 MPa Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,6255 Lepkość w temp. 20°C: 0,363 mPa s Ciepło właściwe w temp. 20°C: 0,999 J/(g K) Ciepło parowania: - w temp. wrzenia: 351,98 J/g - w temp. 25°C: 361,7 J/g Ciepło spalania: -21,69 kJ/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 0,06-2 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 3188 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych LDL0 (człowiek, doustnie) - 14 mg/kg LCL0 (człowiek, inhalacja) - 12800 mg/m3 (30 min)
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna dla ośrodkowego, obwodowego i wegetatywnego układu nerwowego, powoduje zmiany w układzie naczyniowym; drażniąca.
Drogi wchłaniania: przez drogi oddechowe, skórę, z przewodu pokarmowego.
Objawy zatrucia ostrego: kilkugodzinne narażenie na pary w stężeniach przekraczających 500 mg/m3 wywołuje stan pobudzenia, agresję. Pary o stężeniach przekraczających 5000 mg/m3 wywołują ostre zaburzenia psychiczne, halucynacje (psychoza, delirium). Mogą wystąpić: utrata przytomności, drgawki i śmierć spowodowana porażeniem ośrodka oddechowego i naczynioruchowego. Stężenie ok. 13 g/ml może być śmiertelne.
Skażenie skóry ciekłą substancją powoduje miejscowe zaczerwienienie, drobne pęcherzyki, oparzenia.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje zaczerwienienie i ból oczu, łzawienie; mogą nastąpić zmiany w rogówce. Drogą pokarmową, w dawce kilku mililitrów, wywołuje wymioty, biegunkę; zgon może nastąpić w następstwie utraty przytomności z zaburzeniami oddechowymi i krążeniowymi.
Objawy zatrucia przewlekłego: zespoły nerwicowe, psychonerwice, zmiany wielonerwowe, encefalopatia; przyspieszenie miażdżycy naczyń. |
|
|
Niezbędne leki: leki uspokajające, np. relanium. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W stanie pobudzenia można podać leki uspokajające, np. relanium. Ostre objawy - pobudzenie, psychoza - uzasadniają leczenie szpitalne.
SKAŻENIE SKÓRY
Pomoc przedlekarska Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością letniej wody, najlepiej bieżącej. Pomoc lekarska: W razie podrażnienia skóry zapewnić konsultację dermatologiczną.
SKAŻENIE OCZU
Pomoc przedlekarska Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej. Pomoc lekarska: Konieczna pilna konsultacja okulistyczna.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast po połknięciu poszkodowany powinien sam prowokować u siebie wymioty. Podać doustnie węgiel aktywowany (Carbo med.) w dawce 1 g/kg masy ciała, tj. około 200 tabletek lub około 60-70 g, i wodę do popijania. Nie podawać alkoholu, mleka ani tłuszczów. W razie utraty przytomności ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce, odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę, jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo aparatem typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddechu zaintubować, stosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, kontrolować czynność serca. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR. |
|
|
|