Misją Instytutu jest dzialalność naukowo-badawcza prowadząca do nowych rozwiązań technicznych i organizacyjnych użytecznych w kształtowaniu warunków pracy zgodnych z zasadami bezpieczeństwa pracy i ergonomii oraz ustalanie podstaw naukowych do właściwego ukierunkowywania polityki społeczno-ekonomicznej państwa w tym zakresie.
Informacje ogólne |
Przepisy polskie |
Przepisy międzynarodowe |
Procedura zaliczania |
Procedura zgłoszenia |
PZA + SZB |
Raport o bezpieczeństwie |
Efekt domina |
Zmiany w ZDR oraz ZZR |
Plany operacyjno-ratownicze |
Reagowanie na awarie |
Zgłaszanie poważnych awarii do GIOŚ |
Informowanie społeczeństwa |
Zagospodarowanie terenów |
Inspekcje, kontrole, nadzór |
Transgraniczne skutki awarii |
Odpowiedzialność i sankcje |
Zakłady niesevesowskie |
Substancje mogące powstać w trakcie poważnej awarii |
Materiały dodatkowe - do pobrania |
Materiały szkoleniowe dot. przeciwdziałania poważnym awariom przemysłowym |
Decyzja Rady 98/685/WE
z dnia 23 marca 1998 r.
dotycząca zawarcia konwencji
w sprawie transgranicznych skutków awarii przemysłowych
(Council Decision 98/685/EC
of 23 March 1998
concerning the conclusion of the Convention
on the transboundary effects of industrial accidents)
[Tekst oryginalny decyzji: OJ L 326, 03.12.1998, p. 1]
(Tłumaczenie: prof. dr hab. inż. Jerzy S. Michalik)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ
biorąc pod uwagę Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejska, w szczególności artykuł 130 s (1) Traktatu, w połączeniu z pierwszym zdaniem artykułu 228 (2) oraz z pierwszym akapitem artykułu 228 (3) Traktatu,
biorąc pod uwagę wniosek Komisji 1),
biorąc pod uwagę opinię Parlamentu Europejskiego2),
zważywszy, że w imieniu Wspólnoty brała udział w negocjacjach z zamiarem zawarcia konwencji w sprawie transgranicznych skutków awarii przemysłowych; zważywszy, że konwencja została podpisana w imieniu Wspólnoty w Helsinkach w dniu 18 marca 1992 r.;
zważywszy, że konwencja ma na celu ochronę człowieka i środowiska przed awariami przemysłowymi, które są w stanie spowodować skutki transgraniczne oraz przyczynienie się do aktywnej współpracy międzynarodowej między umawiającymi się stronami przed, podczas oraz po takich awariach;
zważywszy, że zawarcie konwencji jest zgodne z zakresem uczestnictwa Wspólnoty w międzynarodowych przedsięwzięciach zalecanych w piątym programie działań Środowiskowych, którego ogólny zarys został zatwierdzony przez Radę oraz przedstawicieli rządów państw członkowskich na posiedzeniu Rady w uchwale z dnia 1 lutego 1993 r.3);
zważywszy, że zgodnie z zasadami ustalonymi w artykule 130r Traktatu, przeciwdziałanie zagrożeniom poważnymi awariami z udziałem niebezpiecznych substancji stanowi sprawę najwyższej wagi dla wszystkich państw członkowskich ze względu na transgraniczny charakter oddziaływania skutków poważnych awarii przemysłowych z udziałem takich substancji na środowisko oraz zdrowie ludzi;
zważywszy, że dyrektywa Rady 82/501/EWG z dnia 24 czerwca 1982 roku w sprawie zagrożenia poważnymi awariami przez niektóre rodzaje działalności przemysłowej 4) oraz dyrektywa Rady 96/82/WE z dnia 9 grudnia 1996 r. dotycząca zarządzania zagrożeniami poważnymi awariami z udziałem substancji niebezpiecznych 5) mają na celu zapobieganie poważnym awariom i ograniczanie ich skutków dla człowieka i środowiska; zważywszy, że te dyrektywy zawierają postanowienia dotyczące współpracy transgranicznej;
zważywszy, że z tego powodu dla Wspólnoty konieczne jest zatwierdzenie konwencji;
zważywszy, że w odniesieniu do niektórych substancji, a mianowicie bromu, metanolu, tlenu oraz substancji niebezpiecznych dla środowiska, wartości progowe ustanowione w dyrektywie 96/82/WE różnią się od wartości progowych ustanowionych w części I załącznika I do konwencji;
zważywszy, że dla Wspólnoty nie byłoby możliwe zastosowanie wyżej wymienionych wartości progowych w odniesieniu do uprzednio wymienionych substancji; zważywszy, że w związku z tym, w celu umożliwienia zatwierdzenia konwencji muszą być sformułowane zastrzeżenia;
zważywszy, że w celu wejścia w życie konwencji bez opóźnienia niezbędne jest, aby państwa członkowskie, będące sygnatariuszami konwencji, przeprowadziły swoje procedury ratyfikacyjne, przyjmujące lub zatwierdzające konwencję tak szybko, jak to jest możliwe, w celu umożliwienia Wspólnocie lub państwom członkowskim złożenia swoich dokumentów dotyczących ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia,
PODJĘŁA NASTĘPUJĄCĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Konwencja w sprawie transgranicznych skutków awarii przemysłowych zostaje w imieniu Wspólnoty niniejszym zatwierdzona z uwzględnieniem zastrzeżeń zawartych w załączniku I do niniejszego aktu.
Tekst konwencji załączono do niniejszej decyzji.
(W celu uniknięcia powtórzeń, tekst konwencji w sprawie transgranicznych skutków awarii przemysłowych, jako akt prawa międzynarodowego obowiązujący w Polsce, w wyniku jego ratyfikacji, zamieszczono w części dotyczącej przepisów polskich).
Artykuł 2
Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony desygnowania osoby posiadającej pełnomocnictwa do złożenia w imieniu Wspólnoty Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dokumentu zatwierdzającego, zgodnie z artykułem 28 konwencji. Składając dokument zatwierdzający oraz zastrzeżenia zawarte w załączniku I, osoba(y), o której (których) mowa, złoży(ą) deklarację dotyczącą kompetencji, zawartą w załączniku II do niniejszego aktu.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja zostanie opublikowana w Official Journal [Dzienniku Urzędowym] Wspólnot Europejskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 23 marca 1998 r.
W imieniu Rady
Przewodniczący
M. MEACHER
ZAŁĄCZNIK I
Zastrzeżenia
Państwa członkowskie Wspólnoty Europejskiej we wzajemnych relacjach między sobą będą stosowały konwencję zgodnie z wewnętrznymi przepisami Wspólnoty.
W związku z tym Wspólnota zastrzega sobie prawo:
ZAŁĄCZNIK II
Deklaracja Wspólnoty Europejskiej dotycząca kompetencji w wykonaniu artykułu 29(4) konwencji w sprawie transgranicznych skutków poważnych awarii
Zgodnie z Traktatem WE, cele i zasady polityki środowiskowej Wspólnoty dotyczą, w szczególności, zachowania i ochrony jakości środowiska oraz zdrowia człowieka poprzez działania zapobiegawcze. W celu realizacji tych celów Rada przyjęła dyrektywę Rady 82/501/EWG z dnia 24 czerwca 1982 roku w sprawie zagrożenia poważnymi awariami przez niektóre rodzaje działalności przemysłowej, która została zastąpiona dyrektywą Rady 96/82/WE z dnia 9 grudnia 1996 r. dotyczącą zarządzania zagrożeniami poważnymi awariami z udziałem substancji niebezpiecznych.
Te dokumenty mają na celu zapobieganie zagrożeniom poważnymi awariami z udziałem niebezpiecznych substancji oraz ograniczanie ich skutków dla człowieka i środowiska i dotyczą zagadnień będących przedmiotem konwencji w sprawie transgranicznych skutków awarii przemysłowych. Wspólnota będzie informować depozytariusza o wszelkich zmianach tej dyrektywy oraz o wszystkich znaczących opracowaniach w obszarze objętym konwencją.
Jeśli chodzi o zastosowanie konwencji, Wspólnota i jej państwa członkowskie ponoszą odpowiedzialność stosownie do zakresu swoich kompetencji.