Misją Instytutu jest dzialalność naukowo-badawcza prowadząca do nowych rozwiązań technicznych i organizacyjnych użytecznych w kształtowaniu warunków pracy zgodnych z zasadami bezpieczeństwa pracy i ergonomii oraz ustalanie podstaw naukowych do właściwego ukierunkowywania polityki społeczno-ekonomicznej państwa w tym zakresie.
ŹRÓDŁA EKSPOZYCJI NA NIEKORZYSTNE WARUNKI MIKROKLIMATU W ŚRODOWISKU PRACY
Większość pracowników narażonych na pracę w niekorzystnych warunkach mikroklimatu była zatrudniona w sektorze prywatnym (rys. 1) [Warunki pracy w 2020 r. GUS, Warszawa 2021].
Rys. 1. Procentowy podział zatrudnionych pracowników w mikroklimacie zimnym oraz gorącym w sektorach publicznym i prywatnym [Warunki pracy w 2020 r. GUS, Warszawa 2021]
Najwięcej osób narażonych na mikroklimat gorący zatrudnionych było w sektorach: górnictwo i wydobywanie (54%), przetwórstwo przemysłowe (34%), oraz budownictwo 6%) (rys. 2). W przypadku mikroklimatu zimnego, najwięcej osób zatrudnionych było w sektorach: przetwórstwo przesyłowe (44%), handel i naprawa pojazdów samochodowych (404%), transport i gospodarka magazynowa (5%) oraz budownictwo (5%) (rys. 2).
Rys. 2. Zatrudnieni w warunkach zagrożenia mikroklimatem w podziale na poszczególne sektory [Warunki pracy w 2020 r. GUS, Warszawa 2021]
Pomimo istnienia przepisów prawa oraz rozpropagowanej wiedzy na temat oceny i możliwości redukcji zagrożeń mikroklimatem w środowisku pracy, nadal dochodzi do ich występowania. W 2020 r. zlikwidowano lub ograniczono ponad 9,2 tys. zagrożeń w mikroklimacie gorącym i ponad 4,2 tys. zagrożeń w mikroklimacie zimnym (rys. 3).
Rys. 3. Liczba zagrożeń mikroklimatem zlikwidowanych/ograniczonych oraz ujawnionych w 2020 r. [Warunki pracy w 2020 r. GUS, Warszawa 2021]