Misją Instytutu jest dzialalność naukowo-badawcza prowadząca do nowych rozwiązań technicznych i organizacyjnych użytecznych w kształtowaniu warunków pracy zgodnych z zasadami bezpieczeństwa pracy i ergonomii oraz ustalanie podstaw naukowych do właściwego ukierunkowywania polityki społeczno-ekonomicznej państwa w tym zakresie.
![]() | Krajowe dane statystyczne |
![]() | Międzynarodowe dane statystyczne |
![]() | Definicje i interpretacja pojęć, obowiązki pracodawcy |
![]() | Zasady rejestrowania i analizowania wypadków przy pracy w przedsiębiorstwie |
![]() | Metody badania wypadków przy pracy |
![]() | Różnice w danych statystycznych rejestrowanych w bazach danych GUS, ZUS i PIP |
![]() | Narzędzie komputerowe wspomagające przewidywanie prawdopodobieństwa powstania wypadku przy pracy i jego ciężkości |
W okresie ostatnich kilkunastu lat liczba kobiet poszkodowanych w wypadkach przy pracy wzrosła o ponad 34%. Zmiana ta jest szczególnie istotna, jeżeli weźmiemy pod uwagę fakt, że w tym samym czasie liczba wypadków przy pracy mężczyzn pokrywa się z liczbą wypadków przy pracy ogółem, która w niektórych okresach wzrasta, a w innych spada, ale w ostatnich latach wykazuje się relatywnie stałą tendencją malejącą. Oznacza, to że udział liczby wypadków przy pracy kobiet rośnie niezależnie od liczby wypadków mężczyzn (liczby wypadków ogółem), co więcej w ostatnich latach obie liczby wykazują tendencje odwrotne – liczba wypadków przy pracy wśród kobiet rośnie, podczas gdy liczba ta wśród mężczyzn maleje (rys. 5).
Rys. 5. Liczba wypadków przy pracy wśród kobiet i mężczyzn oraz wypadki przy pracy ogółem
opracowanie na podstawie danych GUS
Wciąż więcej mężczyzn jest poszkodowanych w wypadkach przy pracy niż kobiet, jednak różnica ta zmniejsza się niemal każdego roku. W 1999 roku ponad 75% poszkodowanych w wypadkach przy pracy stanowili mężczyźni, podczas gdy w 2015 roku mężczyźni stanowili już mniej niż 63% poszkodowanych (rys. 6). W tym czasie różnica pomiędzy udziałem kobiet i mężczyzn zmalała o połowę (z 51 punktów procentowych do 26 punktów procentowych).
Rys. 6. Udział wypadków przy pracy kobiet i mężczyzn
opracowanie na podstawie danych GUS
Obserwowane zmiany w liczbie wypadków przy pracy kobiet nie wynikają ze wzrostu liczby pracujących, lecz ze zmian częstości występowania wypadków przy pracy obu płci, o czym świadczą zmiany wskaźników wypadków przy pracy na 1000 pracujących kobiet i 1000 pracujących mężczyzn. W ostatnich latach wskaźnik częstości wypadków wśród kobiet wzrósł niewiele, bo o 9% w porównaniu do 2007 roku, jednak w tym samym czasie wskaźnik ten obliczony dla mężczyzn zmalał o ponad 24%. Oznacza to, że różnica pomiędzy wskaźnikiem częstości mężczyzn i kobiet zmalała aż o połowę, z 6,6 do 3,2 (rys. 7).
Rys. 7. Wskaźniki częstości wypadków przy pracy na 1000 pracujących, dla kobiet i mężczyzn
opracowanie na podstawie danych GUS
Wzrost liczby wypadków przy pracy kobiet wynika głównie ze wzrostu wypadków przy pracy o lekkich skutkach. Liczba śmiertelnych i ciężkich wypadków przy pracy wśród kobiet nie tylko nie wzrasta, ale wręcz maleje, w podobnym tempie jak liczba tego typu wypadków wśród mężczyzn (ponad 40% w przeciągu 9 lat; rys. 8).
Rys. 8. Liczba ciężkich i śmiertelnych wypadków przy pracy wśród kobiet i mężczyzn
opracowanie na podstawie danych GUS
Liczba ciężkich i śmiertelnych wypadków przy pracy wśród kobiet jest znacznie niższa niż wśród mężczyzn, niższa jest również proporcja tego typu wypadków, która w dodatku maleje u obu płci – w 2005 roku wypadki śmiertelne stanowiły około 0,11% wszystkich wypadków kobiet, w 2014 roku: 0,04%; tego typu wypadki wśród mężczyzn stanowiły 0,52% w 2005 roku i 0,28% w roku 2014; natomiast ciężkie wypadki przy pracy wśród kobiet stanowiły 0,49% w 2005 roku i 0,18% w 2014 roku; wśród mężczyzn 1,38% w 2005 roku i 0,84% w roku 2014.
Rys. 9. Udział ciężkich i śmiertelnych wypadków przy pracy w wypadkach przy pracy ogółem kobiet i mężczyzn
opracowanie na podstawie danych GUS