Utonięcie

 

  Utonięcie to ostre niedotlenienie organizmu spowodowane zatkaniem dróg oddechowych wodą lub innym płynem. Objawami utonięcia są: brak oddychania, ogólna bladość skóry, obniżenie temperatury ciała, przyspieszone, często niewyczuwalne tętno, a po dłuższym przebywaniu w bardzo zimnej wodzie – zanik akcji serca. Zanik oddychania, akcji serca i, w konsekwencji, śmierć następują często jedynie w wyniku wychłodzenia ciała człowieka po długim przebywaniu w bardzo zimnej wodzie.

Czasami, gdy poszkodowanym jest dziecko, utonięcie w zimnej wodzie (o temperaturze poniżej 8 oC) zwiększa szansę na uratowanie, jeżeli podejmie się natychmiastowe działania ratownicze. Obniżenie temperatury ciała wydłuża czas, po którym dochodzi do nieodwracalnego uszkodzenia mózgu.

 W czasie akcji ratowniczej istotne jest jak najszybsze wydobycie głowy poszkodowanego nad powierzchnię wody i rozpoczęcie wdmuchiwania powietrza, jeśli nie stwierdza się oddychania, już w wodzie. Po niezwłocznym wyciągnięciu poszkodowanego z wody należy kontynuować, jeśli to konieczne, wdmuchiwanie powietrza metodą usta–usta z częstotliwością 10 razy na minutę. W razie braku akcji serca należy wykonywać wszystkie czynności związane z podstawowym podtrzymywaniem życia (PPŻ) do czasu przywrócenia oddychania i akcji serca.

Utrata przytomności w wodzie może być spowodowana uderzeniem głową o przeszkodę, szokiem termicznym (gwałtownym ochłodzeniem ciała), a najczęściej zatkaniem dróg oddechowych wodą. W każdym przypadku, gdy poszkodowany skakał do wody, zwłaszcza na głowę, należy brać pod uwagę możliwość uszkodzenia odcinka szyjnego kręgosłupa. W czasie akcji ratowniczej trzeba ostrożnie podtrzymywać głowę poszkodowanego, zwłaszcza w chwili wyciągania go z wody. Ratując osobę, pod którą załamał się lód, należy bezwzględnie pamiętać o własnym bezpieczeństwie i asekurować się liną, drabiną lub drągiem [36].