CHLOREK TIONYLU
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
NazwaChlorek tionylu
Numer CAS7719-09-7
Synonimydichlorek sulfinylu; dichlorek tionylu; dichlorek tlenek siarki; tlenochlorek siarki; chlorek tionylu;
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPAcute Tox. 4*, inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332;
Acute Tox. 4*, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302;
Skin Corr. 1A (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 1A), H314;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania.
H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
H314: Powoduje poważne oparzenia skóry oraz uszkodzenia oczu.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P301 + P330 + P331: W przypadku połknięcia: Wypłukać usta. NIE wywoływać wymiotów.
P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
Dodatkowe kody zwrotówEUH014: Reaguje gwałtownie z wodą.
EUH029: W kontakcie z wodą uwalnia toksyczne gazy.
Specyficzne stężenia graniczneSTOT SE 3; H335: C ≥ 1%;
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 1,8 mg/m3
NDSCh:3,6 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweInformacje ogólne:
Postać: ciecz, bezbarwna lub żółta do czerwonej
Zapach: ostry, duszący
Ważne informacje dotyczące zdrowia, bezpieczeństwa i środowiska:
pH: brak danych
Masa cząsteczkowa: 118,97
Temperatura wrzenia/zakres temperatur wrzenia: 76 °C
Temperatura krzepnięcia/topnienia: -104,5 °C
Temperatura zapłonu: -1 °C
Właściwości utleniające: brak danych
Prężność par w temp. 25 °C: 16 kPa
Rozpuszczalność w wodzie: reaguje z wodą
Właściwości w wodzie: hydrolizuje do ditlenku siarki i chlorowodoru
Współczynnik podziału n-oktanol/woda log Kow: 0,92
Lepkość: 0,6 mPa • s
Gęstość par względem powietrza: 4,1
Gęstość w temp. 20 °C: 1,638 g/cm3
Szybkość parowania: brak danych
Inne informacje:
Próg wyczuwalności zapachu: 5 mg/m3
Właściwości dodatkowe
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne TABELA
Działanie uczulające - brak danych.
Toksyczność dawki powtórzonej - brak danych.
- działanie mutagenne
Aktywność mutagenną chlorku tionylu badano na szczepach testowych Salmonella typhimurium: TA 98, TA 100, TA 1535, TA 1537 z dodatkiem i bez dodatku aktywatora - frakcji S9 wątroby szczura lub myszy. Po żadnych stosowanych w badaniach stężeniach nie stwierdzono mutagennego działania związku. W testach z S. typhimurium TA102, TA100 z aktywacją metaboliczna otrzymano wynik dodatni.
Działanie rakotwórcze - brak danych.
Szkodliwe działanie na rozrodczość - brak danych.

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka:
silnie drażniące.

Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy

Objawy zatrucia ostrego: pary wywołują ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, zaburzenia widzenia, uczucie pieczenia w nosie i gardle, ból gardła, kaszel, osłabienie, bóle i zawroty głowy, ból za mostkiem, nudności, wymioty, duszność, skurcz oskrzeli, obrzęk płuc oraz w wysokich stężeniach zaburzenia oddychania, utratę przytomności i zgon.

Skażenie oczu wywołuje ból i zaczerwienienie spojówek, łzawienie, światłowstręt, zaburzenia widzenia, owrzodzenia, z ryzykiem trwałego uszkodzenia rogówki.

Skażenie skóry powoduje zaczerwienienie, ból, owrzodzenia.

Drogą pokarmową wywołuje pieczenie błon śluzowych jamy ustnej, przełyku, żołądka, nudności, wymioty, ból brzucha. Może wystąpić krwawienie, krwotok z przewodu pokarmowego, wstrząs.

Objawy zatrucia przewlekłego: działanie drażniące na skórę, błony śluzowe i oczy, objawiające się zaczerwienieniem i rumieniem skóry, nieżytem nosa, kaszlem i przewlekłym zapaleniem oskrzeli, zaczerwieniem i łzawieniem oczu. Jako następstwo zatrucia ostrego może pozostać przewlekłe zarostowe zapalenie oskrzelików (bronchiolitis obliterans).
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, bromek ipratropium (Atrovent), deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon, furosemid, leki przeciwbólowe do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen, najlepiej przez maskę.
Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie duszności z objawami spastycznymi oskrzelowymi należy podać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia). Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają: podanie inhalacyjnie deksametazonu lub/i dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia.
Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Chronić przed utratą ciepła. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha - podać tlen najlepiej przez maskę.
Jeżeli nie oddycha - zastosować sztuczny oddech metodą usta-usta albo aparatem typu Ambu.
Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, prowadzić oddech aparatem typu Ambu. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają: podanie inhalacyjnie deksametazonu lub/i dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu.
Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością j wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej. Założyć na oparzenia jałowy opatrunek. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację chirurgiczną. Można podać pozajelitowo leki przeciwbólowe. Dalsze postępowanie zgodnie z zaleceniami lekarza chirurga.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, przez około 15 minut ( unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić pilną konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Nie wywoływać wymiotów. Podać do wypicia białko jaj kurzych lub mleko. Poza tym nie podawać niczego doustnie. Nie podawać środków zobojętniających. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe. Można podać pozajelitowo leki przeciwbólowe.
Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym
INFORMACJE DODATKOWE