| Nazwa | Bromometan | | Numer CAS | 74-83-9 | | Synonimy | |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Press. Gas (Gas pod ciśnieniem);
Muta. 2 (Mutagenność kat.1B), H341;
Acute Tox. 3*, inhal. (Toksyczność ostra, kat.3 – droga oddechowa), H331;
Acute Tox. 3*, oral (Toksyczność ostra, kat.3 – droga pokarmowa), H301;
STOT RE 2** (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 2), H373;
Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319;
STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335;
Skin Irrit. 2 (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 2), H315;
Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400;
Ozone 1 (Stwarzające zagrożenie dla warstwy ozonowej), H420; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |     | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H341: Podejrzewa się, że powoduje wady genetyczne .
H331: Działa toksycznie w następstwie wdychania.
H301: Działa toksycznie po połknięciu.
H373**: Może powodować uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie .
H319: Działa drażniąco na oczy.
H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych.
H315: Działa drażniąco na skórę.
H400: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P261: Unikać wdychania pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P301 + P310: W przypadku połknięcia: natychmiast skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
P311: Skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 5 mg/m3 | | NDSCh: | 15 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 94,94
Stan skupienia w temp. 20°C: gaz
Barwa: bezbarwny
Zapach: w małych stężeniach bez zapachu, w dużych stężeniach zapach podobny do zapachu chloroformu
Temperatura topnienia (1013 hPa): -93,76°C
Temperatura wrzenia (1013 hPa): 3,56°C
Temperatura zapłonu: nie dotyczy - gaz
Temperatura samozapłonu: 536,7°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 8,6% obj.
- górna: 20% obj.
Stężenie stechiometryczne: 12,29% obj.
Minimalna energia zapłonu w powietrzu: 0,24 mJ
Gęstość gazu (25°C, 1013 hPa): 3,97 g/dml
Gęstość gazu względem powietrza: 3,27
Gęstość cieczy w temp. 0°C: 1,73 g/cm3
Prężność gazu w temp. 25°C: 0,24 MPa
Stężenie pary nasyconej: nie dotyczy - gaz
Rozpuszczalność w wodzie (25°C, 1013 hPa): 1,2% obj.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, chloroformie, czterochlorku węgla, benzenie, toluenie, chlorowcopochodnych | | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 191°C
Ciśnienie krytyczne: 5,23 MPa
Lepkość (15°C, 1013 hPa): 0,002 mPa s
Ciepło właściwe (25°C, 1013 hPa): 0,46 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 251,9 J/g
Ciepło spalania (20°C, 1013 hPa): -8,11 kJ/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): -1,1 |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia i dawki śmiertelne oraz toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - 214 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 1192 mg/m3 (8 h)
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja drażniąca, toksyczna dla ośrodkowego układu nerwowego.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra.
Objawy zatrucia ostrego: w stężeniach przekraczających dopuszczalne chwilowe (tj. 40 mg/m3) po kilku godzinach narażenia występuje ból i zawroty głowy, mdłości, wymioty, zaburzenia wzrokowe, oczopląs. Mogą wystąpić zaburzenia mowy, drżenia, zaburzenia koordynacji ruchów, halucynacje. W dużych stężeniach wywołuje łzawienie oczu, a po 6-24 godzinach od czasu narażenia - duszność, obrzęk płuc, zaburzenia czynności serca. Dwugodzinne narażenie na bardzo duże stężenie może spowodować śmierć. Następstwem ostrego zatrucia może być uszkodzenie nerek, wątroby, ośrodkowego układu nerwowego.
Skażenie skóry ciekłym (skroplonym) bromkiem metylu powoduje chemiczne oparzenia skóry.
Objawy zatrucia przewlekłego: zaburzenia osobowości, uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego ze zmianami w zapisie elektroencefalograficznym (EEG); zmiany skórne (trądzik bromowy).
|
|
|
Niezbędne leki: tlen, deksametazon do podawania inhalacyjnego; hydrokortyzon, furosemid, Relanium (amp. po 10 mg) do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić albo wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój w dowolnej pozycji. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie objawów podrażnienia błon śluzowych można podać do inhalacji deksametazon ze względu na zagrożenie obrzękiem płuc. W razie zawrotów głowy, zaburzeń wzrokowych, halucynacji, pobudzenia - można podać pozajelitowo Relanium.
Uwaga: w każdym przypadku potencjalnego narażenia na duże stężenia bromku metylu konieczny szybki transport do szpitala karetką reanimacyjną - niezależnie od aktualnych objawów - w celu zapewnienia co najmniej 36-godzinnego nadzoru lekarskiego, ze względu na zagrożenie wystąpieniem opóźnionych objawów, głównie obrzęku płuc.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczny oddech za pomocy aparatu typu AMBU, w ostateczności metodą usta-usta. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontrolować tętno i akcję serca (EKG).
Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej, podanie dożylnie hydrokortyzonu i furosemidu. W razie wystąpienia drgawek podać pozajelitowo 10 mg (1 amp.) Relanium. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie skażenia skroplonym gazem zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej. Na oparzenia założyć jałowy opatrunek. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza ze względu na ryzyko wystąpienia objawów ogólnych zatrucia oraz w celu zapewnienia konsultacji dermatologicznej lub chirurgicznej.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie skażenia skroplonym gazem - płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie natychmiastowego płukania oczu.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty. |
|
|
|
|
