| Nazwa | Bromoetan | | Numer CAS | 74-96-4 | | Synonimy | |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225;
Carc. 2 (Rakotwórczość kat. 2), H351;
Acute Tox. 4*. inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332;
Acute Tox. 4*, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |    | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary.
H351: Podejrzewa się, że powoduje raka .
H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania.
H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P261: Unikać wdychania pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P304 + P340 + P312: W przypadku dostania się do dróg oddechowych: Wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania. W przypadku złego samopoczucia skontaktować się z OŚRODKIEM ZATRUĆ/ lekarzem/….
P370 + P378: W przypadku pożaru: Użyć … do gaszenia ….
P403 + P235: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu. Przechowywać w chłodnym miejscu.
P502: Przestrzegać wskazówek producenta lub dostawcy dotyczących odzysku lub wtórnego wykorzystania.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 50 mg/m3 | | NDSCh: | 100 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04458:2014-09
PiMOŚP 2013, nr 1(75) |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 108,98
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna (żółknie pod wpływem światła)
Zapach: przyjemny, eteryczny
Temperatura topnienia: -119°C
Temperatura wrzenia: 38,4°C
Temperatura zapłonu: nie charakteryzuje się temp. zapłonu oznaczaną standardowymi metodami: powyżej -20°C z użyciem wysokoenergetycznego źródła zapłonu
Temperatura samozapłonu: 511°C
Granica wybuchowości w powietrzu:
- dolna 6,7% obj.
- górna 11,3% obj.
Stężenie stechiometryczne: 6,56% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 1,45 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,76
Prężność par:
- w temp. 20°C: 507 hPa
- w temp. 30°C: 760 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 2265 g/m3
- w temp. 30°C: 3285 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,91% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, chloroformie, czterochlorku węgla, acetonie, benzenie | | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 230,7°C
Ciśnienie krytyczne: 6,23 MPa
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4239
Lepkość w temp. 25°C: 0,38 mPa s
Ciepło właściwe: 0,926 J/(g K)
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 243,1 J/g
- w temp. 25°C: 249,9 J/g
Ciepło spalania: 12,87 kJ/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - 1350 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, działająca drażniąco oraz depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par wywołuje łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, zaczerwienienie skóry twarzy, ból gardła. W dużych stężeniach następuje przyspieszenie akcji serca, spadek ciśnienia tętniczego krwi, zaburzenia oddechowe, utrata przytomności.
Skażenie skóry ciekłą substancją wywołuje miejscowe znieczulenie, zaczerwienienie skóry, oparzenie chemiczne. Oblanie dużej powierzchni skóry i odzieży może wywołać objawy jak w narażeniu inhalacyjnym.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje zaczerwienienie spojówek z ryzykiem uszkodzenia rogówki.
Drogą pokarmową może wywołać zaczerwienienie błony śluzowej jamy ustnej, wymioty, biegunkę i objawy jak w zatruciu drogą inhalacyjną.
Następstwem ostrego zatrucia mogą być zmiany w układzie nerwowym pozapiramidowym, uszkodzenie nerek, zmiany w mięśniu sercowym.
Objawy zatrucia przewlekłego: senność, zawroty głowy, zaburzenia chodu, zmiany w układzie nerwowym.
|
|
|
Niezbędne leki: tlen, deksametazon do podawania inhalacyjnego; hydrokortyzon; parafina płynna.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić poszkodowanego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój w dowolnej pozycji. Podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Pilnie wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Kontrolować akcję serca, ciśnienie tętnicze krwi. Założyć stałą drogę dożylną, w razie duszności podać deksametazon do inhalacji lub hydrokortyzon dożylnie. Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Pilnie wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu.
Kontrolować akcję serca (EKG), ciśnienie tętnicze krwi. Podać dożylnie hydrokortyzon. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością letniej wody, najlepiej bieżącej. Na oparzenia założyć jałowy opatrunek. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza, ze względu na ryzyko wystąpienia objawów ogólnych zatrucia, w celu zapewnienia konsultacji dermatologicznej lub chirurgicznej.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie natychmiastowego płukania oczu.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie omyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast sprowokować u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny.
Pomoc lekarska:
Kontrolować akcję serca i ciśnienie tętnicze. Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|
|
