2,4,6-TRICHLORO-1,3,5-TRIAZYNA
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
Nazwa2,4,6-Trichloro-1,3,5-triazyna
Numer CAS108-77-0
Synonimychlorek cyjanuru
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPAcute Tox. 2* inhal. (Toksyczność ostra, kat.2 – droga oddechowa), H330;
Acute Tox. 4*, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302;
Skin Corr. 1B (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 1B), H314;
Skin Sens. 1 (Działanie uczulające na skórę, kat.1), H317;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H330: Wdychanie grozi śmiercią.
H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
H314: Powoduje poważne oparzenia skóry oraz uszkodzenia oczu.
H317: Może powodować reakcję alergiczną skóry.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P260: Nie wdychać pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P301 + P330 + P331: W przypadku połknięcia: Wypłukać usta. NIE wywoływać wymiotów.
P302 + P352: W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody lub...
P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
P402 + P404: Przechowywać w suchym miejscu. Przechowywać w zamkniętym pojemniku.
Dodatkowe kody zwrotówEUH014: Reaguje gwałtownie z wodą.
Dodatkowe informacje
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
frakcja wdychalna
NDS: 0,05 mg/m3
NDSCh:0,1 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04218-02:1992(w)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 184,4
Stan skupienia w temp. 20°C: ciało stałe
Barwa: bezbarwne
Zapach: ostry, silnie drażniący
Temperatura topnienia: 145,8°C
Temperatura wrzenia: 194°C
Gęstość w temp. 20°C: 1,32 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 6,36
Prężność par w temp. 70°C: 2,67 hPa
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie: gwałtowna reakcja
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w acetonitrylu, eterze etylowym, acetonie, chlorowanych węglowodorach
Właściwości dodatkoweCiepło właściwe w temp. 150°C: 0,99 J/(g K)
Ciepło topnienia w temp. topnienia: 122,6 J/g
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 254,3 J/g
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - 485 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja bardzo toksyczna, o działaniu silnie drażniącym i prawdopodobnie uczulającym.

Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, przewód pokarmowy.

Objawy zatrucia ostrego: pyły lub pary w stężeniach 0,3 mg/m3 ujawniają działanie drażniące po 1-minutowym narażeniu. W większych stężeniach powodują łzawienie oczu, zaczerwienienie i zapalenie spojówek, suchy kaszel, zaczerwienienie błony śluzowej gardła. Objawy mogą się nasilić po przerwaniu narażenia: narasta duszność z prawdopodobieństwem zapalenia płuc.

Skażenie oczu powoduje ostry stan zapalny spojówek z ryzykiem długotrwałych zmian w rogówce.

Skażenie skóry powoduje jej zaczerwienienie, które może się pojawiać po okresie utajenia (np. po upływie godziny od momentu kontaktu z pyłem lub roztworem chlorku cyjanuru). Następstwa ostrego zatrucia w postaci zmian zapalnych w płucach, zmian w błonach śluzowych oczu oraz w obrębie skóry mogą się utrzymywać przez kilka tygodni. Zatrucie

Drogą pokarmową może spowodować nudności, wymioty z krwią, bóle brzucha; mogą wystąpić krwawienia z przewodu pokarmowego i perforacja ścian ze wstrząsem.
Uwaga: dane oparto na informacjach o jednym przypadku zatrucia inhalacyjnego oraz na informacjach o wynikach badań eksperymentalnych.

Objawy zatrucia przewlekłego: opisywano zaburzenia ze strony układu nerwowego (zaburzenia snu, pamięci, czucia, drażliwość), ze strony układu krążenia (zmiany w zapisie elektrokardiograficznym); przypuszczalnie mogą wystąpić zmiany w obrazie krwi obwodowej i funkcji wątroby.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zdjąć odzież ze względu na prawdopodobieństwo jej zanieczyszczenia pyłem w czasie pracy; umyć całe ciało bieżącą wodą. W razie duszności podawać tlen. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza ze względu na ryzyko wystąpienia zmian chorobowych w czasie od 1 do 24 godzin po narażeniu.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, obmyć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej (nie gorącej). Nie stosować mydła.
Pomoc lekarska:
Jak w zatruciu inhalacyjnym. Wystąpienie zmian skórnych uzasadnia skierowanie do dermatologa.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki).
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
W każdym przypadku skażenia oczu konieczność pilnej konsultacji okulistycznej ze względu na ryzyko uszkodzenia gałki ocznej. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Nie wywoływać wymiotów. Podać do wypicia białko jaj kurzych, ewentualnie mleko. Poza tym nie podawać niczego doustnie.
Pomoc lekarska:
Założyć stałą drogę dożylną ze względu na ryzyko krwotoku i wstrząsu. Podać pozajelitowo leki przeciwbólowe (np. pyralginę). Transport do szpitala karetką PR w celu zapewnienia pomocy chirurgicznej.
INFORMACJE DODATKOWE