4-TOLILOAMINA
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
Nazwa4-Toliloamina
Numer CAS106-49-0
Synonimyp-toluidyna, 4-aminotoluen, 4-metyloanilina
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPCarc. 2 (Rakotwórczość kat. 2), H351;
Acute Tox. 3*, inhal. (Toksyczność ostra, kat.3 – droga oddechowa), H331;
Acute Tox. 3*, dermal (Toksyczność ostra, kat.3 – skóra), H311;
Acute Tox. 3*, oral (Toksyczność ostra, kat.3 – droga pokarmowa), H301;
Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319;
Skin Sens. 1 (Działanie uczulające na skórę, kat.1), H317;
Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H351: Podejrzewa się, że powoduje raka .
H331: Działa toksycznie w następstwie wdychania.
H311: Działa toksycznie w kontakcie ze skórą.
H301: Działa toksycznie po połknięciu.
H319: Działa drażniąco na oczy.
H317: Może powodować reakcję alergiczną skóry.
H400: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P302 + P352: W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody lub...
P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
P301 + P310: W przypadku połknięcia: natychmiast skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem.
Dodatkowe kody zwrotów
Specyficzne stężenia graniczne
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 4,4 mg/m3
NDSCh:8,8 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PiMOŚP 2011, nr 1(67)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 107,15
Stan skupienia w temp. 20°C: ciało stałe
Barwa: bezbarwne
Zapach: charakterystyczny, nieprzyjemny
Temperatura topnienia: 43,6°C
Temperatura wrzenia: 200°C
Temperatura zapłonu: 87°C
Temperatura samozapłonu: 482°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 1,1% obj.
- górna: 6,6% obj.
Stężenie stechiometryczne: 2,22% obj.
Gęstość:
- w temp. 20°C: 1,05 g/cm3
- w temp. 45°C: 0,97g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,9
Prężność par:
- w temp. 25°C: 0,45 hPa
- w temp. 42°C: 1,3 hPa
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20,8°C: 7,35% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, dwusiarczku węgla, rozcieńczonych kwasach
Właściwości dodatkoweTemperatura krytyczna: 394°C
Ciśnienie krytyczne: 2,38 MPa
Współczynnik załamania światła w temp. 45°C: 1,55344
Lepkość w temp. 45°C: 1,95 mPa s
Ciepło właściwe: 1,16 J/(g K)
Ciepło topnienia w temp. topnienia: 159,4 J/g
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 413,4 J/g
- w temp. 25°C: 524,8 J/g
Ciepło spalania: -37,64 kJ/g
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 0,1 ÷ 15 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 656 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja silnie drażniąca i toksyczna: może działać depresyjnie na ośrodkowy układ oddechowy i wywołać methemoglobinemię.

Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.

Objawy zatrucia ostrego: w postaci pary może wywołać łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek. Może wystąpić ból i zawroty głowy, znaczne osłabienie, sinoniebieskie zabarwienie błon śluzowych, skóry (wskutek methemoglobinemii), krwiomocz, duszność, senność, zaburzenia świadomości, drgawki.

Skażenie skóry może spowodować zaczerwienienie i ból oraz prawdopodobnie takie objawy jak narażenie drogą oddechową.

Skażenie oczu może wywołać chemiczne oparzenie rogówki i spojówek oka.

Drogą pokarmową prawdopodobnie może wywołać oparzenie chemiczne jamy ustnej, gardła, przełyku, ból brzucha oraz krwiomocz i inne objawy jak w zatruciu drogą oddechową. Bezpośrednim następstwem zatrucia inhalacyjnego, przez skórę i

Drogą pokarmową może być krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego, żółtaczka.

Objawy zatrucia przewlekłego: stany zapalne skóry wskutek jej odtłuszczenia.
Uwaga: opracowano na podstawie skąpych danych dotyczących zatruć u ludzi i przypuszczalnego działania zbliżonego do innych izomerów toluidyny.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, 1-proc. roztwór błękitu metylenowego do podawania dożylnego, witamina C w amp. po 500 mg.
Odtrutki: błękit metylenowy, tlen.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Jeżeli wystąpiło sinoniebieskie zabarwienie błon śluzowych i skóry, i nie ma wątpliwości, że poszkodowany uległ zatruciu substancją methemoglobinotwórczą, a sinica nie ustępuje w czasie terapii tlenowej, należy podać dożylnie 1-procentowy roztwór błękitu metylenowego w dawce 0,2 mg/kg (tj. ok. 15 ml), powoli - przez 5 minut, a następnie witaminę C. Kontynuować podawanie tlenu. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu.
Jeżeli nie ma wątpliwości, że poszkodowany uległ zatruciu substancją methemoglobinotwórczą i utrzymuje się sinoniebieskie zabarwienie błon śluzowych i skóry pomimo podawania tlenu, podać dożylnie 1-procentowy roztwór błękitu metylenowego w dawce 0,2 mg/kg (ok. 15 ml), powoli - przez 5 minut, a następnie witaminę C.
Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością bieżącej letniej wody (z mydłem, jeżeli nie ma zmian). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką PR ze względu na ryzyko opóźnionego wystąpienia objawów zatrucia. W zależności od charakteru i rozległości zmian - konsultacja dermatologiczna.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością zimnej wody, najlepiej bieżącej, co najmniej 15 minut.
Uwaga: osoby narażone na ryzyko skażenia oczu powinny być pouczone o sposobie i konieczności ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Konieczna pilna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po połknięciu (do 5 minut) poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Nie podawać mleka, alkoholu. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
INFORMACJE DODATKOWE