TLENEK DIAZOTU
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
NazwaTlenek diazotu
Numer CAS10024-97-2
Synonimygaz rozweselający; podtlenek azotu
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPOx. Gas 1 (Gaz utleniający), 270;
Press. Gas (Gaz pod ciśnieniem);
Liquefied gas (Gaz skroplony), H280;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H270: Może spowodować lub intensyfikować pożar; utleniacz.
H280: Zawiera gaz pod ciśnieniem; ogrzanie grozi wybuchem.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P244: Chronić zawory i przyłącza przed olejem i tłuszczem.
P220: Trzymać z dala od odzieży i innych materiałów zapalnych.
P370 + P376: W przypadku pożaru: Jeżeli jest to bezpieczne, zahamować wyciek.
P403: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu.
Dodatkowe kody zwrotów
Specyficzne stężenia graniczne
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 90 mg/m3
NDSCh:-
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04009-12:2008
PiMOŚP 2005, nr 3(45)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 44,01
Stan skupienia w temp. 20 °C: gaz
Barwa: bezbarwny
Zapach: bezwonny
Temperatura topnienia: -90,8 °C
Temperatura wrzenia: -88,48 °C
Temperatura zapłonu: brak danych
Temperatura samozapłonu: brak danych
Granice wybuchowości w powietrzu: brak danych
Stężenie stechiometryczne: brak danych
Gęstość (20 °C; 101,13 kPa): 1,97 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 1,530
Prężność par:
- w temp. 20 oC brak danych
- w temp. 25 °C: 5,705-6,237 kPa
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20 °C: rozpuszcza się w wodzie
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w eterze etylowym, chloroformie i etanolu, oleju, kwasie siarkowym
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 0,36
Właściwości dodatkowe
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - brak danych
LC50 (szczur, inhalacja) - 160 mg/m3/6 h
LD50 (królik, skóra) - brak danych

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka:
gaz działający pobudzająco, znieczulająco, a następnie narkotycznie.

Drogi wchłaniania: drogi oddechowe.

Objawy zatrucia ostrego: w małych stężeniach, w krótkim czasie działa jako środek zmniejszający uczucie bólu; wywołuje euforię, oszołomienie, halucynacje, nadmierną wesołość. Objawy te szybko się cofają po przerwaniu wdychania gazu. Pod wpływem tlenku azotu w dużym stężeniu, np. w sytuacji awarii, po okresie pobudzenia następuje senność, bóle i zawroty głowy, nudności, wymioty, drgawki, zaburzenia rytmu serca, śpiączka z ryzykiem zaburzeń oddychania i zgonu.

Skażenie skóry skroplonym gazem powoduje zaczerwienienie, pęcherze; gdy powierzchnia skażenia jest duża, mogą wystąpić objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.

Skażenie oczu skroplonym gazem może wywołać ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, uszkodzenie rogówki.

Objawy zatrucia przewlekłego: prawdopodobny wpływ na układ nerwowy; obserwuje się uczucie oszołomienia, osłabienie mięśni, zaburzenia równowagi, zapalenie nerwów obwodowych. Depresyjny wpływ na układ krwiotwórczy, objawiający się zmniejszeniem liczby leukocytów, płytek krwi i niedokrwistością. Może występować gorączka (rzadko). Możliwość poronień, porodów przedwczesnych i wad wrodzonych u potomstwa kobiet narażonych.
Uwaga! Kobiety w ciąży nie mogą być zatrudnione w narażeniu na N2O.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, diazepam (Relanium) w amp. do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie znacznego pobudzenia psychoruchowego można stosować drogą pozajelitową niewielką dawkę leków uspokajających, np. Relanium 5 mg (1/2 amp.).
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu.
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech z użyciem aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG).
W razie wystąpienia drgawek podać dożylnie Relanium 10 mg (1 amp.).
Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza bez przerywania leczenia.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej.
Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Ze względu na możliwość wystąpienia ogólnych objawów zatrucia, w razie dużej powierzchni skażenia w każdym przypadku transport do szpitala karetką reanimacyjną PR. Kontrolować akcję serca (EKG).
Na odmrożenia założyć jałowy opatrunek. Konieczna konsultacja dermatologiczna lub/i chirurgiczna.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
INFORMACJE DODATKOWE