| Nazwa | 1,3,5,7-Tetraazaadamantan | | Numer CAS | 100-97-0 | | Synonimy | urotropina; sześciometylenoczteroamina; heksamina; formamina; heksametylenotetramina; 1,3,5,7-tetraazatricyklo[3.3.1.13,7]dekan |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Sol. 2 (Substancja stała łatwopalna, kat. 1), H228;
Skin Sens. 1 (Działanie uczulające na skórę, kat.1), H317; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |   | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H228: Substancja stała łatwopalna.
H317: Może powodować reakcję alergiczną skóry.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P333 + P313: W przypadku wystąpienia podrażnienia skóry lub wysypki: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 4 mg/m3 | | NDSCh: | - | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04272:2001
PiMOŚP 1997, z. 16 |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 140,2
Stan skupienia w temp. 20°C: ciało stałe
Barwa: biała
Zapach: bez zapachu
Temperatura topnienia: 280°C (sublimacja i rozkład)
Temperatura wrzenia: nie charakteryzuje się
Temperatura zapłonu: 250°C
Temperatura samozapłonu: 683°C - pył o średniej wielkości ziarna 75µm
Dolna granica wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: 15,1 g/m3 - pył o średniej wielkości ziarna 75 µm
Minimalna energia zapłonu: 10 mJ
Gęstość w temp. 25°C: 1,27 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 4,84
Prężność par: brak danych
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 12°C: 81% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w gorącym alkoholu etylowym, metanolu, chloroformie, glicerynie; słabo rozpuszcza się w acetonie, eterze etylowym, benzenie | | Właściwości dodatkowe | Właściwości dodatkowe:
Ciepło właściwe: 1,087 J/g
Ciepło spalania: -29,96 kJ/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): -2,13 |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - bak danych
LD50 (szczur, doustnie) - brak danych
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
TCL0 (człowiek, inhalacja) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja drażniąca.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci pyłu może wywołać łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, kaszel. Dymy powstające w wysokiej temperaturze mogą wywołać obrzęk płuc w krótkim czasie po narażeniu lub po kilkugodzinnym okresie utajenia.
Skażenie skóry wywołuje jej zaczerwienienie i ból.
Skażenie oczu pyłem powoduje ich łzawienie, ból, zaczerwienienie spojówek z ryzykiem oparzenia chemicznego.
Drogą pokarmową może wywołać nudności, wymioty, ból brzucha, biegunkę i bolesne parcie na mocz wskutek podrażnienia pęcherza moczowego.
Objawy zatrucia przewlekłego: u niektórych osób narażonych na pył urotropiny może występować rumień skóry i objawy zapalne ze strony błon śluzowych. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, deksametazon do podawania inhalacyjnego (np. Auxiloson), hydrokortyzon, pyralgina do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić poszkodowanego z miejsca narażenia na pył; wynieść z miejsca narażenia na dymy. Zapewnić bezwzględny spokój w pozycji półleżącej lub siedzącej. Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności (uczucie "braku tchu") podawać tlen, najlepiej przez maskę.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Jeżeli było narażenie na dymy w wysokiej temperaturze, to objawy ze strony górnych dróg oddechowych i oskrzeli uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjnie deksametazonu (np. Auxiloson) lub dożylnie hydrokortyzonu. W tych przypadkach transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza ze względu na ryzyko powikłań ze strony układu oddechowego (obrzęk płuc).
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, obmyć skórę dużą ilością letniej wody, najlepiej bieżącej. Nie stosować mydła. Na oparzenia założyć jałowe opatrunki.
Pomoc lekarska:
W zależności od lokalizacji i rozległości zmian skórnych transport do szpitala karetką PR lub reanimacyjną w celu zapewnienia pomocy dermatologicznej albo chirurgicznej. Można podawać pozajelitowo leki przeciwbólowe (np. pyralginę).
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, co najmniej 15 minut. Poszkodowany powinien sam wykonać płukanie oczu. Unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
W każdym przypadku skażenia oczu konieczna pilna konsultacja okulistyczna.
Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Nie wywoływać wymiotów. Podać do wypicia białko jaj kurzych, ewentualnie mleko. Poza tym nie podawać niczego doustnie.
Pomoc lekarska:
Podać pozajelitowo leki przeciwbólowe (np. pyralginę). Transport do szpitala karetką PR ze względu na ryzyko powikłań ze strony dróg moczowych. |
|
|
|
|
