Nazwa | Octan pentylu | Numer CAS | 628-63-7 | Synonimy | octan n-amylu, ester amylowy kwasu octowego |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 3 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 3), H226; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H226: Łatwopalna ciecz i pary.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
| Dodatkowe kody zwrotów | EUH066: Powtarzające się narażenie może powodować wysuszanie lub pękanie skóry.
|
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 250 mg/m3 | NDSCh: | 500 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 130,2 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: owocowy Temperatura topnienia: -70,8°C Temperatura wrzenia: 149°C Temperatura zapłonu: 37°C Temperatura samozapłonu: 375°C Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: - dolna: 1,0% obj. - górna: 7,5% obj. Stężenie stechiometryczne: 2,16% obj. Gęstość w temp. 20°C: 0,876 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 4,5 Prężność par w temp. 20°C: 5,9 hPa Stężenie pary nasyconej w temp. 20°C: 32 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,17% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, chloroformie, benzenie | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 332°C Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4028 Lepkość w temp. 20°C: 0,924 mPa s Ciepło właściwe: 2,12 J/(g K) Ciepło parowania w temp. wrzenia: 315,18 J/g Ciepło spalania: -34,04 kJ/g |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 0,36 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 6500 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - 28000 mg/m3 (8 h) LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych TCL0 (człowiek, inhalacja) - 5000 mg/m3 (30 min)
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja drażniąca, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.
Drogi wchłaniania: pary - drogi oddechowe, ciecz - skóra i przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: pary mogą wywołać łzawienie oczu, kichanie, kaszel, ból i zawroty głowy, mdłości, senność; bardzo rzadko może dojść do utraty świadomości.
Skażenie skóry może spowodować jej zaczerwienienie.
Skażenie oczu ciekłą substancją może wywołać ból i zaczerwienienie spojówek.
Drogą pokarmową może wywołać wymioty, zaburzenia trawienne, prawdopodobnie senność. Następstwem zatrucia może być uszkodzenie wątroby i nerek.
Objawy zatrucia przewlekłego: po długotrwałym narażeniu na kontakt ze skórą może wystąpić przewlekłe zapalenie skóry. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, parafina płynna. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia, a w razie zaburzeń świadomości wynieść z miejsca narażenia, ułożyć w wygodnej pozycji, półleżącej lub siedzącej, zapewnić spokój, chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie objawowe. Ze względu na możliwość następstw ostrego zatrucia - transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, z mydłem. W razie podrażnienia/zaczerwienienia dużej powierzchni skóry - wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W zależności od charakteru i rozległości zmian - konsultacja lekarza dermatologa.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Pierwsza pomoc przedlekarska: Natychmiast po połknięciu poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty; później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny; nie podawać mleka, tłuszczów, alkoholu. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza. |
|
|
|