| Nazwa | 4-Nitroanilina (p-nitroanilina) | | Numer CAS | 100-01-6 | | Synonimy | p-nitroanilina, p-aminonitrobenzen |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Acute Tox. 3*, inhal. (Toksyczność ostra, kat.3 – droga oddechowa), H331;
Acute Tox. 3*, drmal, H311;
Acute Tox. 3*, oral (Toksyczność ostra, kat.3 – droga pokarmowa), H301;
STOT RE 2 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie powtarzane, kat. 2), H373**;
Aquatic Chronic 3 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego, kat. 3), H412; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |   | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H331: Działa toksycznie w następstwie wdychania.
H311: Działa toksycznie w kontakcie ze skórą.
H301: Działa toksycznie po połknięciu.
H373**: Może powodować uszkodzenie narządów poprzez długotrwałe lub powtarzane narażenie .
H412: Działa szkodliwie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
P302 + P352: W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody lub...
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 3 mg/m3 | | NDSCh: | 10 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 138,13
Stan skupienia w temp. 20°C: ciało stałe
Barwa: żółta
Zapach: charakterystyczny
Temperatura topnienia: 148°C
Temperatura wrzenia: 336°C z rozkładem
Temperatura zapłonu: 199°C
Temperatura samozapłonu: 500°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem: brak danych
Stężenie stechiometryczne: 3,13% obj.
Gęstość w temp. 15°C: 1,44 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 4,8
Prężność par:
- w temp. 20°C: 0,00025 Pa
- w temp. 30°C: 0,0015 Pa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 0,000015 g/m3
- w temp. 30°C: 0,000055 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,08% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w etanolu, metanolu | | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 160°C: 1,5401
Lepkość w temp. 172°C: 1,44 mPa s
Ciepło właściwe: 1,34 J/(g K)
Ciepło sublimacji w temp. 88°C: 714,2 J/g
Ciepło topnienia w temp. topnienia: 152,5 J/g
Ciepło spalania: -22,98 kJ/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 1,39 |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - 535 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja toksyczna, wywołuje methemoglobinemię i działa umiarkowanie drażniąco.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra (nieuszkodzona), przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: wdychanie pyłu lub par wywołuje uczucie suchości i pieczenia w gardle, może spowodować łzawienie i ból oczu; następnie pojawia się sinoniebieskie zabarwienie warg, paznokci i skóry, ból i zawroty głowy, narastająca duszność, zaburzenia świadomości. Może dojść do utraty przytomności wskutek niedotlenienia.
Skażenie skóry wywołuje sinoniebieskie zabarwienie błon śluzowych i skóry, ból i zawroty głowy, duszność, zaburzenia świadomości. Może dojść do utraty przytomności. W następstwie zatrucia w czasie do 48 godz. może nastąpić hemoliza (rozpad) czerwonych krwinek z uszkodzeniem nerek.
Skażenie oczu może wywołać łzawienie i ból oczu, zaczerwienienie spojówek. Bezpośrednim następstwem może być uszkodzenie rogówki. Połknięcie niewielkiej ilości substancji stałej lub rozpuszczonej wywołuje nudności, wymioty, ból brzucha i prawdopodobnie objawy jak w zatruciu przez skórę i drogi oddechowe.
Objawy zatrucia przewlekłego: może wystąpić uszkodzenie wątroby. |
|
|
Niezbędne leki:tlen.
Odtrutki: 1-proc. roztwór błękitu metylenowego, witamina C w amp. po 500 mg.
Leczenie: tlen, błękit metylenowy dożylnie.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój oraz wygodne ułożenie w dowolnej pozycji. Podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Chronić przed utratą ciepła. Nie podawać alkoholu w żadnej postaci. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podawać dożylnie 10 ml 1-proc. roztworu błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C. Transport do szpitala (ośrodka ostrych zatruć) bez przerywania podawania tlenu.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych uzasadnia podanie (powoli) 10 ml 1-proc. roztworu błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C, jeżeli nie ma wątpliwości, że nastąpiło zatrucie nitroaniliną. W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną.
Uwaga: poprawa powinna nastąpić po 30 ÷ 40 min. Jeżeli sinica nie ustąpiła po 1 godz., można powtórzyć iniekcję błękitu metylenowego. Nie przekraczać całkowitej dawki 7 mg/kg, tj. łącznie 0,5 g błękitu metylenowego.
Transport do szpitala karetką reanimacyjną, bez przerywania leczenia (brak poprawy uzasadnia wymienne przetaczanie krwi po potwierdzeniu methemoglobinemii).
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, obmyć skórę dużą ilością chłodnej wody (o temperaturze pokojowej), najlepiej bieżącej. Następnie postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. W razie miejscowego zaczerwienienia założyć jałowy opatrunek.
Pomoc lekarska:
Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów ogólnych zatrucia w każdym przypadku konieczny jest transport do szpitala karetką PR. Wystąpienie sinoniebieskiego zabarwienia błon śluzowych i skóry uzasadnia postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy chłodną wodą, najlepiej bieżącą, co najmniej 15 minut. Poszkodowany może sam wykonać płukanie oczu.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Konieczna konsultacja okulistyczna wobec ryzyka uszkodzenia rogówki. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie pomyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Nie podawać mleka ani alkoholu. Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|
|
