| Nazwa | 4-Metylopent-3-en-2-on | | Numer CAS | 141-79-7 | | Synonimy | tlenek mezytylu, 4-metylopenten-3-on-2 |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 3 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 3), H226;
Acute Tox. 4(*), inhal. (Toksyczność ostra, kat.4 – droga oddechowa), H332;
Acute Tox. 4(*), dermal (Toksyczność ostra, kat.4 – skóra), H312;
Acute Tox. 4(*), oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |   | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H226: Łatwopalna ciecz i pary.
H332: Działa szkodliwie w następstwie wdychania.
H312: Działa szkodliwie w kontakcie ze skórą.
H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P261: Unikać wdychania pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P303 + P361 + P353: W PRZYPADKU KONTAKTU ZE SKÓRĄ (lub z włosami): Natychmiast zdjąć całą zanieczyszczoną odzież. Spłukać skórę pod strumieniem wody [lub prysznicem].
P311: Skontaktować się z ośrodkiem zatruć lub lekarzem.
P403 + P233: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu. Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 20 mg/m3 | | NDSCh: | 40 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04421:2011
PiMOŚP 2007, nr 4(54) |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 98,15
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz oleista
Barwa: bezbarwna
Zapach: przyjemny (podobny do zapachu miodu)
Temperatura topnienia: -53°C
Temperatura wrzenia: 130°C
Temperatura zapłonu: 27°C
Temperatura samozapłonu: 340°C
Granica wybuchowości:
- dolna: 1,4% obj.
- górna: 7,2% obj.
Gęstość cieczy w temp. 20°C: 0,85 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,38
Prężność par w temp. 20°C: 10 hPa
Stężenie pary nasyconej w temp. 20°C: 37 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: ok. 2% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w eterze etylowym, etanolu | | Właściwości dodatkowe | Lepkość w temp. 25°C: 0,64 mPa s
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4458
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 368,1 J/g
- w temp. 20°C: 441,3 J/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - ok. 100 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 1120 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 9000 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, skóra) - 5150 mg/kg
TCL0 (człowiek, inhalacja) - 102 mg/m3
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca i narkotyczna.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par może wywołać łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, kaszel. W dużym stężeniu może wywołać ból i zawroty głowy, mdłości, wymioty, splątanie, drgawki i śpiączkę.
Skażenie skóry ciekłą substancją powoduje zaczerwienienie, a gdy powierzchnia skażenia jest duża, mogą wystąpić objawy zatrucia inhalacyjnego.
Skażenie oczu ciekłą substancją może wywołać ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, uszkodzenie rogówki.
Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, ból brzucha. Bezpośrednim następstwem zatrucia
Drogą pokarmową może być uszkodzenie wątroby i nerek.
Objawy zatrucia przewlekłego: zmiany w układzie oddechowym, uszkodzenie wątroby i nerek. Powtarzający się kontakt skóry z ciekłą substancją wywołuje zmiany skórne. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Relanium do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG).
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej.
Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę.
Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka).
Natychmiast wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W wypadku zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech z użyciem aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną.
W razie wystąpienia drgawek podać dożylnie Relanium 10 mg (1 amp.).
Kontrolować akcję serca (EKG).
Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej.
W razie wystąpienia zmian skórnych wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów ogólnych zatrucia wskutek skażenia dużej powierzchni skóry konieczny jest transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
W zależności od lokalizacji i rozległości zmian zapewnić konsultację dermatologiczną.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną ze względu na ryzyko martwicy rogówki. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po połknięciu poszkodowany powinien sam prowokować u siebie wymioty, później nie prowokować wymiotów. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Założyć stałą drogę dożylną. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|
|
