Nazwa | 4-Metylopentan-2-ol | Numer CAS | 108-11-2 | Synonimy | izobutylometylokarbinol, alkohol metyloamylowy |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Flam. Liq. 3 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 3), H226; STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335;
| Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H226: Łatwopalna ciecz i pary. H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić. P262: Nie wprowadzać do oczu, na skórę lub na odzież. P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 100 mg/m3 | NDSCh: | 160 mg/m3 | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
Metody oznaczania wybranych substancji chemicznych w powietrzu środowiska pracy. IMP, Łódź 1994 |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 102,2 Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz Barwa: bezbarwna Zapach: aromatyczny Temperatura topnienia: -60°C Temperatura wrzenia: 130-132°C Temperatura zapłonu: 41°C Temperatura samozapłonu: 338°C Granice wybuchowości w powietrzu: - dolna: 1,0% obj. - górna: 5,5% obj. Stężenie stechiometryczne: 2,28% obj. Gęstość w temp. 20°C: 0,81 g/cm3 Gęstość par względem powietrza: 3,5 Prężność par: - w temp. 20°C: 7 hPa - w temp. 30°C: 11,1 hPa Stężenie pary nasyconej: - w temp. 20°C: 29 g/m3 - w temp. 30°C: 45 g/m3 Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 1,8% wag. Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w większości rozpuszczalników organicznych | Właściwości dodatkowe | |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - 0,04 ÷ 4 mg/m3 LD50 (szczur, doustnie) - 2590 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, skóra) - 3560 mg/kg TCL0 (człowiek, inhalacja) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja drażniąca, słabo narkotyczna.
Drogi wchłaniania: w postaci par - przez układ oddechowy, w postaci - ciekłej przez skórę, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par wywołuje ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, ból gardła, kaszel; może wystąpić duszność, skurcz oskrzeli, obrzęk płuc oraz w dużych stężeniach bóle i zawroty głowy, senność, utratę przytomności.
Skażenie skóry ciekłą substancją wywołuje ból i miejscowe zaczerwienienie, owrzodzenia.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje ból i łzawienie, zaburzenia widzenia, owrzodzenia.
Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, ból brzucha, biegunkę z możliwością wystąpienia krwawienia oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.
Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzający się kontakt skóry z ciekłą substancją może spowodować wysuszenie i pękanie skóry, zapalenie skóry. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Atrovent do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon amp. po 200 mg, furosemid w amp. do podawania pozajelitowego. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. W razie duszności z oskrzelowymi objawami spastycznymi należy podać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia). Założyć stałą drogę dożylną. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają podanie dodatkowo dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha - podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha - zastosować sztuczny oddech metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU. Kontynuować podawanie tlenu. Założyć stałą drogę dożylną. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają podanie dodatkowo dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu. Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością wody z mydłem, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie wystąpienia zmian skórnych wskazana konsultacja dermatologiczna lub/i chirurgiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: W razie omyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|