KETEN
IDENTYFIKACJA WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
NazwaKeten
Numer CAS463-51-4
Synonimyetenon
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 0,5 mg/m3
NDSCh:1,5 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04251-1:1998
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 42,02
Stan skupienia w temp. 20°C: gaz
Barwa: bezbarwny
Zapach: charakterystyczny, nieprzyjemny
Temperatura topnienia (1013 hPa): -134,6°C
Temperatura wrzenia: -56°C
Temperatura zapłonu: nie dotyczy - gaz
Temperatura samozapłonu: brak danych
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 4,5% obj.
- górna: 40 ÷ 50% obj.
Stężenie stechiometryczne: 5,91% obj.
Gęstość gazu (1013 hPa): 1,9 g/dml
Gęstość gazu względem powietrza: 1,45
Prężność par w temp. -71°C: 195 hPa
Stężenie pary nasyconej: nie dotyczy - gaz
Rozpuszczalność w wodzie: reaguje z wodą
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się dobrze w acetonie
i estrach, słabiej w węglowodorach
i ich chlorowcopochodnych
Właściwości dodatkoweCiepło właściwe: Cp = 1,4 J/(g K)
Ciepło spalania: -22,8 kJ/g
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - 1300 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja bardzo toksyczna, silnie drażniąca, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.

Drogi wchłaniania: drogi oddechowe.

Objawy zatrucia ostrego: powoduje łzawienie i ból oczu, zaczerwienienie spojówek, ból gardła, kaszel, duszność, ból głowy i mdłości. W dużych stężeniach wywołuje zawroty głowy, zaburzenia równowagi, utratę przytomności. Po okresie utajenia może wystąpić obrzęk płuc.

Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzające się narażenie może doprowadzić do tolerancji działania drażniącego i przykrego zapachu, a w konsekwencji do przewlekłych zmian w układzie oddechowym.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, hydrokortyzon, Atrovent do inhalacji, deksametazon do podawania inhalacyjnego (np. Auxiloson), hydrokortyzon, furosemid.
Odtrutki:nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności podawać tlen, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie duszności, z objawami spastycznymi oskrzelowymi, należy podać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia): działa rozszerzająco na oskrzela po 3-5 minutach.
Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają: założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjnie deksametazonu (np. Auxiloson) lub dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu.
W każdym przypadku zatrucia, nawet przy braku zmian osłuchowych w płucach, transport do szpitala karetką reanimacyjną pod nadzorem lekarza bez przerywania leczenia, ze względu na zagrożenie obrzękiem płuc.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjnie deksametazonu (np. Auxilosonu) lub dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu.
W każdym przypadku zatrucia, ze względu na zagrażający obrzęk płuc, transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza, z kontrolą układu krążenia i kontynuacją leczenia.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy co najmniej 15 minut dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
W każdym przypadku skażenia oczu konieczna pilna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
INFORMACJE DODATKOWE