KARBOFURAN
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
NazwaKarbofuran
Numer CAS1563-66-2
Synonimymetylokarbaminian 2,2-dimetylo-2,3-dihydrobenzofuran-7-ylu
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPAcute Tox. 2(*) inhal. (Toksyczność ostra, kat.2 – droga oddechowa), H330;
Acute Tox. 2(*), oral, H300;
Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400;
Aquatic Chronic 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie przewlekłe, kat. 1), H410;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H330: Wdychanie grozi śmiercią.
H300: Połknięcie grozi śmiercią.
H410: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P260: Nie wdychać pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P264: Dokładnie umyć … po użyciu.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P284: [W przypadku nieodpowiedniej wentylacji] stosować indywidualne środki ochrony dróg oddechowych.
P301 + P310: Natychmiast skontaktować się z OŚRODKIEM ZATRUĆ/lekarzem/…
P310: Natychmiast skontaktować się z OŚRODKIEM ZATRUĆ/lekarzem/…
Dodatkowe kody zwrotów
Specyficzne stężenia graniczne
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 0,1 mg/m3
NDSCh:-
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04182-25:2001
PiMOŚP 1999, z. 22
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 221,3
San skupienia w temp. 20°C: ciało stałe krystaliczne
Barwa: bezbarwne
Zapach: bez zapachu
Temperatura topnienia: 153-154°C
Temperatura wrzenia: rozkład pod wpływem temperatury
Temperatura zapłonu: nie charakteryzuje się
Temperatura samozapłonu: brak danych
Granice wybuchowości w powietrzu: brak danych
Gęstość w temp. 20°C: 1,18 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: brak danych
Prężność par w temp. 20°C: 0,031 mPa
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 320 mg/l
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w dichlorometanie, izopropanolu, toluenie
Właściwości dodatkoweWspółczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 1,52
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - bez zapachu
LD50 (szczur, doustnie) - 5 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 85 mg/m3
LD50 (królik, skóra) - 885 mg/kg
TCL0 (człowiek, inhalacja) - brak danych

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja bardzo toksyczna. Blokuje aktywność esterazy cholinowej.

Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.

Objawy zatrucia ostrego: w postaci pyłu wywołuje łzawienie i zaczerwienienie oczu, a następnie wzmożone pocenie się, nadmierne łzawienie i ślinienie, zaburzenia widzenia, zwężenie źrenic, zwolnienie czynności serca, duszność, splątanie, drżenia mięśni, drgawki, śpiączkę i zgon.

Skażenie skóry może wywołać miejscowe zaczerwienienie oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.

Skażenie oczu wywołuje ból i łzawienie, zaczerwienienie spojówek.

Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, biegunkę oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.

Objawy zatrucia przewlekłego: nie opisywano.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, diazepam (Relanium) amp. po 10 mg do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: Atropina (atropinum sulphuricum) amp. po 1 mg do podawania pozajelitowego.
Leczenie: objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji siedzącej lub dowolnej.
Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności podawać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W przypadku wystąpienia takich objawów, jak: wzmożone pocenie, ślinienie, zwolnienie czynności serca (bradykardia), maksymalne zwężenie źrenic, podać dożylnie 1 mg Atropiny. Dawkę można powtarzać aż do uzyskania klinicznych objawów działania Atropiny. Kontrolować akcję serca (EKG). Postępowanie objawowe.
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej.
Jeśli zatruty oddycha - podać tlen przez maskę.
Jeżeli nie oddycha - zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka).
Wezwać natychmiast lekarza.
Pomoc lekarska:
Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU. Kontynuować podawanie tlenu.
W razie wystąpienia takich objawów, jak: wzmożone pocenie, ślinienie, zwolnienie czynności serca (bradykardia), maksymalne zwężenie źrenic, podać dożylnie 1 mg Atropiny. Dawkę można powtarzać aż do uzyskania klinicznych objawów działania Atropiny.
W przypadku wystąpienia drgawek podać pozajelitowo Relanium 10 mg (1 amp.)
Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością chłodnej wody (o temperaturze pokojowej), najlepiej bieżącej, z mydłem. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Ze względu na możliwość wystąpienia objawów ogólnych zatrucia w każdym przypadku
transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po połknięciu poszkodowany powinien sam prowokować u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Natychmiast wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Podać tlen do oddychania najlepiej przez maskę. Dalsze postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
INFORMACJE DODATKOWE